Droga do szczęścia (2008)

"Moja książka została szeroko odczytana jako powieść przeciwko życiu na amerykańskich przedmieściach, co , musze przyznać, w dużej mierze rozczarowało mnie. . . .Sądzę, że bardziej chodziło mi o wystawienie złego świadectwa szeroko rozumianej postawie konformizmu, wszechobecnej w tym kraju i to z pewnością nie tylko na przedmieściach. To spojrzenie na kurczowe trzymanie się bezpieczeństwa i stabilizacji za wszelką cenę . . . co sugerowałoby, że rewolucyjna droga podjęta przez Amerykanów w 1776 roku zabrnęła w latach 50-tych w ślepą uliczkę i osiągnęła swój martwy punkt."
Richard Yates, w wywiadzie dla Ploughshares, 1992 rok

W roku 1961, przepełniona emocjami powieść Richarda Yatesa pt. Revolutionary Road wstrząsnęła amerykańskimi kręgami literackimi. Dwie główne postacie powieści, para młodych kochanków z wielkimi marzeniami, Frank i April Wheeler stali się w oczach czytelników niezwykle realnymi przedstawicielami swojego pokolenia. Od czasu wydania książki Frank i April przyczynili się do burzliwych dyskusji na temat charakteru małżeństwa, roli mężczyzny i kobiety we współczesnym społeczeństwie, jak również możliwości pogodzenia ze sobą realiów życia rodzinnego, pracy i odpowiedzialności z idealistycznymi pragnieniami i marzeniami z młodości. Kiedy Frank i April wpadają na pomysł wprowadzenia świeżego powiewu do swojego małżeństwa za sprawą przeprowadzki do uosabiającego w ich mniemaniu wolność i ekscytację Paryża, decyzja ta wzbudza w obydwojgu odmienne uczucia i doprowadza do konfliktu pomiędzy marzeniami kobiety i obawami mężczyzny o niemożność spełnienia tych marzeń.

Powieść Yatesa z czasem stała się jedną z najbardziej znaczących książek ubiegłego stulecia docenianą zarówno przez czytelników, jak i krytykę oraz twórców literackich. Otwierała ona oczy na wiele zjawisk i wnikliwie prezentowała przełomowy moment w życiu Ameryki, kiedy to po doświadczeniu II Wojny Światowej klasa średnia rozpoczynała całkowicie nowe życie, skupiając się na bezpiecznym i dostatnim funkcjonowaniu rodziny, przepełnionym z drugiej strony samozadowoleniem i konformizmem. Książka nie tylko znakomicie oddawała klimat lat ’50-tych w Ameryce, ale również dotykała istotnych kwestii ponadczasowych – walki pomiędzy radosną pasją ideałów młodości a kompromisami relacji międzyludzkich. Powieść Yatesa z jej psychologiczna wnikliwością dała początek undergroundowym prądom, które miały ogromny wpływ na wielu znaczących twórców amerykańskich XX wieku.

Jeśli chodzi o filmową adaptację “Drogi do szczęścia" to przeniesienie książki na ekran trwało wyjątkowo długo. Od czasu wydania powieści wielu twórców filmowych przymierzało się do jej sfilmowania, w tym m.in. John Frankenheimer. Jednak nie było scenariusza na tyle dobrego, żeby mógł zyskać sobie przychylność producentów. Richard Yates sprzedał swego czasu prawa do adaptacji filmowej książki Albertowi Ruddy’emu, który z kolei odsprzedał je Patrickowi O’Neal. Yates bezskutecznie próbował odkupić od O’Neila prawa do sfilmowania książki, co dawałoby mu możliwość napisania scenariusza samemu. Nie dożył jednak realizacji tego projektu. Zmarł w 1992 roku.

Obecnie, po długich latach oczekiwania “Droga do szczęścia" /REVOLUTIONARY ROAD/ trafia w końcu na ekran jako wnikliwa obserwacja amerykańskiego społeczeństwa widziana oczami reżysera Sama Mendesa. W filmie, w którym w role Franka i April wcielili się Leonardo DiCaprio i Kate Winslet widzowie będą mieli okazję zobaczyć niezwykle szczery i uczciwy obraz małżeństwa Wheelerów, ich miłości i zmagania się z codzienną rzeczywistością.

LEONARDO DiCAPRIO (Frank Wheeler) trzykrotnie nominowany do OscaraO, ostatnio w 2007 roku za rolę w wyreżyserowanym przez Edwarda Zwicka obrazie "Krwawy diament" /Blood Diamond/. W tym samym roku DiCaprio otrzymał nominacje do wielu prestiżowych nagród przemysłu filmowego, w tym Złotego Globu i BAFTA za kreację w nagrodzonym Oscarem® obrazie “Infiltracja" /The Departed/, trzecim już wspólnym przedsięwzięciu z reżyserem Martinem Scorsese. Jednym z wcześniejszych był nakręcony w 2004 roku “Aviator", za który aktor był nominowany do Nagrody Akademii® oraz otrzymał statuetkę Złotego Globu.

Kolejnym przedsięwzięciem filmowym, w którym będzie można zobaczyć DiCaprio będzie wchodzący na ekrany w przyszłym roku thriller "Shutter Island", nakręcony również z Martinem Scorsese.

Urodzony w Hollywood w Kalifornii, DiCaprio rozpoczął przygodę z filmem w wieku 14 lat. Momentem przełomowym w jego karierze był film "Chłopięcy świat" /This Boy’s Life/ w reżyserii Michaela Caton-Jonesa, w którym zagrał rolę Tobiasa Wolffa, grając u boku takich gwiazd jak Robert De Niro i Ellen Barkin. W tym samym roku (1993) DiCaprio zagrał razem z Johnnym Deppem w obrazie Lasse Hallström “Co gryzie Gilberta Grape’a" /What’s Eating Gilbert Grape/. Rola upośledzonego umysłowo młodego chłopaka przyniosła mu pierwsze w karierze nominacje do Oscara® i Złotego Globu.

W 1995 roku aktor zagrał główne role w trzech odmiennych w stylistyce filmach – westernie Sama Raimi "Szybcy i martwi" /The Quick and The Dead/ z Sharon Stone, Genem Hackmanem i Russellem Crowe; dramacie obyczajowym "Przetrwać w Nowym Jorku" /The Basketball Diaries/ oraz kostiumowym obrazie Agnieszki Holland "Całkowite zaćmienie" /Total Eclipse/, w którym zagrał rolę francuskiego poety Arthura Rimbauda. W kolejnym roku powstały dwie produkcje z udziałem aktora: wyreżyserowana przez Baza Luhrmanna filmowa współczesna adaptacja “Romea i Julii" oraz "Pokój Marvina" /Marvin’s room/.

W 1997 roku DiCaprio zagrał jedną z głównych ról w absolutnym przeboju kasowym “Titanicu". Film pobił wszelkie rekordy popularności (do dziś dnia jest najbardziej dochodowym obrazem wszechczasów) i zdobył w sumie 11 statuetek Oscara®, w tym za najlepszy film roku. W kolejnych latach filmografia aktora wzbogaciła się o takie tytuły jak: “Człowiek w żelaznej masce" /The Man in the Iron Mask/, “Plaża" /The Beach/, “Celebrity" Woody’ego Allena, “Złap mnie jeśli potrafisz" /Catch me if You Can/ Stevena Spielberga oraz “Gangi Nowego Jorku" /Gangs of New York/ w reżyserii Martina Scorsese.

Oprócz kariery aktorskiej DiCaprio znany jest z poświecenia się sprawom ochrony środowiska. Ostatnio napisał scenariusz, wyprodukował i był narratorem uznanego obrazu dokumentalnego poruszającego sprawy ochrony środowiska "The 11th Hour".

KATE WINSLET (April Wheeler) dorastała w aktorskiej rodzinie i rozpoczęła współpracę z brytyjską telewizją jako młoda aktorka w wieku zaledwie trzynastu lat. Kiedy miała lat siedemnaście zagrała w obrazie Petera Jacksona "Niebiańskie istoty" /Heavenly Creatures/, który przyniósł jej międzynarodową sławę. Niedługo potem, w 1995 roku, wystąpiła w roli Marianne Dashwood w nakręconej przez Anga Lee adaptacji "Rozważnej i romantycznej" /Sense and Sensibility/. Wtedy też Kate otrzymała swoja pierwsza nominację do Nagrody Akademii® i Złotego Globu. Za swoją kreację wyróżniona została również nagrodą BAFTA i Screen Actors Guild.

Aktorka zagrała niedługo potem rolę Rosę w absolutnym przeboju wszechczasów, wyreżyserowanym przez Jamesa Camerona "Titanicu". Na ekranie partnerował jej Leonardo DiCaprio. W wieku zaledwie 22 lat Kate otrzymała swoją drugą nominację do Nagrody Akademii®.

W kolejnych latach powstały takie tytuły z udziałem aktorki jak: “W stronę Marrakeszu" /Hideous Kinky/ Gilliesa McKinnona, wyreżyserowany przez Jane Campion "Święty dym" /Holy Smoke/, "Zatrute pióro" /Quills/, "Iris" oraz "Enigma".

W 2004 roku Kate udała się do Nowego Jorku, przefarbowała włosy na niebiesko i pomarańczowo, po czym brawurowo zagrała rolę zwariowanej Clementine w "Zakochanym bez pamięci" /Eternal Sunshine of the Spotless Mind/, za który nominowana była miedzy innymi do Oscara®, Złotego Globu i BAFTA. W tym samym roku powstał również "Marzyciel" /Finding Neverland/ z udziałem aktorki i Johnny’ego Deppa.

W ostatnich latach filmografia aktorki wzbogaciła się o takie tytuły jak: “Wszyscy ludzie króla" /All the King’s Men/, komedię romantyczną "The Holiday" z Cameron Diaz, Judem Law i Jackiem Blackiem oraz obraz "Małe dzieci" /Little Children/ - piąty obraz, za który Winslet nominowana była do Oscara®.

SAM MENDES (Reżyser/Producent) z reżyserią teatralną i filmowa związany jest już od ponad dwudziestu lat. Jest jednym z najbardziej uznanych współczesnych reżyserów teatralnych, ma na swoim koncie wiele nagradzanych produkcji scenicznych, wystawianych przez teatry Londynu, Nowego Jorku i inne sceny dramatyczne na całym świecie.

Mendes kształcił się na Uniwersytecie Cambridge. Po skończeniu studiów w 1987 roku związał się z grupą teatralną Chichester Festival. W tym czasie wyreżyserował "Wiśniowy sad" z Judi Dench, za co wyróżniony został nagrodą Critics Circle dla najbardziej obiecującego nowego twórcy. W 1990 roku dołączył do zespołu teatralnego Royal Shakespeare Company, z którym wystawił między innymi "Troilusa i Cressidę" z Ralphem Fiennesem, "Ryszarda III" i "Burzę", za którą nominowany był do nagrody Oliviera.

W 1992 roku Mendes przyjął stanowisko Dyrektora Artystycznego ponownie otwartego w tym czasie Donmar Warehouse w Londynie. W tym charakterze pracował do 2002 roku. Z miejscem tym związane są sukcesy wielu produkcji, w tym: "Kabaretu", "Szklanej menażerii" i "Company". Każda z wymienionych inscenizacji przyniosła ich autorowi nagrodę Oliviera za najlepszą reżyserię. Inne wystawiane w tym czasie sztuki to: "Translations", "Glengarry Glen Rose", "Habeas Corpus" i "The Front Page".

Inne sztuki sygnowane nazwiskiem reżysera to: "The Sea", "The Plough and the Stars", obie z udziałem Judi Dench, "The Birthday Party" i "Othello" prezentowany na scenach teatralnych całego świata i nagrodzony Olivier Award.

Na liście najbardziej znaczących osiągnięć twórczych Mendesa należy niewątpliwie umieścić również wznowienie musicalu "Kabaret", który początkowo wystawiany był w Londynie, później zaś przeniesiony na sceny broadway’owskie. Produkcja ta przyniosła reżyserowi wiele prestiżowych wyróżnień, w tym cztery nagrody Tony, trzy Drama Desk Awards oraz trzy Outer Critics Circle Awards. Na Broadwayu wystawiono również "The Blue Room" z Nicole Kidman w roli głównej. Wiele uznania krytyków i publiczności przyniosła twórcy nagradzana wielokrotnie sztuka "The Rise and Fall of Little Voice" z Jane Horrocks, która zagrała również rolę w wersji filmowej.

Współpraca Mendesa z filmem rozpoczęła się w 1999 roku od reżyserii filmu “American Beauty", który od razu przyniósł mu statuetkę Oscara® za reżyserię oraz nagrody Złotego Globu i DGA. W kolejnych latach spod ręki reżysera wyszły także takie tytuły jak Droga do zatracenia" /Road to Perdition/, z Tomem Hanksem i Paulem Newmanem i "Jarhead: Żołnierz piechoty morskiej" /Jarhead/ z udziałem Jaka Gyllenhaala, Jamie Foxxa i Petera Sarsgaarda.

SCOTT RUDIN (Producent) jest uznanym producentem teatralnym i filmowym. W ostatnim czasie spod jego ręki wyszły takie tytuły jak: “To nie jest kraj dla starych ludzi" /No Country For Old Men/ (Oscar® - Najlepszy Film Roku), “Aż poleje się krew" /There Will Be Blood/, “Królowa" /The Queen/, "Notatki ze skandalu" /Notes on the Scandal/, "Closer". Wcześniej w jego bogatej filmografii pojawiły się takie produkcje jak: "Team America: World Police", “Osada" /The Village/, "Kandydat" /The Manchurian Candidate/, “Żony z Sepford" /The Stepford Wives/, “Szkoła Rocka" /School of Rock/, “Godziny" /The Hours/, "Zmiana pasa" /Changing Lanes/, "Kwaśne pomarańcze" /Orange County/, “Iris", "Genialny klan" /The Royal Tenenbaums/, "Zoolander", “Shaft", “Jeździec bezgłowy" /Sleepy Hollow/, “Prochy Angeli" /Angela’s Ashes/, "Regulamin zabijania" /Rules of Engagement/, "Cudowni chłopcy" /Wonder Boys/, "Ciemna strona miasta" /Bringing Out the Dead/, "South Park: Bigger, Longer & Uncut", “Truman Show" /The Truman Show/, "Adwokat" /A Civil Action/, "In and Out", “Okup" /Ransom/, "Mother", “Pokój Marvina" /Marvin’s Room/, “Klub pierwszych żon" /The First Wives Club/, "Półmrok" /Twilight/, "Clueless", “Sabrina", “Naiwniak" /Nobody’s Fool/, “Firma" /The Firm/, "Szachowe dzieciństwo" /Searching for Bobby Fischer/, “Zakonnica w przebraniu" /Sister Act/, Sister Act 2: Back in the Habit, “Rodzina Adamsow" /The Addams Family/, "Addams Family Values", "Little Man Tate", "Odnależć siebie" /Regarding Henry/, "Wzgórza pacyfiku" /Pacific Heights/, "Linia życia" /Flatliners/, "Jennifer Eight", "Mrs. Soffel" i "He Makes Me Feel Like Dancing" (Academy Award – Best Documentary).

Jako producent teatralny wystawił m.in.: “Passion" (Nagroda Tony – Najlepszy Musical), “Indiscretions," “Hamleta," “Seven Guitars," “Skylight," “A Funny Thing Happened on the Way to the Forum," “On the Town," “The Chairs," “The Judas Kiss," “Stupid Kids," “The Blue Room," “The Most Fabulous Story Ever Told," “Closer" (Londyn i New York), “Amy’s View," “The Wild Party" oraz “Copenhagen" (Nagroda Tony – Najlepsza Sztuka Teatralna).