Wściekły byk (1980)

W przygotowaniach do filmu, Robert De Niro przeszedł przez serię ćwiczeń i treningów. Wziął nawet udział w trzech prawdziwych walkach z czego wygrał dwie.

Aby osiągnąć poczucie braterstwa pomiędzy dwoma głównymi aktorami, De Niro i Pesci mieszkali i trenowali razem przez jakiś czas zanim zaczęły się zdjęcia do filmu.

Sharon Stone była przesłuchiwana do roli Vickie.

Kiedy Joey i Jake biorą udział w występie tanecznym jest niedziela 6 sierpnia 1941 roku. W rzeczywistości 6 sierpnia 1941 wypadał we wtorek.

Pod koniec filmu, gdy Jake znajduje się w budce telefonicznej i mówi, że nie będzie w stanie uzbierać 10 tysięcy dolarów, jego usta nie poruszają się.

Gumowa rurka do przenoszenia sztucznej krwi jest widoczna za nosem Janiro, kiedy Jake go uderza.

Chociaż w filmie jest tylko kilkanaście minut boksowania, sceny nagrywano przez sześć tygodni.

Oryginalny scenariusz zawierał scenę masturbacji Jake'a w więziennej celi.

Kiedy Jake krzyczy na swoją żonę za źle ugotowany stek, słychać głos sąsiada. Na początku tej sceny nie było w scenariuszu. Okazała się zwykłym przypadkiem, a sąsiad nie wiedział o kręceniu filmu.

Aby w końcowej scenie Jake wydawał się niższy, Scorsese wynajął większy ring.

Robert De Niro dla zagrania głównej roli w filmie musiał przytyć 60 funtów (27kg).

W scenie sparingu bokserskiego Roberta De Niro i Joe Pesciego w rzeczywistości pierwszy rozbija drugiemu żebro. Podczas gdy Pesci jęczy, Scorsese ucina scenę...

Aby lepiej ukazać kolor krwii na czarno-białym kolorze, użyto czekolady.

W 2004 roku film ten zajął 2 miejsce w rankingu "sportowych filmów wszechczasów" organizowanym przez dziennikarzy piszących o sporcie z całej Ameryki i przedstawicieli kablowego, sportowego kanału telewizyjnego ESPN.

Scena wesela na dachu została wyreżyserowana przez ojca Martina Scorsese, Charlesa Scorsese, ponieważ Martin był w tym czasie chory.

Odgłosy ciosów uzyskano poprzez miażdżenie melonów i pomidorów.

Film był kręcony w Nowym Jorku i Los Angeles, USA.

Według Scorsese napisanie scenariusza zajęło tylko dwa tygodnie. Był on pisany na Wyspie Św. Marcina na Karaibach.

Martin Scorsese i autor zdjęć Michael Chapman zdecydowali, że nakręcą film w czarno-białej wersji, choć początkowo towarzyszył im lęk, że będzie to zbyt pretensjonalne. Chcieli jednak zachować autentyczność tego okresu, bowiem pamiętali prasowe artykuły z lat 40. Zależało im także na odróżnieniu swojego filmu od dzieł typu "Rocky".

Film był kręcony w dwóch częściach: najpierw kręcono sceny walk, a potem przerwano produkcję na 2 miesiące, żeby Robert De Niro mógł przybrać na wadze (i dzięki temu zagrać wiarygodnie La Mottę w późniejszym okresie).

Scorsesemu nie podobało się dotychczasowe filmowanie walk bokserskich z perspektywy widowni. To odcinało jego zdaniem widzów od prawdziwej brutalności walk.

Dwupłytowy soundtrack do filmu ukazał się dopiero w 2005 roku. Było to związane z trudnościami z uzyskaniem praw do niektórych piosenek. Scorsese dobierał piosenki, które pamiętał z dzieciństwa spędzonego w Nowym Jorku.

Film uzyskał tytuł "znaczącego dla kultury" i zostal zaliczony przez Bibliotekę Kongresu do prestiżowego National Film Registry.

Zdjęcie do filmu trwały od 16 kwietnia do grudnia 1979 roku.