Inkarnacja (2010)

JULIANNE MOORE (Cara)

Utalentowana aktorka, wielokrotnie nagradzana za wybitne osiągnięcia zawodowe zarówno w filmach, które stały się hitami box office’u, jak i w niezależnych produkcjach. Przed zakończeniem zdjęć do „Inkarnacji”, wystąpiła między innymi w filmie „Uwikłani”, przedstawiającym historię rodziny Baekeland i morderstw, które miały miejsce w Londynie w 1970 roku. Film miał swoją premierę w 2007 roku na Festiwalu Filmowym w Cannes. Kolejny film z Julianne Moore w roli głównej, który otworzył festiwal w Cannes, to „Miasto ślepców” z 2008 roku. „Miasto ślepców” to filmowa adaptacja książki laureata Nagrody Nobla, Jose Saramago, w reżyserii Fernando Meirellesa i z udziałem Marka Ruffalo. „I’m Not There” w reżyserii Todda Haynesa to kolejna pamiętna rola Moore. Film w niekonwencjonalny sposób przybliża osobę Boba Dylana – siedem gwiazd (m.in. Cate Blanchet, Heath Ledger, Christian Bale i Richard Gere) wciela się w postać barda przedstawiając różne aspekty jego osobowości. Julianne ma na swoim koncie role w takich filmach, jak: thriller „Next”, w którym wystąpiła u boku Nicolasa Cage'a; „Ludzkie dzieci” w reżyserii Alfonso Cuarona, z udziałem Clive'a Owena; „Kwestia zaufania” ze scenariuszem i w reżyserii Barta Freundlicha, w którym zagrali David Duchovny, Billy Crudup i Maggie Gyllenhaal oraz „Kolor zbrodni” w reżyserii Joe Rotha.

Moore jest dziewiątą osobą w historii Akademii, która w jednym roku otrzymała nominacje do Oscara za role w dwóch różnych filmach („Daleko od nieba” i „Godziny”). Wyreżyserowany przez Todda Haynesa, dobrze przyjęty przez krytyków obraz „Daleko od nieba” przyniósł Moore liczne nagrody: zdobyła m.in.Independent Spirit Award dla najlepszej aktorki, Złoty Glob i nominację do Screen Actors Guild Award. Natomiast jej rola w „Godzinach” (Paramount Pictures), w reżyserii Stephena Daldry’ego zaowocowała nominacjami do Oscara i do Screen Actors Guild Award dla najlepszej aktorki drugoplanowej.

Dorobek artystyczny Moore to także: „Życie, którego nie było” (reż. Joseph Ruben); „Pozew o miłość” (reż. Peter Howitt), w którym wystąpiła wraz Pierce’em Brosnanem; „The Prize Winner Of Defiance Ohio” (reż. Jane Anderson); “Kroniki portowe” (reż. Lasse Hallstrom) z Kevinem Spacey, Cate Blanchett i Judi Dench; „Światowy podróżnik” (reż. Bart Freundlich); „Zjazd” (reż. Bart Freundlich); „Hannibal” (reż. Ridley Scott), w którym zagrała u boku Anthony’ego Hopkinsa; „Ewolucja” (reż. Ivan Reitman) z Davidem Duchovnym; „Koniec romansu” (reż. Neil Jordan) z Ralphem Fiennesem (nominacje do Oscara, Złotego Globu i nagrody SAG dla najlepszej aktorki). Moore zagrała także w dwóch wybitnych filmach Paula Thomasa Andersona: „Magnolia” (nominacja do nagrody SAG dla najlepszej aktorki drugoplanowej), i „Boogie Nights” (nominacje do Oscara, Złotego Globu i nagrody SAG dla najlepszej aktorki drugoplanowej), oraz w dwóch filmach Roberta Altmana: „Kto zabił ciotkę Cookie?” z Glenn Close i Liv Tyler oraz „Na skróty” (nominacja do nagrody Spirit dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej). Jej kolejne filmy to: „Psychol” (reż. Gus Van Sant) z Vincem Vaughnem; „Idealny mąż” (reż. Oliver Parker), za który otrzymała nominację do Złotego Globu dla najlepszej aktorki; „Mapa świata” (reż. Scott Elliott) z Sigourney Weaver; „Zaginiony świat: Park Jurajski” (reż. Steven Spielberg); „Big Lebowski” (reż. Joel i Ethan Coen), z udziałem Jeffa Bridgesa; „Schronienie” (reż. Todd Haynes), za który dostała nominację do nagrody Independent Spirit dla najlepszej aktorki, „Wania na 42 ulicy” (reż. Louis Malle); „Picasso – twórca i niszczyciel” (reż. James Ivory); „Ręka nad kołyską” (reż. Curtis Hanson); „Benny i Joon” (reż. Jeremiah S. Chechik); „Ścigany” (reż. Andrew Davis); „Dziewięć miesięcy” (reż. Chris Columbus) i „Zabójcy” (reż. Richard Dinner).

Jej ostatnie sukcesy zawodowe to role w dwóch głośnych filmach: „Wszystko w porządku” (2010 rok) w reżyserii Lisy Cholodenko, za który otrzymała nominacje do Złotego Globu, nagrody BAFTA, nagrody Amerykańskiej Gildii Aktorów Filmowych, nagród Gotham i Satelity oraz „Samotny mężczyzna” (2009 rok) w reżyserii Toma Forda, za który została wyróżniona nominacją do Złotego Globu.

Dodatkowe wyróżnienia Moore to przyznawana przez organizację GLAAD Media nagroda „Excellence in Media” (2004 rok), nagroda Gotham dla najlepszej aktorki (2002 rok) i nagroda „Tribute to Independent Vision", którą otrzymała w 2001 roku na festiwalu filmowym w Sundance.

Po zakończeniu studiów na Uniwerystecie Bostońskim, Moore występowała w off-broadway’owskich teatrach, między innymi w sztukach Caryla Churchilla „Serious Money” i „Ice Cream / Hot Fudge” w Public Theater. Grała także „Hamlecie” w Guthrie Theater w Minneapolis, w „Ojcu” Strindberga u boku Ala Pacino oraz w „An American Daughter” Wendy Wasserstein razem z Meryl Streep. W 2006 roku zadebiutowała na Broadwayu w sztuce „The Vertical Hour” Davida Hare'a w reżyserii Sama Mendesa.

JONATHAN RHYS MEYERS (Adam)

Pierwszy raz zwrócił na siebie uwagę międzynarodowej publiczności główną rolą w filmie „Idol” Todda Haynesa z Ewanem McGregorem, Christianem Bale’em i Toni Collette, za którą dostał nagrodę London Film Critics Circle. Obecnie Rhys Meyers ma już na koncie Złoty Glob w 2005 roku za rolę w miniserialu telewizji CBS "Elvis. Zanim zostałem królem", w reżyserii Jamesa Stevena Sadwitha i dwie nominacje do Złotego Globu zdobyte w latach 2008 i 2009 za rolę Henryka VIII w serialu "Dynastia Tudorów".

Wyprodukowany przez Showtime serial "Dynastia Tudorów" koncentruje się na burzliwych początkach panowania Henryka VII, na jego związkach z kobietami i politycznych aspektach sprawowania władzy. Serial stworzony przez Michaela Hirsta wyreżyserowało wielu nagradzanych twórców, w tym Charles McDougall.

Rhys Meyers wystąpił także w takich filmach kinowych, jak: „Dzieci z Jedwabnego Szlaku” (reż. Roger Spottiswoode); „Cudowne dziecko” (reż. Kirsten Sheridan); „Mission: Impossible II” (reż. J.J. Abrams); „Wszystko gra” (reż. Woody Allen); „Vanity Fair. Targowisko próżności” (reż. Mira Nair); „Aleksander” (reż. Oliver Stone); „Żona imperatora” (reż. Julien Vrebos), „Podkręć jak Beckham” (reż. Gurinder Chadha); „Odpoczniesz po śmierci” (reż. Mike Hodges), „Lew w zimie” (reż. Andriej Konczałowski); „Przejażdżka z diabłem” (reż. Ang Lee) oraz „Tytus Andronikus” (reż. Julie Taymor).

FRANCES CONROY (Pani Bernburg)

Za rolę Ruth w serialu „Sześć stóp pod ziemią” zastałą uhonorowana Złotym Globem dla najlepszej aktorki w serialu dramatycznym (2004 rok), nagrodą Amerykańskiej Gildii Aktorów dla najlepszej aktorki w serialu dramatycznym (2003 rok) oraz dwukrotnie dla najlepszego zespołu w serialu dramatycznym (2003 i 2004 rok). Była też czterokrotnie nominowana do nagrody Emmy.

Od czasów ukończenia studiów w The Julliard Dram Division, Frances Conroy występuje w teatrze, kinie i telewizji. Oprócz „Sześciu stóp pod ziemią” zagrała w miniserialu „Queen” Alexa Haley’a i telewizyjnej wersji filmu „Morderstwo w małym miasteczku” na podstawie scenariusza Gene’a Wildera i w reżyserii Joyce Chopra.

Na deskach teatralnych można było zobaczyć ją między innymi w sztukach Edwarda Albee „The Lady From Dubuque” i „Tree Tall Women”. Otrzymała nagrodę OBIE za rolę w „Last Yankee” Arthura Millera i nominację do nagrody Tony za broadwayowski przebój „The Ride Down Mt. Morgan”. Ma także na koncie cztery nominacje do nagrody Drame Desk oraz jedną wygraną Drama Desk za rolę w „The Secret Rapture” Davida Hare. Na początku swojej kariery teatralnej, przez dwa lata grała „The Acting Company” Johna Houseman.

Frances Conroy wystąpiła także w wielu filmach, w tym w trzech Woody’ego Allena („Manhattan”, „Inna kobieta” i „Zbrodnie i wykroczenia”) oraz w „Aviatorze” (reż. Martin Scorsese); „Neonowej biblii” (reż. Terence Davies); obsypanym nagrodami „Zapachu kobiety” (reż. Martin Brest); "Dirty Rotten Scoundrels” (reż. Frank Oz); „Kobiecie–Kocie” (reż. Pitof); „Troje do pary” (reż. Anand Tucker); „Broken Flowers” (reż. Jim Jarmusch); „Ciemność rusza do boju” (reż. Davida Cunningham) i dwóch niezależnych produkcjach: „Ira i Abby” (reż. Robert Cary) i „Hrabstwo Humboldt” (reż. Danny Jacobs i Darren Grodsky).

MÅNS MÅRLIND (Reżyser)

Po ukończeniu American Film Institute, Måns Mårlind rozpoczął karierę jako scenarzysta telewizyjny. Jest autorem scenariuszy do szwedzkich seriali „Radioshadow”, „The Sixth Day” i „Snapphanar” oraz przeboju amerykańskiej telewizji – serialu policyjnego „Fala zbrodni”. W 2002 roku napisał i wyreżyserował 12 - odcinkowy mini-serial „The Befallen” dla szwedzkiej telewizji, który był nominowany do nagrody Golden Nymph dla najlepszego dramatu i najlepszego aktora. Na dużym ekranie Mårlind zadebiutowała jako reżyser i scenarzysta filmem „Sztorm”, który zdobył nagrodę na Stockhold Film Festiwal. W 2002 nawiązał współpracę reżyserską z Björnem Steinem, która zaowocowała wspólnym debiutem na rynku amerykańskim - filmem „Inkarnacja”.

BJÖRN STEIN (Reżyser)

Absolwent Szkoły Filmowej w Sztokholmie i jeden z najbardziej płodnych twórców w Szwecji, od 20 lat odgrywa dużą rolę w szwedzkim przemyśle filmowym, telewizyjnym i reklamowym. Reżyserował reklamy takich gigantów przemysłu jak Ikea, Ford, Coca-Cola i Toyota, oraz zwiastuny filmowe, których ma na koncie ponad 30. Jego dorobek telewizyjny to między innymi historyczno-przygodowy mini-serial „Snapphanar” i oraz opowiadający o grupie ludzi obdarzonych nadprzyrodzonymi mocami thriller „De Drabbade”.

W 2002 roku Stein rozpoczął współpracę z Månsem Marlinem, razem wyreżyserowali film „Disco Kung Fu”. Ich kolejną wspólną produkcją był chwalony przez krytykę „Sztorm” - thriller akcji, który został sprzedany do ponad 30 krajów na całym świecie. Bjorn jest laureatem wielu nagród filmowych, w tym nagrodę publiczności The Star na Festiwalu Filmowym w Sztokholmie i Raven Silver Award na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Brukseli.

MICHAEL COONEY (Scenarzysta)

Urodził się i wychował w Londynie, obecnie mieszka w Los Angeles z żoną i dwójką dzieci. Zanim przystąpił do produkcji „Inkarnacji”, napisał scenariusz thrillera „Tożsamość”, w którym zagrali John Cusack i Ray Liotta. Do jego najbardziej znanych dzieł należy „Jack Frost” i jego sequel „Jack Frost 2: Zemsta zmutowanego zabójczego bałwana”, których był scenarzystą i reżyserem. Inne filmy w jego dorobku to „Moje ja” z Ryanem Phillippe’em i Stephenem Rea oraz „Mordercza hipnoza” z Nigelem Hawthornem i Mary Louise Parker.

Oprócz pracy w filmie Cooney, jest również twórcą z kręgu brytyjskiego teatru. Jego dorobek dramatyczny to dwie komedie: „Tom, Dick i Harry”, napisana wspólnie z ojcem, Rayem Cooney’em oraz „Z rączki do rączki”, która miała światową premierę w prestiżowym Theatre Royal Windsor i stała się sukcesem kasowym w całej Europie. „Z rączki do rączki” było grane przez lata na londyńskim West Endzie, zanim rozpoczęło światowe tournee. Jego dwa kolejne dramaty - thrillery „The Dark Side” i „Point Of Death” odniosły duży sukces w Wielkiej Brytanii. Teatralny dorobek Cooneya jako reżysera obejmuje takie utwory sceniczne, jak „Penny For A Guy” Davida Soamesa, „Nil By Mouth” Johna Chapmana, pierwszy raz graną w Londynie komedię Francisa Verbera „Kolacja dla głupca” oraz jego własne sztuki – „Point Of Death”, „Z rączki do rączki” i „The Dark Side”. Jest autorem dwóch książek dla dzieci - "George Germ" i "Fantastic Adventures In The Land Of Wishfull Thinking".