Och, życie (2010)

Heigl wyjaśnia: „Nie chodzi po prostu o to, że Holly i Messer czują się skrępowani w swoim towarzystwie albo nie potrafią nawiązać nici porozumienia. Jest okropnie. Oni się nienawidzą”.

„Nie udaje im się nawet odjechać spod domu” — śmieje się Duhamel. „Wszystko toczy się tak źle i tak szybko”.

Niestety, ponieważ mają wspólnych najlepszych przyjaciół, są skazani na spotykanie się przy różnych okazjach. Oboje tolerują to ze względu na przyjaciół i chrześniaczkę, Sophie. Jednak gdy sami muszą zaopiekować się dziewczynką, sytuacja staje się nie do zniesienia.

„Holly i Messer są diametralnie różni” — stwierdza Heigl. „On podchodzi do życia na luzie, a ona... nie”. Bohaterka grana przez Heigl prowadzi biznes i ma swój biznesplan. „Jest odpowiedzialna, zorganizowana, trochę obsesyjno-kompulsywna. Zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym musi wiedzieć, na czym stoi; nie należy do ludzi, którzy potrafią improwizować”.

Josephson mówi, że mimo skłonności do planowania, Holly nie uwzględniła w swoich planach rodziny, a już na pewno nie takiej, która pojawia się z dnia na dzień. „Zupełnie nie jest na to przygotowana. Szykowała się na zupełnie inne życie. Teraz stara się poczuć grunt pod stopami, a to nie jest łatwe. Katherine znakomicie odegrała jej dylemat”.

„Oprócz tego, że spodobał mi się scenariusz, chciałem nakręcić ten film dla możliwości pracy z Katherine Heigl” — wyznaje Berlanti. — „Wiem, jak świetnie sobie radzi zarówno w komediach, jak i dramatach, więc była dla mnie w pewnym sensie ucieleśnieniem Holly”.

Jedną z rzeczy, które łączą aktorkę z jej bohaterką, jest zamiłowanie do kulinariów. „Uwielbiam gotować — mówi Heigl — choć nie robię tego tak często, jak bym chciała. Ale raz na pół roku zamieniam się w Marthę Stewart i urządzam kolację dla znajomych”. Przygotowania do roli szefa kuchni okazały się pomocne w jej własnym życiu. „Nauczyłam się prawidłowo siekać i kroić warzywa w cienkie słupki, a to oszczędza mi mnóstwo czasu!”.

Heigl miała kluczowy udział w zaangażowaniu Duhamela do roli Messera. Przyjaciele od dawna myśleli o pracy na jednym planie. „Uznałam, że będzie się świetnie nadawał do tej roli, mimo że Messer to raczej flejtuch w czapce bejsbolówce, T-shircie i dżinsach, a Josh jest bardzo zadbany. Po prostu wiedziałam, że musi zagrać tę rolę”.

Duhamel długo rozmawiał o roli z reżyserem. „Razem z Gregiem stwierdziliśmy, że łatwo byłoby wpaść w pułapkę zagrania go jako czarującego kobieciarza, który poznaje, czym jest miłość, a chcieliśmy, by był kimś więcej. Oboje uznaliśmy, że Messer może być bezczelny, mówić i robić rzeczy, które nie spodobają się publiczności. Spójrzmy prawdzie w oczy — tacy bywają mężczyźni”.

Podobnie jak Holly, Messer zamierza wspiąć się na wyższy szczebel kariery, zanim sprawy obierają nieprzewidziany bieg. „Choć jest właściwie człowiekiem od wciskania przycisku, Messer czeka na okazję, by wreszcie pokierować, czyli zrobić to, o czym — choć może zabrzmi to banalnie — zawsze marzył” — ciągnie Duhamel. „Gdy wreszcie dostaje tę szansę, lecz wszystko idzie nie po jego myśli, obwinia Holly, wzmagając napięcie między nimi.

„Josh Duhamel jest zbyt przystojny, ma zbyt gęste włosy, jest zbyt wysoki, zbyt miły, zbyt czarujący, zbyt dobry we wszystkim, co robi” — mówi z kamienną twarzą Brooks. „A tak na serio, był w pewnym sensie objawieniem. Ma świetną intuicję, wyczucie chwili. A chemia między nim i Katie była po prostu znakomita”.

Rację przyznaje mu Berlanti. „Josh to taki facet, z którym mężczyźni chętnie spędziliby wolny czas, a którego kobiety kochają. Właśnie kogoś takiego miał też zagrać”.

Josh Lucas gra drugiego mężczyznę w życiu Holly, Sama. „Na planie roiło się od Joshów” — mówi reżyser, mając na myśli nie tylko dwóch aktorów, lecz także męża Heigl, Josha Kelly’ego, który od czasu do czasu się tam pojawiał. „Rzucałeś kamieniem — trafiałeś Josha” — dowcipkuje Berlanti.

Reżyserowi podobało się to, co wniósł do roli Lucas. „Josh Lucas jest z natury charyzmatyczny i sympatyczny. Z punktu widzenia reżysera, masz do czynienia z sytuacją, w której główny bohater jest na ekranie od dwudziestu minut, a ten nowy musi się pojawić i zawalczyć o względy głównej bohaterki. Josh Lucas sprostał temu zadaniu i był przy tym niezwykle wiarygodny. Jego bohater, Sam, dobrze się czuje z samym sobą i w swoim miejscu w życiu — czego nie można jeszcze powiedzieć o Messerze — i to jest w nim pociągające”.

„Sam przychodzi do kawiarni Holly z nadzieją na to, że zwróci jej uwagę i będzie mógł z nią poflirtować albo umówić się” — tłumaczy Lucas. „Ale okoliczności powodują, że tylko się mijają”.

W centrum miłosnego trójkąta znajduje się osoba, która ich wszystkich połączyła — Sophie, powierzona ich opiece przez Alison i Petera Novacków, których grają Christina Hendricks i Hayes MacArthur. Niemowlę grają trojaczki Alexis, Brynn i Brooke Clagett.

Choć często angażuje się bliźniaki do roli jednego dziecka, trojaczki zdarzają się rzadko. „Pomyśleliśmy tak: »Zwiększmy szansę osiągnięcia wszystkich potrzebnych nam emocji, obsadzając troje niemowląt w roli jednego«” — opowiada Josephson.

Dziewczynki uwielbiała zarówno obsada, jak i ekipa filmu. „Wspaniałe w pracy z niemowlętami jest to, że zmuszają one aktorów, jak i zresztą wszystkich wokół, do naturalnego zachowania” — zauważa Berlanti. „Myślę, że wniosło to do filmu wiele realizmu”.

„Uwielbiam towarzystwo dzieci” — zdradza Duhamel. „Przyjechałem nawet na plan tydzień wcześniej po to, by poznać niemowlęta — żeby dobrze się przy mnie czuły i żebyśmy mogli zadzierzgnąć więź”.

Wybór momentu na kręcenie filmu okazał się niespodziewanie trafny dla Heigl. „Przeżywałam macierzyństwo na filmie w tym samym czasie, co we własnym życiu”.

Aktorka nie była jednak pewna, czy poradzi sobie przy pracy z trojaczkami. „Na początku bardzo się denerwowałam — mówi Heigl — ale gdy dotarliśmy do ostatniego dnia i nastał czas pożegnania, niemal się rozpłakałam. Tak bardzo się do nich przywiązałam”.

Poznając cienie i blaski rodzicielstwa, Holly i Messer dzielą nie tylko obowiązki, ale też mieszkanie. Wprowadzają się do domu Petera i Alison, gdzie natychmiast stają się atrakcją dla wścibskich sąsiadów.

Berlanti opowiada: „Chciałbym, aby młodzi rodzice mieli grupę wsparcia w postaci innych młodych rodziców albo par, które znalazły się w podobnej sytuacji. I pomyślałem: »W porządku, znajdźmy jakichś komików z prawdziwego zdarzenia, którzy wniosą jeszcze więcej humoru do tej sytuacji«”.

Twórcy filmu zaangażowali kilkoro aktorów, co do których byli pewni, że opanowali sztukę improwizacji i podkreślą wyjątkowość każdego z bohaterów. „Zatrudniliśmy Melissę McCarthy, Andy’ego Daly’ego, Roba Huebela, Jessicę St. Clair, Willa Sassa, Billa Brochtrupa — ludzi, którzy będą robić swoje, podczas gdy ja tylko włączam kamery. To, co wnieśli do filmu, jest nieocenione. Za każdym razem, gdy na ekranie pojawiają się sąsiedzi, jestem pewien, że publiczność będzie miała ogromną niespodziankę. Wszystko jednak doskonale wpasowuje się w ton prób Holly i Messera, by przetrwać swój pierwszy rok z Sophie”.

Zarówno Heigl, jak i Duhamel nie mogliby lepiej bawić się z zespołem. „Stworzyli sąsiadów dziwacznych, ekscentrycznych, głupkowatych, zabawnych... ale nieodmiennie prawdziwych” — potwierdza aktorka. „Żaden nie był na tyle jednoznaczny, by nie dało się z nim utożsamiać”.

W miejscach pracy Holly i Messera możemy zobaczyć DeRaya Davisa w roli zastępcy Holly i Reggiego Lee jako szefa Messera. Natomiast w scenach domowych Britt Flattmo wciela się w rolę nieocenionej niani, a Sarah Burns gra pracownicę społeczną, która ma wątpliwości, czy Sophie powinna mieszkać z rodzicami chrzestnymi.

Twórcy byli zachwyceni całą obsadą. „Nie pamiętam filmu, przy którym tak dobrze się bawiłem dzień po dniu. To w dużej mierze zasługa naszej obsady” — mówi Josephson. „Są wspaniali na ekranie, a na planie nadawaliśmy na tych samych falach. Wszyscy lubili to, co robią i bardzo angażowali się w swoje role — nieważne, małe czy duże.

Och, życie kręcono w Atlancie w stanie Georgia, gdzie toczy się także akcja filmu. Kluczową sprawą było znalezienie okolicy, a przede wszystkim domu, gdzie mieszkaliby Holly, Messer i Sophie.

Scenograf Maher Ahmad opowiada: „Ze względu na wygląd zewnętrzny zdecydowaliśmy się na dom w stylu kolonialnym przy bardzo ładnej ulicy — z małym zakrętem i niewielkim wzniesieniem, co pozwoliło na bardzo dobre ujęcia domu. Potem musieliśmy zdecydować, jak ma wyglądać wnętrze. Nie chcieliśmy zostawać jedynie przy tym, co znajdowało się w środku domu”.

Ze względów praktycznych scenograf powiększył wnętrze, ale to, które stworzył, zachowało styl pasujący do fasady budynku. „Chciałem stworzyć dla Grega i Andrew Dunna — naszego dyrektora zdjęć — taki plan, który zapewniłby im różnorodność ujęć, a jednocześnie zostawić wiele rzeczy ciekawych z perspektywy architektonicznej i wizualnej” — ciągnie Ahmad. „Aby dać im dużo otwartej przestrzeni i możliwość łatwego poruszania się z pokoju do pokoju, zaprojektowałem duże przeszklone drzwi i tylny korytarz, który łączy wszystkie pomieszczenia. Dzięki temu mogli obrócić kamerę wokół dowolnej osi i pokazać duży hol wejściowy”.

„Dom jest bardzo piękny” — stwierdza Berlanti. „Myślę, że większość z nas chciałaby tam mieszkać. Maher świetnie się sprawił z zadaniem stworzenia czegoś, co odpowiadałoby wszystkim naszym potrzebom”.

Z kolei by spełnić potrzeby bohaterów — jak informuje Ahmad — „wszystkie urządzenia w kuchni musiały działać, zwłaszcza po tym, jak wprowadza się Holly — jest w końcu szefem kuchni i widzimy, jak gotuje. Dwa z kominków na planie też były sprawne, co ułatwiło pokazanie zmieniających się pór roku”.

„Akcja filmu toczy się przez około rok i obejmuje wydarzenia, które mają miejsce w tym czasie — urodziny, Dzień Dziękczynienia i tak dalej” — mówi Berlanti.

W domach rodzin, które mają dzieci, jednym z najbardziej przytulnych pomieszczeń jest często pokoik dziecięcy. Pokój Sophie musiał być wyjątkowy. Ahmad otrzymał kilka porad z niespodziewanego źródła — od producenta Barry’ego Josephsona, którego żona miała niedługo urodzić pierwsze dziecko. „Barry urządzał pokoik dla własnego dziecka, więc zaproponował mi kilka rzeczy, na przykład okno mansardowe, by uczynić pomieszczenie jasnym i przytulnym” — wspomina Ahmad. „To było ciekawe urozmaicenie architektoniczne”.

Josephson docenił to, w jak dużej mierze wysiłki grupy scenograficznej przyczyniły się do stworzenia właściwej atmosfery. „Po tragedii, którą przeżyli, nie mogliśmy wprowadzić Holly i Messera do jakiegoś ponurego domu. Musiał sprawiać wrażenie, że wprowadzenie się tam dobrze wróży im na przyszłość. Projekt Mahera był pozytywny i świetny dla rodziny”.

Pokój dziewczynki nie był jednak jedynym miejscem, na którym Josephson odcisnął swój ślad. W jednej z sekwencji, podczas sąsiedzkiej imprezy ulicznej, pojawia się samochód do sprzedaży lodów. „Nasz dyrektor artystyczny, Austin Gorg, jest niezwykle zdolnym grafikiem. Stworzył logo i karykaturę na bok samochodu: Lody Dużego Barry’ego” — śmieje się Ahmad. — Barry był zaskoczony, ale chyba mu się to spodobało”.

Choć dom był najważniejszym planem filmu, dla zrozumienia osobowości Holly i Messera istotne są również inne: Fraiche, kawiarnia Holly, a także studio, w którym Messer pracuje przy emisji meczów klubu koszykarskiego Atlanta Hawks.

„Lokalizacja Fraiche była niezwykle ważna. Oglądaliśmy wiele miejsc — osobiście widziałem chyba ze czterdzieści — zanim znaleźliśmy sklep Belly General Store”. Choć sklep niemal doskonale nadawał się dla celów zespołu, trzeba było włożyć trochę pracy, by zmienić go w Fraiche. Jednak, jak mówi Ahmad, „właściciel był na tyle wspaniałomyślny, że pozwolił nam zmienić wszystko, co potrzebowaliśmy”.

Z ekipą filmu świetnie współpracowała też NBA. „Nie poradzilibyśmy sobie bez nich” — oznajmia Josephson. „Nie tylko dali nam pozwolenie na wykorzystanie autentycznych nagrań, ale też zabrali nas na stadion Phillips Arena i przedstawili klubowi Atlanta Hawks”. Twórcy otrzymali pozwolenie na nagrywanie w czasie meczu, a także nakręcenie sceny na pustym boisku — przełomowej chwili dla Messera.

Ahmad z zespołem był gotowy wybudować kabinę, w której pracuje Messer, gdy nagle z propozycją wyszedł kanał TBS. „Jak się okazuje, w Turner Studios mieli dostępną dużą kabinę ze wszystkimi konsoletami, ekranami i tak dalej, co bardzo nam odpowiadało”.

Dla obsady i twórców Och, życie zarówno w życiu, jak i w opowiadaniu historii najważniejsze jest poczucie więzi.

„Wszyscy tak wiele doświadczamy w ciągu naszego życia — raz bywa radosne, innym razem tragiczne, jeszcze innym — piękne” — stwierdza Katherine Heigl. „Naszym celem jest takie opowiedzenie historii, by widzowie utożsamiali się z bohaterami. Mam nadzieję, że udało nam się to osiągnąć”.

Josh Duhamel dodaje: „Uważam, że każdy mężczyzna, który po okresie życia w pojedynkę przyzwyczaja się do ojcostwa, w tym filmie będzie mógł rozpoznać siebie”.

Reżyser Greg Berlanti stwierdza: „Pod wieloma względami kręcenie filmu jest bardzo podobne do zajmowania się pierwszym dzieckiem. Miesiącami robisz wszystko, by jak najlepiej się do tego przygotować, ale gdy to się już dzieje, musisz zdać się na żywioł. Tego właśnie muszą nauczyć się Holly i Messer. Dzięki temu ten film jest niezwykle uniwersalny i, mam nadzieję, spodoba się widzom”.

KATHERINE HEIGL (Holly Berenson, producentka wykonawcza) wywołała prawdziwą sensację rolą w wielkim hicie komediowym Wpadka. Następnie zagrała u boku Eda Burnsa w komedii romantycznej 27 Sukienek oraz z Gerardem Butlerem w komedii romantycznej Roberta Luketica Brzydka prawda, której była również producentką wykonawczą. Na tegorocznej konwencji ShoWest w Las Vegas została uhonorowana tytułem Kobiecej gwiazdy roku.
Już wkrótce będzie można podziwiać Heigl w filmie One for the Money, który wyprodukowała jej wytwórnia Abishag. Scenariusz filmu stanowi adaptację pierwszej powieści z bestsellerowej serii Janet Evanovich o łowczyni nagród Stephanie Plum. W filmie zagrali również Jason O’Mara i Daniel Sunjata. Producentem filmu jest Julie Ann Robinson, a producentami wykonawczymi Tom Rosenberg, Gary Lucchesi, Wendy Finerman i Sidney Kimmel.
Heigl zagra również tytułową bohaterkę epickiego romansu The Age of Adaline, który oparty został na wielokrotnie chwalonym oryginalnym scenariuszu. Producentami filmu są Lakeshore i Sidney Kimmel, a producentami wykonawczymi — Heigl i jej partnerka z Abishag Nancy Heigl, a także Jim Tauber.
Heigl zagrała również w komedii sensacyjnej Pan i Pani Killer z Ashtonem Kutcherem, w którym spotkała się ponownie z reżyserem Robertem Luketikiem; komedii Olimpiada; horrorze Walentynki; dramacie Stevena Soderbergha Król wzgórz; Liberatorze 2 z Stevenem Segalem; Stand-Ins i Dramacie letniej nocy. Swoją pierwszą główną rolę Heigl zagrała w filmie Tata i małolata z Gerardem Depardieu.
Heigl przez sześć sezonów grała również w serialu telewizyjnym Chirurdzy emitowanym przez stację ABC. Wcieliła się tam w rolę dr Isobel „Izzie” Stevens, dziewczyny z małego miasteczka usilnie walczącej o uznanie ze strony swoich współpracowników. W 2007 roku otrzymała nagrodę Emmy oraz nominację do Złotego Globu. Heigl zagrała także w serialu science-fiction Roswell: W kręgu tajemnic. Można ją było także oglądać na kanałach Hallmark Channel w filmie Miłość przychodzi powoli oraz TBS w Wiecznym złu i Obietnicy miłości.
W 2007 roku razem ze swoją matką i menedżerką Nancy Heigl założyła firmę Abishag Productions. W oparciu o nią obie realizują wiele projektów, w tym ekranizację bestsellerowej powieści „Lost and Found” o żyjącej samotnie na oddalonej wyspie w stanie Maine wdowie, której jedynym towarzyszem jest pies.
Heigl udziela się również charytatywnie. Razem z Nancy założyła fundację Debus Heigl Foundation, zajmującą się zapobieganiem przemocy wobec zwierząt.

JOSH DUHAMEL (Eric Messer) spędził ostatnie lato na pracy nad filmem Transformers 3 Michaela Baya. Tej jesieni będzie można zobaczyć go również u boku Katie Holmes i Any Paquin w The Romantics, którego premiera miała miejsce na festiwalu filmowym w Sundance. Wcześniej zagrał w komedii rodzinnej Ramona i Beezus i w Pewnego razu w Rzymie.
Inne filmy z udziałem Duhamela to wielkie przeboje kasowe Transformers i Transformers 2: Zemsta upadłych. W 2006 roku wystąpił w horrorze Turistas, a w 2004 roku zagrał główną rolę w komedii Wygraj randkę.
Swoją pierwszą pracę na planie otrzymał przy produkcji adaptacji powieści Oscara Wilde’a Portret Doriana Graya, w której zagrał rolę tytułową. Po zakończeniu zdjęć przeniósł się do Nowego Jorku, aby dołączyć do obsady emitowanego przez stację ABC serialu telewizyjnego All My Children. Za rolę Leo du Presa trzy razy z rzędu otrzymał nominacje do Daytime Emmy Award w kategorii najlepszy aktor filmowy w serialu dramatycznym. Nagrodę zdobył w roku 2002.
Uhonorowany przez magazyn „People” tytułem jednego z 50 najpiękniejszych ludzi świata Duhamel otrzymał rolę Danny’ego McCoya w serialu dramatycznym Las Vegas, emitowanym przez NBC. Na planie partnerował mu James Caan.

JOSH LUCAS (Sam) ostatnio zagrał u boku Jona Hamma w wyświetlanym od marca Stolen oraz w niezależnym filmie William Vincent z Jamesem Franco, który miał premierę na festiwalu filmowym Tribeca w 2010 roku. Ostatnio Lucas zakończył pracę nad niezależnymi filmami Red Dog z Rachael Taylor, A Year in Mooring z Jamesem Cromwellem, Little Murder z Terrencem Howardem i Daydream Nation z Kat Denning.
Jako uczeń szkoły średniej w Gig Harbor w stanie Waszyngton, Lucas dołączył do szkolnego programu łączącego elementy debaty i sztuki dramatycznej, za który zdobył tytuł stanowego mistrza interpretacji dramatycznej. W 1989 roku wziął udział w mistrzostwach krajowych. Grał w zawodowym teatrze w Seattle, a po przeprowadzce do Los Angeles wystąpił w roli młodego George’a Armstronga Custera w filmie Stevena Spielberga West Point. Rocznik ’61 oraz w filmie Franka Marshalla Alive, dramat w Andach. Po przeprowadzce do Nowego Jorku Lucas studiował aktorstwo pod okiem Suzanne Shepherd i grywał w małych spektaklach teatralnych takich jak „Shakespeare in the Parking Lot”, a następnie wystąpił jako Judasz w kontrowersyjnym off-broadwayowskim spektaklu Terrance McNally „Corpus Christi”. Pojawił się w filmach Możesz na mnie liczyć, American Psycho, oscarowym Pięknym umyśle oraz kasowym hicie Dziewczyna z Alabamy. Można go było także oglądać w Hulku Anga Lee, Mrocznym dziedzictwie Davida Gordona Greena, Wakacjach Waltera, Wonderlandzie, Niedokończonym życiu Lassego Hallstroma i Posejdonie. W 2005 roku przytył prawie 40 kilogramów do roli legendarnego trenera koszykówki Dona Haskinsa w produkcji Jerry’ego Bruckheimera Droga sławy. Broadwayowskim debiutem Lucasa był występ w „Szklanej menażerii” Tennessee Williamsa.
Pierwszym filmem wyprodukowanym przez Josha była Miłość naznaczona śmiercią Boaza Yakina z 2009 roku. Zafascynowany filmami dokumentalnymi Lucas współpracował w ostatnich latach z Kenem Burnsem przy produkcji Wojny, The National Parks: America’s Best Idea oraz czekającego na swoją premierę Prohibition. Brał również udział w produkcji nominowanego do Oscara filmu dokumentalnego Operacja: powrót do domu i zagrał w zdobywcy National Board of Review Award, dokumencie Trumbo. Lucas pojawił się także w Resolved, nagrodzonym na festiwalu filmowym w Las Vegas oraz w filmie dokumentalnym Barry’ego Levinsona PoliWood.
Wśród spektakli teatralnych z udziałem Lucasa znalazła się także off-broadwayowska produkcja Spaldinga Graya „Stories Left to Tell”.

CHRISTINA HENDRICKS (Alison Novack) gra obecnie rolę Joan Harris w czwartym sezonie serialu Mad Men, emitowanym na kanale AMC. Za tę rolę otrzymała w 2010 roku nagrodę Emmy w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa w serialu dramatycznym, jak również nagrodę Screen Actors Guild Awards w kategorii najlepsza obsada serialu dramatycznego w 2009 i 2010 roku. W 2008 i 2009 roku Mad Men zdobył nagrodę Emmy dla najlepszego serialu dramatycznego, a w 2009 roku — Złoty Glob w kategorii najlepszy serial dramatyczny.
Niedawno zakończyła pracę nad niezależnym dramatem Leonie, opowiadającym o życiu Leonie Glimour (1872-1933), matki rzeźbiarza i projektanta Isamu Noguchiego. W wyreżyserowanym przez Hisako Matsui filmie Christina Hendricks zagra z Emily Mortimer, wcielając się w rolę Catherine, najlepszej przyjaciółki Leonie.
Hendricks rozpoczęła swoją karierę rolą ambitnej stażystki w serialu Rekiny i płotki, po czym wzięła udział w wielu projektach wytwórni John Wells Productions, w tym we Wchodzimy na antenę! na kanale TNT, w Ostrym dyżurze na kanale NBC oraz oraz u boku Sally Field w The Court na kanale ABC. Wystąpiła także u boku Taye’a Diggsa w Kevin Hill na stacji UPN. Gościnnie pojawiła się w Bez śladu, Dowodach zbrodni oraz w serialach Jossa Whedona Firefly, Notes From the Underbelly i Life.
Wśród filmów, w których wystąpiła Hendricks, znajdują się również dramaty La Cucina i South of Pico. Niedawno zakończyła pracę nad komedią Driving Lessons znaną również jako The Family Tree z Dermotem Mulroneyem i Hope Davis.

MELISSA McCARTHY (Deedee) znana jest telewidzom przede wszystkim z roli niezdarnego geniusza kulinarnego Sookie St. James z serialu Kochane kłopoty. Niedawno zagrała również rolę Deany w serialu Kim jest Samantha? i wystąpiła gościnnie w serialu Pohamuj entuzjazm. Wkrótce będzie można ją oglądać w nowej komedii kanału CBS Mike and Molly produkcji Chucka Lorre’a.
Wśród filmów pełnometrażowych z udziałem McCarthy znajdują się komedia romantyczna Plan B z Jennifer Lopez i Alexem O’Loughlinem; Pretty Ugly People z Joshem Hopkinsem, Missi Pyle i Allison Janney; Wystarczy tylko zalać z Dannym DeVito oraz film science-fiction Johna Augusta Dziewiątki z Ryanem Reynoldsem i Hope Davis. Wkrótce McCarthy pojawi się na ekranach w komedii Paula Feiga Bridesmaids z Kristen Wiig i Mają Rudolph, której premiera zapowiedziana jest na rok 2011 oraz w napisanym i wyreżyserowanym przez Tate’a Taylora filmie The Help z Violą Davis i Emmą Stone.
McCarthy zagrała także w Białym Oleandrze z Michelle Pfeiffer, Pumpkinie z Christiną Ricci oraz wyreżyserowanym przez Douga Limana Go. W krótkim filmie Johna Augusta God wcieliła się w postać młodej kobiety, która prowadzi rozmowę telefoniczną z Bogiem i wdaje się z nim w sprzeczkę. Aktorka pojawiła się także w Życiu za życie z Kevinem Spaceyem.
Na scenie komediowej McCarthy pojawiła się po raz pierwszy w nowojorskich klubach The Improv i Stand Up New York. Aktorstwa uczyła się w The Actors Studio w Nowym Jorku; zagrała też w wielu przedstawieniach teatralnych w tym mieście. Po przeprowadzce do Los Angeles McCarthy dołączyła do znanej grupy komediowo-improwizacyjnej The Groundlings, z którą często występuje.
McCarthy jest także scenarzystką i reżyserką filmów krótkometrażowych, w których również występuje, m.in. Polk Valley, Life Coach i Marbles.

HAYES MacARTHUR (Peter) ostatnio wystąpił w komedii Dziewczyna z ekstraklasy z Jayem Baruchelem. Wcześniej zagrał główną rolę w Planie gry z Dwayne’em Johnsonem.
Hayes zagrał w pilocie i pojawi się w dalszych odcinkach serialu stacji NBC Perfect Couples, którego emisja rozpocznie się jesienią 2010 roku. Gościnnie wystąpił również w docenionej przez krytyków komedii emitowanej przez CBS Najgorszy tydzień, jak również w Jak poznałem waszą matkę, Gdzie pachną stokrotki i emitowanej przez HBO Ekipie.
Hayes pojawił się również w odcinku pilotażowym emitowanego przez ABC serialu This Might Hurt w reżyserii Jasona Winera, z którym wcześniej współpracował przy pilocie serialu stacji FOX The Adventures of Big Handsome Guy and His Little Friend. Hayes nie tylko w nim wystąpił, ale był także jego scenarzystą i producentem. Obecnie Hayes pisze scenariusz pełnometrażowej komedii dla wytwórni DreamWorks.

GREG BERLANTI (reżyser) niedawno współtworzył i wyprodukował film akcji Green Lantern z Ryanem Reynoldsem w roli tytułowej. Obraz, oparty na postaciach z komiksów wydawnictwa DC Comics, będzie ekranowym debiutem superbohatera Green Lantern. Jego premierę zaplanowano na czerwiec 2011.
Berlanti zadebiutował w roli reżysera filmowego w 2000 roku obrazem Liga złamanych serc, którego premiera odbyła się podczas festiwalu filmowego Sundance.
Berlanti — autor, reżyser i producent — jest siłą napędową kilku z najbardziej oryginalnych i uznanych dzieł telewizyjnych. Obecnie jest producentem wykonawczym dramatu stacji ABC Bracia i siostry. Współtworzył też i wyprodukuje mający pojawić się wkrótce na ekranach serial telewizji ABC No Ordinary Family.
Wcześniej Berlanti był producentem wykonawczym seriali ABC Seks, kasa i kłopoty oraz Eli Stone, którego był także współtwórcą, scenarzystą i za który otrzymał nominację do nagrody Gildii Amerykańskich Scenarzystów. Karierę telewizyjną Berlanti rozpoczął jako scenarzysta i producent wykonawczy Jeziora marzeń, po czym stworzył i wyprodukował dwa z najbardziej docenianych przez krytyków dramatów Warner Bros. — Everwood oraz Jack & Bobby.

BARRY JOSEPHSON (producent), prezes Josephson Entertainment, jest weteranem przemysłu rozrywkowego, w którym w ciągu ostatnich 30 lat zdobył bogate doświadczenie w filmie, telewizji i muzyce.
Wśród wyprodukowanych przez niego filmów znajdują się światowy hit w reżyserii Kevina Limy Zaczarowana z Patrickiem Dempseyem, Amy Adams, Jamesem Marsdenem i Susan Sarandon oraz niedawny familijny film przygodowy Obcy na poddaszu na podstawie scenariusza Marka Burtona. Sukcesy kasowe produkcji Josephson Entertainment to m.in. Siła strachu z Robertem De Niro, Magiczne buty, obraz autorstwa i reżyserii braci Coen pt. Ladykillers, czyli zabójczy kwintet z Tomem Hanksem, a także Bardzo dziki Zachód z Willem Smithem.
Jest również producentem wykonawczym popularnego dramatu telewizyjnego stacji FOX Kości, którego szóstą serię będzie można oglądać tej jesieni. Jest on rozpowszechniany przez TNT i pokazywany na całym świecie.
W chwili obecnej Josephson pracuje nad kilkoma serialami akcji i animowanymi projektami telewizyjnymi dla różnych stacji, w tym FOX, MTV, FX oraz AMC. Do sukcesów telewizyjnych Josephsona należą chwalony przez krytyków Maximum Bob, Kleszcz oraz Opowieści z krypty kanału HBO. Był również producentem wykonawczym programu Moving In z Patem Croce’em oraz wielu programów komediowych kanału HBO.
Zanim stał się pełnoetatowym producentem, Josephson przez sześć lat pracował w Worldwide Production dla Columbia/Sony Pictures na stanowisku wiceprezesa produkcji, po czym został prezesem studia. Odpowiadał za takie hity jak Faceci w czerni, Air Force One, Na linii ognia, Piąty element, Anakonda, Bad Boys, Leon Zawodowiec i Szkoła czarownic.
Przed Columbia Pictures Josephson pracował na podobnym stanowisku w Silver Pictures, gdzie nadzorował takie filmy jak Szklana pułapka 2 czy Zabójcza broń 3. Inne produkcje, dzięki którym zdobył uznanie to Ostatni skaut oraz Rykoszet.
Josephson jest założycielem wytwórni Sandollar Films, która wyprodukowała kultowy serial Buffy: Postrach wampirów, a także wiele innych filmów kinowych i telewizyjnych. Wcześniej pracował na stanowisku starszego wiceprezesa w dziale muzycznym Lorimar Productions, gdzie nadzorował pracę nad filmami fabularnymi i programami telewizyjnymi. Josephson poprowadził także kariery takich artystów jak Whoopi Goldberg, Patti Labelle, Pointer Sisters i Paula Abdul.
Josephson jest współzałożycielem organizacji charytatywnej Comic Relief, aktywnym obrońcą praw zwierząt i sponsorem fundacji Millan na rzecz uratowanych zwierząt. Bierze również udział w takich projektach jak HBO Aspen Comedy Festival, impreza Commitment to Life na rzecz organizacji AIDS Project Los Angeles, The NHL Entertainment Board oraz festiwal filmowy Heart of Austin dla scenarzystów.

PAUL BROOKS (producent) od prawie 20 lat jest producentem i dystrybutorem filmów zarówno w Anglii, jak i Stanach Zjednoczonych. Tworzył filmy każdego gatunku, które na całym świecie przyniosły zysk w wysokości ponad 800 mln dolarów.
Brooks jest obecnie prezesem Gold Circle Films, gdzie zarówno produkuje, jak i nadzoruje wszystkie projekty od samego początku aż do premiery. Współpracował ze Scottem Niemeyerem i Normem Waittem. Pod sztandarem Gold Circle wyprodukował najlepiej zarabiającą komedię romantyczną wszech czasów — Moje wielkie greckie wesele, która została nominowana do Oscara w kategorii najlepszy scenariusz.
W tradycję różnorodności projektów Gold Circle wpisują się nadchodzące filmy Brooksa: chwytający za serce dokument In the Land of the Free, którego narratorem jest Samuel L. Jackson; oparta na faktach historia rozgrywająca się w Georgii — kontynuacja serii Udręczeni oraz opowieść w stylu Hitchcocka Hair of the Dog, którą wyreżyserować ma F. Gary Gray.
Inne godne uznania filmy Brooksa produkcji Gold Circle to między innymi Głosy, Pretty Man, czyli chłopak do wynajęcia, A właśnie, że tak!, Za jakie grzechy, Udręczeni oraz Czwarty stopień. Ponadto Brooks był producentem wykonawczym Cienia wampira, który przyniósł Willemowi Dafoe nominację do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego.
Brooks jest absolwentem Uniwersytetu Londyńskiego, gdzie studiował anglistykę, filozofię, psychologię i socjologię. Zanim zdecydował się zająć swoją pasją — produkcją filmów — Brooks, entuzjasta architektury, parał się działalnością deweloperską. W 1992 został producentem wykonawczym swojego pierwszego filmu — komedii Kim jest tatuś?, która szybko stała się kultowym hitem w Wielkiej Brytanii. Film został uhonorowany kilkoma nagrodami w całej Europie, w tym International Critics’ Prize podczas festiwalu filmowego w Wenecji w 1992 roku. Po tym osiągnięciu Brooks założył w Wielkiej Brytanii firmę Metrodome Group zajmującą się produkcją i dystrybucją, która rozpoczęła działalność w 1995 roku.
Brooks jest zapalonym sportowcem. Trenował brytyjskich dziesięcioboistów, w tym złotego medalistę igrzysk olimpijskich w 1980 i 1984 — Daleya Thompsona.

IAN DEITCHMAN & KRISTIN RUSK ROBINSON (scenariusz) to współpracujący ze sobą scenarzyści, którzy spotkali się jako studenci kierunku Radio-TV-Film na Northwestern University. Deitchman spędził pierwsze lata w przemyśle rozrywkowym, pracując nad różnymi projektami dla Jamesa L. Brooksa, w tym nad Simpsonami. Robinson rozpoczęła karierę na stanowisku asystentki reżyser Randy Haines.
Od 1999 roku Deitchman i Robinson sprzedają niezamawiane scenariusze i pomysły na filmy, a także piszą scenariusze obrazów fabularnych dla wytwórni takich jak Warner Bros. Pictures, 20th Century Fox, Sony Pictures i Universal. Niedawno napisali i sprzedali również scenariusz oryginalnej komedii długometrażowej Like father, w której zagra i którą wyprodukuje Ashton Kutcher.
W roku 2009 Deitchmana wybrano na członka zarządu zachodniego oddziału Amerykańskiej Gildii Scenarzystów.

DENISE DI NOVI (producentka wykonawcza) zadebiutowała w roli producenta kultowym hitem komediowym Śmiertelne zauroczenie, za który została uhonorowana nagrodą Independent Spirit Award dla najlepszego debiutu. Następnie rozpoczęła długą współpracę z nowatorskim filmowcem Timem Burtonem, w czasie której wyprodukowała tak różnorodne hity jak Edward Nożycoręki, Powrót Batmana, Miasteczko Halloween, Ed Wood czy Jakubek i brzoskwinia olbrzymka.
Jej wcześniejsze sukcesy to nowa wersja Małych kobietek z 1994 roku, a także Totalna magia i List w butelce — ekranowe adaptacje powieści Nicholasa Sparksa, które zajęły pierwsze miejsca pod względem liczby sprzedanych biletów w pierwszy weekend wyświetlania.
Od tamtego czasu Di Novi współpracowała ze Sparksem jeszcze dwa razy: nad obrazami Szkoła uczuć i Noce w Rodanthe opartymi na jego powieściach. Jej inne filmy to Grzeszna miłość, Czego pragnie dziewczyna, Mary-Kate i Ashley: Nowy Jork, nowa miłość, Kobieta-Kot, Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów, Lucky you ¦ Pokerowy blef Curtisa Hansona, Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów 2 oraz komedia familijna Ramona i Beezus pokazywana w kinach w te wakacje.
Di Novi ma na koncie także przedsięwzięcia telewizyjne. Była producentem wykonawczym seriali Gwiazdka Eloizy, Eloise z hotelu Plaza, Różowe lata 70. oraz docenionego przez krytyków Bez pardonu.
Di Novi zaczynała w branży dziennikarskiej; przeszła drogę od adiustatorki w tygodniku „National Observer” do autorki wiadomości w programie śniadaniowym „Canada AM” w Toronto. Przeszła do przemysłu filmowego i rozpoczęła karierę jako wydawca programu. W 1980 została kierownikiem wytwórni filmowej Film Plan z siedzibą w Montrealu. Pełniła różne funkcje przy produkcji dziewięciu najważniejszych premier studia, w tym obrazów Skanerzy i Wideodrom. W 1983 siedziba wytwórni została przeniesiona do Los Angeles i połączyła się z Film Packages Arnolda Kopelsona. Di Novi dołączyła do New World Pictures jako wiceprezes wykonawczy ds. produkcji, po czym została producentem niezależnym. Od 1989 do 1992 kierowała Tim Burton Productions, gdzie wyprodukowała kilka z najbardziej udanych filmów reżysera. W 1993 otworzyła własną wytwórnię — Di Novi Pictures działającą przy Columbia Pictures. W chwili obecnej Di Novi pracuje przy kilku produkcjach Warner Bros. Pictures, w tym opartym na zbiorze opowiadań Raya Bradbury’ego obrazie The Illustrated Man reżyserii Zacka Snydera, historii miłosnej Last Summer of You and Me na podstawie książki Ann Brashares, The Jetsons, a także Larklight opartym na powieści Philipa Reeve’a. Wkrótce rozpocznie produkcję ekranizacji komiksu przygodowego Monte Carlo z Leighton Meester i Corym Monteithem oraz komedii romantycznej Crazy, Stupid, Love, w której zagra Steve Carell.

SCOTT NIEMEYER (producent wykonawczy) ma ponad dwudziestoletnie doświadczenie w produkcji, finansowaniu i dystrybucji w przemyśle rozrywkowym. Był zaangażowany w udaną produkcję i dystrybucję ponad 100 filmów długometrażowych, w tym takich obrazów jak Głupi i głupszy, Kręglogłowi, Głosy oraz hit Moje wielkie greckie wesele — jedną z najlepszych komedii romantycznych wszech czasów.
Niemeyer pracował na wielu stanowiskach kierowniczych w takich firmach jak Live Entertainment, Largo Entertainment, MPCA, Orion Pictures i Metro-Goldwyn-Mayer.
Wśród sukcesów produkcyjnych Niemeyera znajdują się Pretty Man, czyli chłopak do wynajęcia, A właśnie, że tak!, Nawiedzona narzeczona, Za jakie grzechy, Udręczeni oraz Czwarty stopień.
Niemeyer będzie także producentem wykonawczym nadchodzącej kontynuacji Udręczonych pt. The Haunting in Georgia.

NORM WAITT (producent wykonawczy) założył z bratem firmę Gateway Computers, Inc., która zaczynała jako mały wytwórca komputerów, po czym rozwinęła się w ogólnoświatową spółkę produkcyjną przynoszącą multimiliardowe zyski. Po pięciu latach Waitt opuścił Gateway i stworzył Gold Circle Entertainment oraz Waitt Media, do których należy ponad 92 stacji radiowych i 700 billboardów.
Gold Circle Films założono w celu produkcji różnego rodzaju filmów komercyjnych przeznaczonych do krajowej i międzynarodowej dystrybucji. Firma ma na koncie około 30 tytułów, w tym mega-hit Moje wielkie greckie wesele, a także Głosy, Pretty Man, czyli chłopak do wynajęcia oraz A właśnie, że tak!.
Godne uznania są liczne produkcyjne sukcesy Waitta, czyli takie filmy jak Gra w słowa, Poolhall Junkies, Sonny, DysFunktional Family Eddie’ego Griffina, Jiminy Glick w Lalawood, Szalony weekend, Robale, Miłość bez końca, Zabójczy szept oraz ostatnie obrazy: komedia romantyczna Za jakie grzechy, film grozy Udręczeni o tematyce nadprzyrodzonej, a także oparty na faktach thriller Czwarty stopień opowiadający o uprowadzeniu przez kosmitów. Waitt jest również producentem wykonawczym kilku nadchodzących premier, między innymi kolejnego filmu grozy z serii Udręczeni — A Haunting in Georgia, a ponadto komedii romantycznych Sammy, The Wife of Reilly i Just Say Yes oraz thrillerów The Commuter i Hair of the Dog.

KATHERINE HEIGL (producentka wykonawcza) — patrz: Informacje o obsadzie

NANCY HEIGL (producentka wykonawcza) pracę w przemyśle rozrywkowym rozpoczęła od zarządzania karierą córki, Katherine Heigl. W 2007 dodała do swojego CV zawód producenta i razem z Katherine założyła Abishag Productions. Jej pierwszym projektem była komedia romantyczna 27 sukienek, która okazała się hitem i przyniosła ponad 160 mln dolarów zysku na całym świecie oraz potwierdziła status Katherine Heigl jako wabika na widzów, który zapewnia ogromne dochody. Następnym filmem Nancy była komedia Brzydka prawda, w której Katherine zagrała u boku Gerarda Butlera.
Wśród filmów fabularnych, nad którymi Nancy i Katherine pracują w Abishag Productions znajduje się kolejny projekt Nancy — epicki romans The Age of Adaline. Abishag wspólnie z Jimem Tauberem będą producentami wykonawczymi tego gorąco zachwalanego oryginalnego scenariusza. Lakeshore i Sidney Kimmel zajmą się produkcją, a Katherine Heigl zagra tytułową rolę. Abishag kupiła także prawa do bestsellerowej powieści Jacqueline Sheehan „Lost and Found”.
Nancy i Katherine są współzałożycielkami organizacji charytatywnej Debus Heigl Foundation, która pomaga maltretowanym i zaniedbywanym zwierzętom. Poprzez fundację Katherine i Nancy ofiarowują swój czas i środki na obronę zwierząt, w tym starania na rzecz zmniejszania liczby zwierząt zabijanych w schroniskach w Los Angeles i całych Stanach, uniemożliwienia walk psów i hodowli szczeniąt w złych warunkach, ratowania zwierząt przed znęcaniem się i zaniedbaniem.

BRUCE BERMAN (producent wykonawczy) jest prezesem i dyrektorem generalnym wytwórni filmowej Village Roadshow Pictures, która współpracuje z Warner Bros. Pictures w zakresie współprodukcji różnego rodzaju filmów, rozpowszechnianych na całym świecie przez Warner Bros., a na niektórych obszarach przez Village Roadshow Pictures. Pierwszymi filmami, które powstały w ramach tej współpracy były Totalna magia z Sandrą Bullock i Nicole Kidman, Depresja gangstera z Robertem De Niro i Billym Crystalem, Matrix z Keanu Reevesem i Laurence’em Fishburne’em, Złoto pustyni z George’em Clooneyem, Kosmiczni kowboje — film, w którym w roli głównej zobaczyliśmy reżysera Clinta Eastwooda oraz Miss Agent z Sandrą Bullock i Benjaminem Brattem.
Pod szyldem Village Roadshow Pictures Berman pracował jako producent wykonawczy wielu cieszących się popularnością filmów, takich jak Dzień próby, za rolę w którym Denzel Washington otrzymał Oscara; trylogia Ocean’s; Dwa tygodnie na miłość z Sandrą Bullock i Hugh Grantem; Rzeka tajemnic Clinta Eastwooda z Seanem Pennem i Timem Robbinsem, którzy za swoje role otrzymali Oscary; Matrix Reaktywacja; Matrix Rewolucje; Charlie i fabryka czekolady Tima Burtona z Johnnym Deppem; nagrodzony Oscarem animowany film przygodowy Happy Feet: Tupot małych stóp; hit Jestem legendą z Willem Smithem; hit komediowy Dorwać Smarta z Steve’em Carellem i Anne Hathaway; komedia Jestem na tak z Jimem Carreyem; uznany przez krytyków dramat Gran Torino, który wyreżyserował i w którym zagrał Clint Eastwood; filmowa adaptacja klasycznej powieści Gdzie mieszkają dzikie stwory w reżyserii Spike’a Jonze’a oraz hit Guya Ritchiego Sherlock Holmes z Robertem Downeyem Juniorem i Jude’em Law. Ostatnio pracował jako producent wykonawczy komedii Psy i koty: Odwet Kitty oraz animowanego filmu Zacka Snydera Legendy sowiego królestwa: Strażnicy Ga'Hoole.
Karierę w branży filmowej Berman rozpoczął od współpracy z Jackiem Valentim w MPAA. Był wówczas studentem Georgetown Law School w Waszyngtonie. W 1978 roku po ukończeniu studiów znalazł pracę w wytwórni Casablanca Films. Następnie przeniósł się do wytwórni Universal, w której w 1982 roku objął stanowisko wiceprezesa ds. produkcji. Berman rozpoczął pracę dla Warner Bros. jako wiceprezes ds. produkcji w roku 1984, a cztery lata później awansował na starszego wiceprezesa ds. produkcji. We wrześniu 1989 roku powołano go na stanowisko prezesa produkcji filmowej, a od 1991 do 1996 roku był prezesem światowej produkcji filmowej. Pod jego egidą Warner Bros. Pictures wyprodukował i rozpowszechnił takie filmy jak Uznany za niewinnego, Chłopcy z ferajny, Robin Hood: Książę złodziei, zdobywca Oscara w kategorii najlepsze zdjęcia Wożąc panią Daisy, Batman Forever, Liberator, Zwariowany świat Malcolma, Bodyguard, JFK, Ścigany, Dave, W sieci, Raport Pelikana, Epidemia, Klient, Czas zabijania czy Twister.
W maju 1996 roku Berman założył Plan B Entertainment — niezależną wytwórnię filmową działającą przy Warner Bros. Pictures. Prezesem i dyrektorem generalnym Village Roadshow Pictures został w lutym 1998 roku.

ANDREW DUNN (operator filmowy) zdobył trzy nagrody BAFTA: pierwszą w 1985 roku za Threads, drugą w roku 1986 za film Martina Campbella Na krawędzi mroku, a trzecią w 1989 roku za Tumbledown. Otrzymał również dwie dodatkowe nominacje do nagrody BAFTA za The Monocled Mutineer w 1987 roku i Szaleństwo Króla Jerzego w 1996 roku. Dunn został także uhonorowany prestiżową nagrodą London Evening Standard Award za wybitne osiągnięcia techniczne oraz przyznawaną przez Brytyjskie Stowarzyszenie Operatorów Filmowych nagrodą Best Cinematography Award za film Szaleństwo Króla Jerzego.
Urodzony w Londynie Dunn rozpoczął swoją karierę w przemyśle rozrywkowym od pracy redaktora w BBC, przez cały czas opracowując i filmując swoje własne projekty. Jako operator filmowy podejmował współpracę z wieloma wybitnymi reżyserami, włączając Stephena Frearsa, Richarda Eyre’a, Martina Campbella, Nicholasa Hytnera, Roberta Altmana, Micka Jacksona, Andy’ego Tennanta, Billa Forsytha i Dennisa Pottera.
Ostatnio Dunn nakręcił nominowany do Oscara dramat Hej, skarbie i Środki nadzwyczajne. Inne znane filmy Dunna to Historia z Los Angeles, The Bodyguard, Czarownice z Salem, Totalna magia, Długo i szczęśliwie, Gosford Park, Hrabia Monte Christo, Hitch: Najlepszy doradca przeciętnego faceta, Królowa sceny, Dziewczyna z Alabamy, Miss Potter, Good.
Kolejny projekt Dunna to komedia Crazy, Stupid, Love… w reżyserii Glenna Ficarra i Johna Requa, której premiera zapowiedziana jest na rok 20011.
Mieszkający w Anglii Dunn jest członkiem Brytyjskiego Stowarzyszenia Operatorów Filmowych.

MAHER AHMAD (scenograf) ostatnio pracował jako scenograf przy produkcji Zombielandu, Extractu Mike’a Judge’a i komedii romantycznej Wszystko o Stevenie produkcji Mary McLaglen i Sandry Bullock, która również w niej zagrała. Wcześniej Ahmad współpracował z Bullock i MacLaglen przy produkcji komedii Miss Agent 2: uzbrojona i urocza.
Jego projekty będzie można wkrótce oglądać w komedii 30 Minutes or Less, przy okazji której ponownie spotkał się z reżyserem Zombielandu Rubenem Fleischerem.
Ahmad pracował także przy produkcji takich filmów jak Patrol, Miłosna zagrywka, Zabawy z piłką, Pan 3000, Kto pod kim dołki kopie..., Płatne w całości, Charlie Cykor, Wydział pościgowy, Stowarzyszenie wdów, Dramat letniej nocy, Przesyłka, Miami Blues, Nico i Kod milczenia. Ahmad był także scenografem i współproducentem filmu Reakcja łańcuchowa oraz współproducentem i konsultantem obrazu filmu Andrew Davisa Braterskie porachunki.
Maher pracował także jako reżyser artystyczny filmów: Zawód: Dziennikarz Rona Howarda, Ścigany Andrew Davisa, Chłopcy z ferajny Martina Scorsese, Miss fajerwerków Thomasa Schlamme’a, Poślubiona mafii Jonathana Demme’a i Harry Angel Alana Parkera.
Ahmad zdobył tytuł magistra sztuk pięknych w zakresie scenografii teatralnej i realizacji oświetlenia na Northwestern University i rozpoczął pracę jako scenograf teatralny w Chicago, gdzie był sześciokrotnie nominowany do Joseph Jefferson Award. Następnie otrzymał propozycję pracy jako reżyser artystyczny filmu kręconego w Chicago i od tego czasu pracuje już tylko w branży filmowej. Obecnie ma na koncie ponad 60 filmów.
Od czasu do czasu Maher Ahmad prowadzi wykłady z projektowania w szkołach filmowych takich jak AFI czy Brooks Academy.

JIM PAGE (montażysta) współpracował ostatnio z reżyserem D. J. Carusem nad dwoma thrillerami, w których zagrał Shia LaBeouf: Eagle Eye w 2008 roku i Niepokój w 2007. Inne godne uznania filmy fabularne Page’a to między innymi niezależny dramat Nieproszeni goście w reżyserii Charlesa i Thomasa Guardów, Firewall Richarda Loncraine’a z Harrisonem Fordem i Virginią Madsen, a także Kiss Kiss, Bang Bang — film akcji, komedia i thriller w jednym z Robert Downeyem Juniorem i Valem Kilmerem.
W chwili obecnej Page współpracuje z Carusem nad filmem akcji o tematyce science fiction pt. I Am Number Four, którego premiera odbędzie się w 2011 roku.
Do wcześniejszych osiągnięć Page’a należą Majestic w reżyserii Franka Darabonta z Jimem Carreyem oraz Jezioro Salton z Valem Kilmerem. Był również dodatkowym montażystą filmu D. J. Carusa Złodziej życia, w którym w główne role wcielili się Angelina Jolie i Ethan Hawke.
Page pracował także przy montażu seriali telewizyjnych takich jak CSI: Kryminalne zagadki Miami, Świat gliniarzy, Puls miasta, Once and Again, High Incident, a ostatnio Drop Dead Diva kanału Lifetime. Był również montażystą kilku odcinków pilotażowych i filmów telewizyjnych dla kanału HBO — w tym Mind Prey i Pechowej ucieczki.

BLAKE NEELY (autor muzyki) w 2010 r. został współnominowany do nagrody Emmy w kategorii najlepsza muzyka za pracę przy popularnym miniserialu Pacyfik kanału HBO. Była to jego druga nominacja do tej nagrody; pierwszą otrzymał w 2003 roku za muzykę do serialu Everwood Grega Berlantiego. Och, życie to już szósty wspólny projekt Neely’ego i Berlantiego. Współpracowali też przy serialach Bracia i siostry, Eli Stone, Jack & Bobby oraz nadchodzącym No Ordinary Family.
Stworzył muzykę do filmów długometrażowych Wspaniały Buck Howard, Miłosna układanka, Pretty Man, czyli chłopak do wynajęcia, Wspaniałe Pustkowie. Spacer po Księżycu 3D i Córka prezydenta. Do pozostałych telewizyjnych osiągnięć kompozytora można zaliczyć seriale Mentalista, Eastwick, Notes from the Underbelly, Podróżnik i Czas na Briana. Współpracował przy tworzeniu muzyki do licznych obrazów, w tym King Konga, Wyspy, Lepiej późno niż później, Ostatniego samuraja i trylogii Piraci z Karaibów.
Rozpisywanie muzyki na instrumenty dla kompozytora Michaela Kamena wprowadziło Neely’ego do świata muzyki filmowej. Od tego czasu pracuje przy wielu projektach w charakterze dyrygenta lub autora muzyki. Można tu wymienić między innymi filmy Zaczarowana, Hancock, Michael Clayton, Simpsonowie: Wersja kinowa, W pogoni za szczęściem, Prestiż, Pojutrze, Stalowy gigant i K-19, a także oprawę muzyczną Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2002 r. W 2000 r. Vangelisa zlecił mu napisanie oratorium „Mythodea” i dyrygowanie zespołem złożonym z ogromnej orkiestry, podwójnego chóru, 30 perkusistów i światowej sławy sopranistek Jessye Norman i Kathleen Battle. Koncert odbył się w Świątyni Zeusa w Atenach i był transmitowany na kanale PBS.
Neely napisał także ponad 25 poradników gry na instrumentach, w tym bestseller „Piano for Dummies” i nagradzaną serię „Fast Track Music Instruction”.

DEBRA McGUIRE (projektantka kostiumów) jest utalentowaną artystką, projektantką mody i kostiumów, najlepiej znaną z dziesięcioletniej pracy przy serialu Przyjaciele, a także przy wielu kinowych i telewizyjnych produkcjach Judda Apatowa.
Aktualnie projektuje kostiumy do Wanderlust z Jennifer Aniston i Paulem Ruddem oraz Krzyku 4 z Courtney Cox, Davidem Arquette’em i Neve Campbell. Oprócz Och, życie ukończyła niedawno pracę nad filmami The Big Bang z Antoniem Banderasem i Bad Teacher z Cameron Diaz i Justinem Timberlakiem, a także nad czwartym sezonem serialu stacji NBC Herosi oraz krótkim filmem komediowym dla serwisu internetowego Funny or Die w reżyserii Davida Mameta, w którym grają Kristen Bell i Ed O’Neil.
McGuire pasjonuje się także teatrem, w którym przed dwudziestu pięciu laty rozpoczęła karierę projektantki od stworzenia kostiumów dla zespołu teatru tańca. W 2010 roku otrzymała nominację do nagrody NAACP w kategorii najlepsze kostiumy za spektakl „Atlanta” w teatrze Geffen Playhouse.
McGuire jest przede wszystkim artystką. Na początku zajmowała się malarstwem; pracowała i nauczała w swoim atelier w Emeryville w Kalifornii. Wykładała na uniwersytetach w północnej Kalifornii; była także projektantką biżuterii i akcesoriów, projektantką i konsultantką mody oraz twórczynią haute couture.