FILM

Drive (2011)

Pressbook

Są mężczyźni, którzy wolność mają wpisaną w DNA. To oni jednym spojrzeniem potrafią złamać kobiece serce i sprawiają, że nie można o nich zapomnieć. Przyciągają jak magnes tajemniczym uśmiechem i obietnicą niebezpiecznej przygody. Takim mężczyzną jest Driver, chłopak, który za dnia pracuje jako kaskader, a nocami wynajmuje się jako kierowca gangsterów. Żyje, balansując na cienkiej granicy między rozsądkiem a brawurą. Do dnia, gdy pozna Irene i straci dla niej głowę. Nowa dziewczyna, wyglądająca jak anioł, rozpęta wokół niego prawdziwe piekło. Ich „love story” pisane będzie czystą adrenaliną.

Trzymający w napięciu jak Bullitt, rozgrzeje publiczność nie tylko rykiem silników, ale przede wszystkim gorączką uczuć.

Drive to najnowszy film kultowego już reżysera, Nicolasa Windinga Refna, który w tym roku udowodnił swoją klasę, zdobywając główną nagrodę w Cannes. Ten film trzeba zobaczyć.

Drive - film, który kręci kobiety.

Zapnijcie pasy, bo czeka was niezła jazda.
Guardian

Bezkompromisowy w zapewnianiu widzom dobrej rozrywki.
Stopklatka

Gangsterska baśń, chwilami skrajnie brutalna, a jednocześnie romantyczna.
GW

Nie szczędzi widzom mocnych wrażeń, które każdy z nas po cichu uwielbia, choć nigdy by się do tego nie przyznał.
Variety

"Drive” buduje nieprawdopodobne napięcie, po czym wybucha krótkimi seriami szokujących scen.
Salon.com

To bezczelnie komercyjny film.
Movieline

Absolutnie piękny...
Stopklatka

Prowokuje.
Digital Spy

„DRIVE” powstał na kanwie opowiadania Jamesa Sallisa, pod tym samym tytułem. Ta niewielka książka rozpaliła wyobraźnię producentów Marca E. Platta i Adama Siegela z Marc Platt Productions, którzy postanowili zaadaptować ją na potrzeby filmu. Producent Adam Siegel wyjaśnia „Do moich podstawowych obowiązków należy szukanie pomysłów na filmy, między innymi czytając Publisher’s Weekly. Natknąłem się tam na krótką recenzję książki o bezimiennym kierowcy, współpracującym z przestępcami. Od razu mnie zaintrygowała, więc zadzwoniłem do agenta i przeczytałem ją tego samego wieczoru. Byłem niezwykle podekscytowany. Główny bohater należał do rzadko dzisiaj spotykanego gatunku – był człowiekiem z misją. Był doskonałym kierowcą i nikomu się z tego nie tłumaczył”.

Potwierdza to doświadczony producent Marc E. Platt, który wprowadził na ekrany kin takie przeboje jak Legalna blondynka i Wanted – Ścigani. „Główny bohater 'Driver' od razu do mnie przemówił”- i dodaje z uśmiechem – „Przypominał mi kilku idoli z przeszłości, gwiazd filmowych, które podziwiałem jako dzieciak, bohaterów granych przez Steve'a McQueena i Clinta Eastwooda. Małomównych mężczyzn, którzy budzili respekt poprzez swoje czyny”.

Zadanie przekształcenia powieści w scenariusz powierzono Hosseinowi Amini (do którego ekipa zwraca się per Hoss), nominowanemu do Oscara za adaptację powieści Henry'ego Jamesa „Miłość i śmierć w Wenecji”.

Amini wspomina „Niezwykle rzadko dostaje się od studia książki takie jak ta – bardzo krótkie, bardzo mroczne – w pewnym sensie przypominające wiersz”.

I dodaje „Byłem przede wszystkim zachwycony faktem, że pisarz, James Sallis stworzył niezwykłe postaci, chociaż akcja książki nie jest skomplikowana – kierowca, pracujący dla przestępców, uczestniczy w nieudanym napadzie na bank, przez co mafia bierze go na celownik”. Jednak napisanie pełnowymiarowego scenariusza na podstawie książki, która przypominała opowiadanie nie było łatwym zadaniem.

Amini przyznaje „Największe wyzwanie polegało na tym, że w książce brakowało ciągłości zdarzeń. Jest pełna retrospekcji, a pozbawiona chronologii. Taka struktura sprawia, że książka jest ciekawa, ale przeniesienie jej na ekran w formie filmu z głównego nurtu to już sztuka”. Producent Adam Siegel zgadza się z tą opinią. „Pierwszym dużym wyzwaniem przy adaptacji tej noweli było ustawienie wydarzeń w porządku chronologicznym, żeby przekonać się, czy powstanie z nich jakaś opowieść”.

Amini mówi „Koncepcja 'nieudanego skoku’ występuje w wielu filmach, ale tutaj ciekawym aspektem był wpływ tego zdarzenia na różne postaci. Napad niesie ze sobą poważne konsekwencje nie tylko jeśli chodzi o Drivera, ale też pozostałych bohaterów”.

Platt odnosi się także do kwestii zachowania ducha książki w scenariuszu „Ta historia z przestępczego światka, napisana przez Jamesa Sallisa zrobiła na mnie duże wrażenie. Uważałem, że charakter przedstawionego w niej świata powinien znaleźć swoje odbicie w scenariuszu” i dodaje „Atmosferę książki kreuje obraz rzeczywistości z perspektywy Drivera siedzącego za kółkiem. Uważałem, że jeśli film ma stać się wyjątkowym doświadczeniem dla widzów, to właśnie ten aspekt miał zasadnicze znaczenie”.

Marc E. Platt, który pracował z największymi talentami w Hollywood jako pierwszy zwrócił się z propozycją współpracy do nominowanego do Oscara Ryana Goslinga.

Jak sam mówi „Mam prywatną listę zdolnych artystów, których twórczość mnie inspiruje – scenarzystów, reżyserów i aktorów. Chciałbym spotkać się z nimi na planie, zanim zmienię zawód lub zajmę się w życiu czymś innym. Prawie na samym jej szczycie znajduje się Ryan Gosling”.

I dalej „Uparłem się, że znajdę projekt, który do niego przemówi. DRIVE to był pierwszy scenariusz, jaki mu wysłałem. Jeśli dobrze pamiętam, nie minęły nawet dwa dni, a otrzymałem odpowiedź, że chce się ze mną spotkać, co mnie ogromnie ucieszyło”.

Jeśli chodzi o Ryana Goslinga, nominowanego do Oscara za rolę w filmie Szkolny chwyt, który obecnie zbiera entuzjastyczne recenzje i otrzymał już nominację do Złotego Globu za kreację w filmie Blue Valentine, aktor przyznaje „Zawsze chciałem zagrać w filmie akcji, ale w filmach z tego gatunku często większą uwagę przykłada się do fabuły niż do postaci. Scenariusz spodobał mi się dlatego, że główny bohater oraz historia miłosna są bardzo ciekawie napisane”.

Producent Pritzker nie szczędzi pochwał Goslingowi, który przyjął główną rolę „Ryan ma w sobie głęboko ukryty, lecz wyczuwalny płomień. Oczywiście, miło na niego popatrzeć, ale tak się składa, że jest też znakomitym aktorem. Według mnie ekscytujące jest to, że przyjął rolę inną niż pozostałe w jego dotychczasowej karierze. Grany przez niego bohater przykuwa uwagę widza i zabiera go w podróż, pełną silnych emocji i wrażeń”.

Siegel dodaje „Ryan Gosling tchnął życie w postać ‘Drivera’. Pomysł pozostawał na papierze do czasu, aż pojawił się Ryan. Dzięki niemu ten bohater wydaje się zarówno prawy jak i niebezpieczny”.

Ryan Gosling mówi, „Widziałem wiele filmów i obserwowałem przy pracy wielu różnych reżyserów – doświadczonych i początkujących. Gdy zobaczyłem twórczość Nicolasa, nie miałem wątpliwości, że to właśnie on powinien nakręcić ten film”.

Gosling dodaje „Mogłoby się wydawać, że to dziwny wybór, ponieważ DRIVE tak bardzo różni się od tego, co zrobił dotychczas, ale w jego pracy najbardziej podoba mi się ta różnorodność. Wielokrotnie nagradzany Valhalla Rusing (pokazywany na MFF Era Nowe Horyzonty 2010) w niczym nie przypomina Bronsona (fenomenalna rola Toma Hardy’ego) a każdy kolejny film z serii Pusher jest inny niż poprzedni. Dlatego pomyślałem, że ten projekt może przyciągnąć jego uwagę”.

Sam reżyser tak opisuje swoją reakcję na pierwszą wersję scenariusza DRIVE, „Zaintrygowała mnie nie tyle opisywana historia, co sama koncepcja człowieka z rozdwojeniem jaźni, który na co dzień jest kaskaderem, a nocami dorabia jeżdżąc jako kierowca w napadach rabunkowych. To było w moim odczuciu niezwykle interesujące”.

Refn tak wspomina pierwsze spotkanie z Goslingiem „Asystenci umówili nas na obiad w Los Angeles. Spędziłem z Ryanem około dwóch godzin. W pewnym sensie było to najdziwniejsze spotkanie pod słońcem, ponieważ nawiązała się między nami nić porozumienia, ale ciągle zmienialiśmy temat i niewiele rozmawialiśmy o samym filmie”.

Gosling potwierdza słowa Refna „Dyskutowaliśmy o filmach ogólnie, ale niewiele mówiliśmy o samym projekcie”. Refn dodaje „Byłem wykończony, więc poprosiłem Ryana, żeby odwiózł mnie do domu, a w samochodzie zupełnie nie wiedzieliśmy, o czym rozmawiać i zapanowała niezręczna cisza”.

Gosling wspomina „Kiedy odwoziłem Nicolasa do domu w radio grali piosenkę 'I Can't Fight This Feeling Anymore' zespołu REO Speedwagon. Podkręciłem dźwięk, ponieważ nic nie mówiliśmy. A on zaczął ją śpiewać na cały głos”.

„Kiedy w radio rozległa się ta piosenka – mówi reżyser z szerokim uśmiechem – z jakiegoś powodu pozwoliła mi lepiej zrozumieć, o czym mógłby być ten film. Ryknąłem Ryanowi prosto do ucha 'Znam to!' i zrobiłem głośniej, śpiewając i wybijając rytm piosenki”.

Po przerwie dodaje „Jestem przekonany, że Ryan musiał myśleć coś w stylu: 'jak się pozbyć tego gościa z samochodu?'

„Powiedziałem Ryanowi” – kontynuuje reżyser – „że DRIVE to film o człowieku, który jeździ samochodem po nocy i słucha popowych kawałków, dając w ten sposób upust własnym uczuciom”.

Gosling przyznaje z uśmiechem „W tym momencie zrozumiałem, że Nicolas jest właściwym reżyserem do tego filmu”.

Refn to potwierdza, „W zasadzie wtedy zaczęła się nasza wspólna praca nad ustalaniem, jaki film chcemy nakręcić”.

Platt z kolei tak komentuje współpracę Goslinga i Refna „Wrażliwość Nicolasa idealnie dopasowała się do wrażliwości Ryana”.

Scenariusz Hosseina Amini, Ryan Gosling w głównej roli i Nicolas Winding Refn na czele projektu sprawiły, że nie było problemów ze znalezieniem pozostałej obsady do filmu. Swój udział niebawem potwierdzili nominowana do Oscara Carey Mulligan, zdobywca Emmy i Złotego Globu Bryan Cranston, nominowany do Oscara Albert Brooks, Oscar Isaac, zdobywca Złotego Globu Ron Perlman oraz nominowana do Emmy Christina Hendricks.

„Myślę, że doskonały scenariusz i niezwykle dynamiczny styl pracy Nicolasa Windinga Refna sprawiły, że każdy pragnął dostać szansę pracy na tak wysokim poziomie i stworzyć autentyczne postaci”, mówi producent Adam Siegel.

O rolę Irene ubiegała się Carey Mulligan, w zeszłym roku nominowana do Oscara za Najlepszą Rolę Pierwszoplanową w filmie Była sobie dziewczyna.

Aktorka wspomina „Po obejrzeniu Bronsona napisałam e-mail do mojego agenta, że chciałabym pracować z kimś takim jak Nicolas Winding Refn, nie mając pojęcia, że właśnie rozpoczynał realizację tego projektu. Kiedy trzy tygodnie później przeczytałam scenariusz, zakochałam się w tej historii i zaczęłam się starać o rolę Irene”.

W książce Irene jest Latynoską. Refn potwierdza „Pierwotnie szukałem latynoskiej aktorki i spotkałem się z wieloma doskonałymi kandydatkami – znanymi i nieznanymi – ale za każdym razem coś nie grało”. „Nie widziałem filmów z Carey – kontynuuje reżyser – ale gdy tylko stanęła w progu wiedziałem, że mamy naszą 'Irene'. To po prostu scalało historię miłosną w o wiele bardziej interesujący sposób. Nadawało jej rys z „Romea i Julii”, bez całej tej otoczki politycznej poprawności, która nabrałaby znaczenia w przypadku kochanków różnych narodowości lub wyznań”.

Jeśli chodzi o Bryana Cranstona, właściciela trzech statuetek Emmy za rolę w serialu Breaking Bad, reżyser od razu pomyślał o nim w kontekście postaci 'Shannona'.

Jak Refn sam przyznaje „Kiedy zdobyliśmy finansowanie, zacząłem się zastanawiać kogo chciałbym mieć w filmie oprócz Ryana i Bryan był aktorem, na którego rzuciłem się jak jastrząb. Bryan to nie tylko głos, ale cały pakiet”.

Sam Cranston przyznaje „Tak naprawdę do filmu DRIVE przekonał mnie scenariusz. Był wciągający, a sama postać miała niezwykły potencjał, by się w nią zagłębić i przeobrazić. Do tego w filmie miał zagrać Ryan, a poza tym chciałem pracować z Nicolasem”.

Kolejny pomysł, jakim Refn podzielił się z resztą ekipy to Albert Brooks jako czarny charakter - Bernie Rose. Znalazł on poparcie u Ryana Goslinga.

Gosling wspomina „Gdy rozmawialiśmy z Nicolasem o postaci Berniego Rose'a powtarzaliśmy, że musimy znaleźć kogoś w typie Alberta Brooksa. Założyliśmy, że Albert Brooks nigdy nie zgodzi się na udział. Myślałem, że on realizuje tylko filmy na podstawie własnych scenariuszy, które sam reżyseruje i nie sądziłem, że zechce wcielić się w tak brutalną i mroczną postać”.

Refn tak wspomina pierwsze spotkanie z Albertem Brooksem „Kiedy Albert zjawił się w moim domu, był gwałtowny niczym wulkan, który zaraz wybuchnie. Bardzo intrygował mnie fakt, że nigdy nie zagrał takiej roli”.

W scenariuszu postać znana jako 'Standard' to członek meksykańskiego gangu i mąż Irene. Dzięki Oscarowi Isaacowi, który grał 'Księcia Johna' w wielkim przeboju Ridleya Scotta Robin Hood z Russellem Crowem, ta archetypowa rola nabrała prawdziwej głębi.

„Pierwotnie ta postać była opisana jako zbir i zawodowy przestępca” – ujawnia Isaac. – „To za bardzo do mnie nie przemawiało. Gdy tylko spotkałem się z Nicolasem, nakreślił mi cały świat, w jakim rozgrywa się opowieść, po czym zmieniliśmy Standarda w człowieka, który chce mieć własną restaurację, kogoś kto podjął w życiu kilka złych decyzji i w rezultacie źle skończył. Kiedy doprecyzowaliśmy postać 'Standarda' czyniąc ją interesującą, cała historia stała się jeszcze bardziej wciągająca”.

Christina Hendricks, która ma rzesze fanów dzięki roli w nagrodzonym Emmy serialu Mad Men, pojawia się w małej, lecz istotnej roli Blanche.

Aktorka wspomina „Scenariusz mnie zachwycił, a mając w perspektywie spotkanie z Nicolasem, obejrzałam Bronsona. Zrobił na mnie ogromne wrażenie. Według mnie, zdjęcia wyglądały niesamowicie, a każda scena przypominała obraz i widać było staranność, wielki artyzm i błyskotliwość. Cieszyłam się na spotkanie z nim i byłam gotowa na wszystko, byle tylko z nim pracować”.

Z kolei Refn tak opisuje spotkanie z Christiną Hendricks, „Kiedy weszła poczułem, że budzi natychmiastową sympatię, wiedziałem, że mamy naszą 'Blanche'”.

Rola drugiego czarnego charakteru, 'Nino' przypadła Ronowi Perlmanowi, uwielbianemu przez widzów za całą masę postaci, które powołał do życia przez lata kariery, na przykład w filmach z serii Hellboy i jednym z nowszych seriali telewizyjnych Sons of Anarchy.

Perlman tak wspomina moment, w którym poproszono go o rozważenie roli 'Nino' „Prawie wszyscy dołączyli do ekipy przede mną, tworząc fenomenalną grupę artystów. Widziałem film Bronson i uznałem Nicolasa za niezwykle inteligentnego, oryginalnego filmowca z ogromnym wyczuciem stylu. To mnie przekonało – oraz fabuła”.

W zamyśle postać 'Nino' nie była zbyt interesująca – przyznaje Refn – „więc spytałem Rona, dlaczego chce wystąpić w moim filmie, biorąc pod uwagę jego imponujący dorobek aktorski. Gdy wyjaśnił, że zawsze chciał zagrać Żyda aspirującego do roli włoskiego gangstera, zacząłem dociekać przyczyny i w odpowiedzi usłyszałem „ponieważ to właśnie jestem ja – żydowski chłopiec z Nowego Jorku' i to był dla mnie ostateczny argument za”.

Refn tak komentuje swoją niesamowitą obsadę „Casting do tego filmu był bardzo łatwym procesem, ponieważ często czuliśmy, że ktoś nam nie pasuje, a jedynie w rzadkich przypadkach, że ktoś się sprawdzi i te właśnie osoby wybieraliśmy”.

Fabuła obraca się wokół 'Drivera', granego przez Ryana Goslinga. Prędzej czy później wszyscy bohaterowie filmu wchodzą z nim w relacje. „Z ogromną przyjemnością obserwowałem całkowite zaangażowanie i szczerość, z jakimi Ryan podchodził do budowania swojej roli – zachwyca się producent Marc E. Platt”. Z kolei Carey Mulligan twierdzi „Ryan ma w sobie coś z samotnego kowboja, ale gdy tylko staje przed kamerą, zmienia się w rycerza”.

Bryan Cranston mówi „Jak na takiego młodego chłopaka, Ryan ma w sobie głębię i wewnętrzną siłę, a na dodatek mocno stąpa po ziemi, czego wymaga nie tylko jego rola, ale też sam charakter pracy. Naprawdę świetnie się z nim pracuje”. Na koniec dodaje „Jest skromny, zaangażowany, skory do śmiechu i żartów, a jednocześnie robi, co do niego należy”. Ron Perlman też nie szczędzi pochwał „Ryan idealnie pasuje do roli Drivera, który jest skryty i małomówny. Jest uosobieniem mitu amerykańskiego twardziela i samotnika, wagabundy, któremu nie przeszkadza, że nie ma żadnych przyjaciół”.

Wszystkie filmy reżysera Nicolasa Windinga Refna wyróżnia ich strona wizualna, a jednym z jego znaków rozpoznawczych jest zastosowanie obiektywu szerokokątnego. Operatorem filmu, którego zadaniem było wsparcie Refna w przeniesieniu jego wizji na ekran, został Newton Thomas Sigel, wieloletni współpracownik reżysera Bryana Singera, a także autor zdjęć do cenionego przez krytykę filmu Frankie and Alice z Halle Berry.

Sigel mówi „Widziałem filmy Nicolasa i zdawałem sobie sprawę, że ma określony punkt widzenia, perspektywę, które będzie chciał zachować również w tym filmie.

Staraliśmy się znaleźć sposób, żeby uwzględnić wszystkie elementy, które sprawiają, że jest filmowcem jedynym w swoim rodzaju, a jednocześnie pozwolić mu zrobić kolejny krok do przodu na jego ścieżce rozwoju. Zachowaliśmy więc efekt, jaki zapewnia obiektyw szerokokątny, dodając mu mnóstwo głębi i bogate tło, a mimo to przenieśliśmy całość na zupełnie inny poziom, poprzez wykorzystanie wielu planów zdjęciowych i sytuacji, w których dużą rolę odgrywa prędkość".

Sigel przyznaje „Jedno z wyzwań polegało na tym, że choć film ma tytuł DRIVE i opowiada o gościu, który uwielbia prowadzić samochód, nie jest to film o pościgach samochodowych. Jak je zatem pokazać w odkrywczy i nowy sposób, nie rujnując całej tej atmosfery, jaką Nicolas wybrał dla filmu?"

Jednak operator i jego zespół stanęli przed prawdziwym wyzwaniem, kiedy rozpoczęły się zdjęcia do scen pościgów. Jak Sigel sam mówi „Nicolas nie chciał używać ręcznych kamer”. Okazało się, że idealnym rozwiązaniem była platforma, która powstała na potrzeby filmu Niepokonany Seabiscuit. Sigel wyjaśnia: „Umieściliśmy na niej samochód, który prowadził zawodowy kierowca, dzięki czemu Ryan, siedzący w środku, mógł się skoncentrować na grze aktorskiej, wciąż sprawiając wrażenie, że to on kieruje”.

Sigel tak opisuje wrażenia po zakończeniu zdjęć, „Doskonale pracowało mi się z Nicolasem. Lepiej niż mógłbym sobie wymarzyć. Nicolas ma bardzo jasną wizję, co ja osobiście szanuję u reżyserów. Jest otwarty na sugestie i oczekuje nowych pomysłów, ale bierze z nich to, co mu pasuje, odrzucając resztę. Miałem znaczący wkład w proces, ale uważam, że Nicolas pozostał wierny swojej filozofii tworzenia filmów oraz wizji tego filmu”.

Oto, co na temat strony wizualnej, jaką Sigel opracował na potrzeby DRIVE ma do powiedzenia producent wykonawczy David Lancaster „Bogate, niepokojące, wielowarstwowe obrazy Los Angeles, które nieczęsto mamy okazję oglądać. Sigel pokazał LA od zupełnie innej strony, począwszy od nieznanych, bocznych uliczek centrum miasta, przez wysuszone, jałowe obrzeża pustynnego krajobrazu, który otacza metropolię, aż po skaliste klify”.

RYAN GOSLING (Driver)

Przełomem w karierze Ryana Goslinga była kontrowersyjna główna rola w filmie z 2001 roku pod tytułem Fanatyk, który zdobył główną nagrodę podczas Festiwalu Filmowego w Sundance w tym samym roku. Za rolę w filmie Szkolny chwyt Gosling otrzymał nominację do Oscara dla Najlepszego Aktora oraz dwie nominacje do Złotego Globu za rolę filmach Miłość Larsa oraz Blue Valentine. Pojawił się w wielu filmach, prezentujących szerokie spektrum, między innymi w: Pamiętniku Śmiertelnej wyliczance Slaughter Rule, Odmiennych stanach moralności, Słabym punkcie oraz Zostań. Niebawem będzie można go oglądać w komedii o problemach małżeńskich Kocha, lubi, szanuje ze Stevem Carellem, Julianne Moore i Emmą Stone oraz dramacie George'a Clooneya The Ides of March z Evan Rachel Wood, Marisą Tomei i Phillipem Seymourem Hoffmanem, który zostanie pokazany na otwarcie festiwalu w Wenecji. Gosling jest nie tylko aktorem, ale też znakomitym muzykiem, który niedawno wydał album zatytułowany DEAD MAN’S BONES.

CAREY MULLIGAN (Irene)

Carey Mulligan ostatnio zagrała w filmie Nie opuszczaj mnie opartej na cenionej powieści Kazuo Ishiguro (U schyłku dnia), u boku Andrew Garfielda i Keiry Knightley. Zagrała także córkę bohatera odtwarzanego przez Michaela Douglasa w Wall Street: Pieniądz nie śpi Olivera Stone'a. W zeszłym roku Mulligan otrzymała nominację do Oscara, Złotego Globu i SAG, a także zdobyła uznanie krytyki za główną rolę w komedii Była sobie dziewczyna, na postawie scenariusza Nicka Hornby’ego, w reżyserii Lone Scherfig. Mulligan za swoją kreację w tym filmie zdobyła nagrodę British Independent Film Award w kategorii ‘Najlepsza Aktorka’, tytuł ‘Najlepszej Aktorki’ od National Board of Review, a także Orange British Academy of Film (BAFTA). Jej inne filmy to Wrogowie publiczni, Najlepszy, Bracia, Duma i uprzedzenie oraz And When Did You Last See Your Father z Jimem Broadbentem i Colinem Firthem. Niedawno zdobyła pożądaną przez wiele aktorek rolę ‘Daisy’ w ekranizacji Wielkiego Gatsby’ego gdzie zagra wraz z Leonardo DiCaprio i Toby Maguire, Baza Luhrmanna, do którego zdjęcia mają się rozpocząć w tym roku.

BRYAN CRANSTON (Shannon) jest posiadaczem trzech statuetek Emmy w kategorii „Outstanding Lead Actor in a Drama Series” za rolę Waltera White'a w serialu Breaking Bad, który w lipcu powraca z czwartym sezonem. Na dużym ekranie Cranston pojawi się niebawem w filmie Larry Crawne – uśmiech losu u boku Hanksa i Julii Roberts, Pandemia 3D Stevena Soderbergha, z udziałem Matta Damona, Marion Cotillard i Gwyneth Paltrow. Inne filmy z jego udziałem to: Szeregowiec Ryan, Mała Miss, Szaleństwa młodości. Cranston jest też scenarzystą i reżyserem, czego dowodem jest dramat miłosny Last Chance, który napisał, wyreżyserował i w którym wystąpił oraz kilka odcinków Zwariowanego świata Malcolma i Breaking Bad.

OSCAR ISAAC (Standard), w którego żyłach płynie krew wielu narodowości, jest aktorem o klasycznym wykształceniu, który niebawem zawojuje Hollywood. Zanim wystąpił w DRIVE, pracował nad dwoma projektami jednocześnie. W.E. to współczesna opowieść o miłości, z odniesieniami do romansu Wallis Simpson i króla Edwarda VIII, w reżyserii Madonny z Abbie Cornish oraz Sucker Punch w reżyserii Zacka Snydera (Watchmen Strażnicy, 300), który miał premierę w marcu 2011 roku. Kolejne jego filmy, które zobaczymy w przyszłości to Ten Year w reżyserii Jamie'go Lindenanda, z udziałem Channinga Tatuma i Rosario Dawson oraz Cristiada z Andym Garcią. Przed Sucker Punch, Isaac ponownie spotkał się z uznanym reżyserem Ridleyem Scottem na planie Robin Hooda. W filmie Agora w reżyserii zdobywcy Oscara Alejandro Amenabara, Isaac zagrał u boku zdobywczyni Nagrody Akademii Rachel Weisz. W roku 2009, Isaac zdobył nagrodę Australijskiego Instytutu Filmowego w kategorii Najlepszy Aktor Drugoplanowy za film Pięciu z Balibo, w którym wcielił się w postać laureata nagrody Nobla, Josa Ramosa Horty. Isaac zagrał także w filmie W sieci kłamstw w reżyserii Ridleya Scotta i Che.Boliwia Stevena Soderbergha z Benicio del Toro. Aktor zachwycił widzów kreacją ‘Józefa’ w dramacie Narodzenie opisującym trudną wędrówkę Marii i Józefa. Był to pierwszy film w historii, który miał premierę w Watykanie. Isaac otrzymał też entuzjastyczne recenzje za swoje kreacje sceniczne, w tym tytułową rolę w „Romeo i Julii” oraz „Dwaj panowie z Werony”, a także „Beauty of the Father”, autorstwa nagrodzonego Pulitzerem dramatopisarza Nilo Cruza. Isaac komponuje też muzykę i występuje ze swoim zespołem.

RON PERLMAN (Nino) od blisko trzydziestu lat płynnie przemieszcza się pomiędzy światami filmu, telewizji i teatru. Karierę filmową rozpoczął we wczesnych latach osiemdziesiątych, udziałem w dwóch filmach Jean-Jacques Annauda; Walka o ogień za rolę w którym zdobył nominację do Canadian Academy Award oraz Imię róży na podstawie powieści Umberto Eco, gdzie wcielił się w postać garbatego 'Salvatore’. Aktor zawiesił na trzy lata karierę na wielkim ekranie, żeby zagrać w cenionym przez krytykę serialu CBS Piękna i bestia za rolę w którym otrzymał Złoty Glob dla Najlepszego Aktora oraz dwie nominacje do nagrody Emmy i trzy Viewers For Quality Television Awards. Perlman podjął współpracę z francuskimi reżyserami Jean-Pierre Jeunetem i Markiem Caro, przy ich obsypanym nagrodami filmie Miasto zaginionych dzieci, a także zagrał u boku Sigourney Weaver i Winony Ryder w filmie Obcy: przebudzenie Jeuneta. W niedalekich planach Perlman ma zdjęcia do czwartego sezonu cenionego przez krytykę serialu Sons of Anarchy, w którym wciela się w postać szefa gangu motocyklowego.

Urodzony w Danii NICOLAS WINDING REFN (reżyser) jest znany z prowokacyjnych i ciekawych wizualnie filmów. Pierwszy na podstawie własnego scenariusza wyreżyserował mając zaledwie dwadzieścia cztery lata. Był to wyjątkowo brutalny i bezkompromisowy obraz zatytułowany Pusher. Zyskał on status kultowego zjawiska i zdobył reżyserowi natychmiastowe uznanie na arenie międzynarodowej w roku 1996. Po tym udanym debiucie Refn wyreżyserował i wyprodukował następny film na podstawie własnego scenariusza Bleeder. Niezwykle wysmakowany stylistycznie film, koncentrujący się na wewnętrznych przeżyciach bohaterów był przełomowy dla kariery Nicolasa. Bleeder miał premierę w na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji w 1999 roku.

Trzeci projekt Refna Fear X (2003) był jego pierwszą przygodą z filmem anglojęzycznym. Obraz, do którego scenariusz reżyser napisał wspólnie Hubertem Selby Jr., z udziałem Johna Turturro miał światową premierę na Festiwalu Filmowym w Sundance. Burzliwe dzieje filmu skłoniły słynnego dziennikarza Henrika Lista do napisania biografii Refna, obejmującego wcześniejsze lata jego kariery od Pushera (1996) do Fear X (2003). Potem Refn wrócił do rodzinnej Danii, żeby napisać scenariusz, wyreżyserować i wyprodukować filmy Pusher II (2004) i Pusher III (2005), ponieważ pierwsza część z tej serii zyskała kultowy status. Sukces filmów Pusher II i III sprawił, że świat poznał wszystkie trzy jako Pusher Trilogy na Festiwalu Filmowym w Toronto w 2005 roku, gdzie potwierdziły swój status globalnego fenomenu.

W roku 2006 Refn wyreżyserował film Bronson na podstawie własnego scenariusza, wyjątkowo brutalny, surrealistyczny i eskapistyczny obraz, inspirowany biografią Michaela Petersona, który większą część życia spędził za kratkami. Peterson, który twierdzi, że jego alter ego jest legendarny aktor, Charles Bronson, to najsłynniejszy przestępca w Wielkiej Brytanii. Film miał premierę w 2009 roku na Festiwalu Filmowym w Sundance, a Refna okrzyknięto następnym wielkim reżyserem europejskim.

Kolejnym filmem, który Refn wyreżyserował i wyprodukował na podstawie własnego scenariusza był Valhalla Rising z udziałem jego długoletniego współpracownika Madsa Mikkelsena. Valhalla Rising to obraz inspirowany historią, którą matka czytała Refnowi, gdy był dzieckiem. Premiera filmu odbyła się na Festiwalu filmowym w Wenecji, a efekt był taki, że światowe media zaczęły określać styl filmowy reżysera jako „Refn-esk”.

Ciekawostką jest, że sam Refn i jego żona, Liv Corfixen są bohaterami uznanego filmu dokumentalnego Gambler, którego premierowy pokaz odbył się na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rotterdamie w 2005 roku. Refn otrzymał już dwie nagrody za całokształt twórczości (jedną od Taipei International Film festival w 2006 roku, a drugą od Valencia International Film Festival w roku 2007) i jest zdobywcą nagrody Emerging Master Award, przyznawanej przez Philadelphia International Film Festival (2005).

HOSSEIN AMINI (scenariusz) przeobraził nowelę Jamesa Sallisa w scenariusz, który skusił do udziału w filmie Ryana Goslinga. Był nominowany do Nagrody Akademii, BAFTA i WGA (Writers Guild of America) w kategorii Najlepszy Scenariusz Adaptowany za film Miłość i śmierć w Wenecji z udziałem Heleny Bonham Carter i Linusa Roache, opartym na powieści Henry'ego Jamesa pod tym samym tytułem.

Ten utalentowany pisarz jest też autorem scenariuszy do filmów Dying of The Light nominowanego przez BAFTA do nagród telewizyjnych w kategorii ‘Najlepszy Dramat,’ oraz Więzy miłości z Kate Winslet, który zdobył główną nagrodę na festiwalach filmowych w Dinard i Edynburgu. Amini pracował też nad scenariuszami „Ceny honoru” i „Killshot”, a obecnie zajmuje się adaptacją najnowszej książki Johna Le Carre, Our Kind Of Traitor.

NEWTON THOMAS SIGEL, ASC (zdjęcia) zaczął karierę jako malarz i eksperymentalny filmowiec przy Whitney Museum of American Art w Nowym Jorku.

Kiedy kręcił materiały z wojen w Ameryce Środkowej w latach osiemdziesiątych zainteresowała go forma dokumentu. Powstały wtedy między innymi nagrodzony Oscarem Witness To War: Dr. Charlie Clements.

Sigel swoje umiejętności szlifował pracując jako drugi operator przy filmach Olivera Stone'a Pluton i Wall Street. Po nakręceniu zdjęć do kultowego filmu Bryana Singera Podejrzani pracował przy pięciu kolejnych filmach, w tym Walkirii.

Sigel był też autorem zdjęć do filmu Davida O. Russella Złoto pustyni który nadał nowy kierunek kinematografii dzięki przełomowemu użyciu i obróbce unikalnych rodzajów taśmy filmowej.

Inne filmy, do których Sigel nakręcił zdjęcia to Niebezpieczny umysł, X-Men i X-Men 2 Bryana Singera oraz Nieustraszeni bracia Grimm Terry'ego Williama. Sigel jest też autorem zdjęć do mrocznej opowieści noir Boba Rafelsona Krew i wino z Jackiem Nicholsonem i W sieci zła Gregory'ego Hoblita z Denzelem Washingtonem oraz wielu innych.

Jednym z jego najnowszych projektów są zdjęcia do filmu Oświadczyny po irlandzku z Amy Adams i Frankie and Alice z tego roku, z udziałem Halle Berry.

W roku 2000 został członkiem American Society of Cinematographers.

MAT NEWMAN (montaż) dzieli swój czas pomiędzy Berlin i Los Angeles, pracując na całym świecie przy filmach fabularnych i reklamowych. DRIVE to kolejny obraz, przy którym współpracował z Nicolasem Winding Refnem, po Bronsonie i Valhalla Rasing. W swoim portfolio ma także nagrodzony BAFTĄ film Zapiski z czasów wojny.

DARRIN M. PRESCOTT (koordynator kaskaderów) ma blisko dwudziestoletnie doświadczenie w pracy przy filmach fabularnych i serialach telewizyjnych. Potrafi poprowadzić swój zespół tak, żeby popisy olśniewały lub były niezauważalne dla oka, w zależności od życzenia reżysera. Najnowsze projekty, przy których pracował to W pogoni za zemstą, komedia science fiction Paul z lutego 2011 roku oraz Moneyball z Bradem Pittem.

Wraz ze swoją ekipą Prescott został uhonorowany nagrodą SAG za pracę przy filmach z serii Bourne. Inne filmy, w których Prescott pracował jako szef kaskaderów to Indiana Jones i królestwo kryształowej czaszki, Kac Vegas, Wrogowie publiczni oraz Gamer. Pracował też przy takich przebojach kinowych jak Dzień niepodległości, Matrixd Reaktywacja, Matrix Rewolucje, Pan i Pani Smith oraz wielu innych.

https://vod.plus?cid=fAmDJkjC