"Rafa to miejsce, gdzie znajdziesz swoje przeznaczenie" - Ciotka Perła
Przygotuj się na wielką błękitną przygodę. W ocenie rządzonym przez wielkie rekiny, wywołujące strach, jedna mała rybka może na zawsze odmienić życie mieszkańców Wielkiej Rafy Koralowej. Oto Pyś (Maciej Zakościelny) – ryba z Bostonu, która za młodu straciła rodziców w rybackiej sieci. Wewnętrznie wypalony i samotny Pyś zgodnie obietnicą daną matce wyrusza w długą drogę do Rafy, by zamieszkać tam ze swoją ciotką Perłą (Agnieszka Matysiak).
Tuż po przybyciu na Rafę Pyś spotyka miejscową piękność Kordelię (Agnieszka Warchulska) i z miejsca się w niej zakochuje. Jako nowa ryba w mieście – nie znająca obowiązujących tu reguł – próbuje pospieszyć jej z pomocą, kiedy pojawia się Ćwiek (Przemysław Sadowski), zły rekin tygrysi, który także ma na nią chrapkę bez pytania o zdanie. Kordelia, nie chcąc, by Pyś stał się karmą dla ryb, każe mu trzymać się z daleka.
Po spotkaniu z ciotką Perłą, która patrząc w różową perłę przepowiada mu przyszłość, Pyś wybiera się ze swym kuzynem Dodo (Paweł Iwanicki) na zwiedzanie Rafy. Pyś poznaje dwie ważne reguły: po pierwsze, unikać starego wraku pirackiego okrętu, gdzie mieszka złośliwy stary morski żółw Nerissan (Piotr Fronczewski), po drugie zaś nigdy nie wypływać na obszar płaskiego dna – miejsce poza Rafą, gdzie grasują ludzie ze swymi sieciami i haczykami. Mimo ostrzeżeń Kordelii Pyś znajduje sposób, by zabłysnąć, i uratować ją, kiedy haczyk wędki zaczepił o jej płetwę. Z wdzięczności Kordelia zaprasza go na wielki nocny show.
Rodzący się romans między Kordelią i Pysiem zostaje zakłócony przez Ćwieka, rybka zgadza się w ciągu 30 dni zaręczyć się z rekinem, aby ocalić życie Pysia. Kiedy Nerissan odmawia Pysiowi pomocy w walce z Ćwiekiem, Pyś czuje się nieszczęśliwy i dołącza do tria trzech starszych ryb-mieczy – Manny’ego, Moe i Jacka. Jack zagrzewa Pysia do starcia z Ćwiekiem, opowiadając mu jedną ze swych rybich legend o latach własnej sławy, ale Pyś szybko się przekonuje, że czasy Jacka i jego kumpli dawno już przeminęły, podobnie jak Morsona (Sławomir Orzechowski), awanturniczego morsa, przesadzającego w swoich opowieściach o zmaganiach z Morskim Potworem.
Kiedy Nerissan zobaczył, jak sprytnie Pyś dał sobie radę ze zbirami Ćwieka, postanawia nauczyć go, jak wykorzystać umysł i ocean do pokonania rekina. W decydującej chwili Pyś wykorzystuje nabyte umiejętności i całą swoją wiedzę. Kiedy już jest bliski zwycięstwa, Ćwiek nieoczekiwanie zyskuje przewagę. Wtedy z pomocą Pysiowi spieszą wszyscy jego przyjaciele. Wspólnym wysiłkiem wypędzają Ćwieka na otwarte morze, gdzie rekin wpada w rybackie sieci.
Ratując Kordelię przed niesławną przyszłością u boku Ćwieka, pomagając Nerissanowi oczyścić się z grzechów przeszłości i inspirując mieszkańców Rafy do wspólnego działania, Pyś w pełni zasługuje na cenną niebieską perłę pilnowaną przez żółwia. Traktując klejnot jako pierścionek zaręczynowy ofiarowuje go Kordelii i zostaje przyjęty z miłością. Wieść o jego odwadze roznosi się po Rafie: wszak mała rybka dowiodła, że odwaga nie zależy od wielkości!
"Rafa nie jest wyłącznie cudownym miejscem do podziwiania widoków, właściwie użyta może być twoją najlepszą bronią" - Nerissan
Zdaniem Scotta Clevengera, jedną z inspiracji SPOSOBU NA REKINA było „nakręcenie podwodnego westernu”. Wykorzystując takie klasyczne filmy z lat 50. ubiegłego stulecia jak „Gwiazda szeryfa” z Henry Fondą i Anthony Perkinsem, dodając do nich kroplę mistycyzmu” Clevenger przystosował szkic podwodnej opowieści Anuraga Mehty do potrzeb Wonderworld Studios, kierowanego przez Asha Shaha i Marka Dippé. Clevenger wyjaśnia: „Pomysł zasadzał się tym, że młody idealista szuka wsparcia starszego i mądrzejszego samotnika w mieście, gdzie żaden z nich nie jest zrozumiany”. Tak narodziła się stanowiąca kościec fabuły relacja między Pysiem i Nerissanem.
David Hillary, który wraz z Tinem Peternelem współprodukował film, mówi: „Jedna z pożytecznych nauk, jakie niesie SPOSÓB NA REKINA, głosi, że niezależnie od stopnia trudności okoliczności czy też od tego, jak bardzo czujesz się samotny, twoja determinacja pomoże ci pokonać każdą przeszkodę”. Peternel, który jest także współautorem scenariusza, dodaje, że przenosząc historię pod wodę, twórcy stanęli przed trudnym zadaniem „nie tylko stworzenia oryginalnej na tle innych animacji i wciągającej fabuły, ale przede wszystkim wykreowania świata, który pobudziłby wyobraźnię”.
„Ta historia toczy się na kilku poziomach, ale przede wszystkim chodzi o znalezienie swego miejsca w otaczającym świecie” – zauważa Chris Denk, który wraz z Peternelem dopracowywał scenariusz. Pytany o ulubioną scenę Denk wskazuje na sekwencję nauczania Pysia przez Nerissana. „Aby posiąść jakąś trudną umiejętność, nie wystarczy wytrenować w sobie nawyków, ale przede wszystkim trzeba tego chcieć i włożyć w to nieco wysiłku, co w końcu Pysiowi się opłaciło”.
Jak mówi dalej Clevenger: „To, co odróżnia SPOSÓB NA REKINA od innych filmów animowanych, nie polega na różnicach między poszczególnymi postaciami, ale na tym, że akcja filmu rozgrywa się wśród społeczności zamieszkującej Wielką Rafę Koralową”. W SPOSOBIE NA REKINA mieszkańcy Rafy jawią się jako grupa indywidualności goniących za własnymi sprawami i dbających o własne bezpieczeństwo, której członkowie nie myślą o połączeniu sił przeciwko Troyowi. „W końcu pojawia się ktoś z zewnątrz, który wreszcie zakwestionował sposób, w jaki funkcjonowała ta społeczność, i przekonał ją, że można działać inaczej” – dodaje Clevenger. Społeczność zjednoczyła się i uwolniła spod władzy tyrana. „Czasem wystarczy jedna osoba, by doszło do zmiany” – podsumowuje Clevenger.
"Jest tylko jedno niebezpiecznie miejsce na Rafie - to przestrzeń między nim i tym, czego on chce" - Kordelia
W 2003 roku, na planie w Alabamie, gdzie kręcono film „Frankenfish”, Mark Dippé i producent Ash Shah zaczęli rozważać pomysł na film animowany. Dippé, który wraz z Shahem wyprodukował SPOSÓB NA REKINA jako realizację ich wspólnej firmy Wonderworld Studios, mówi: „Poznałem Youngki Lee, koreańskiego producenta, który szukał partnera w Stanach Zjednoczonych. Wspólnie doszliśmy do wniosku, że możemy wyprodukować film hollywoodzki w rozmachu, a jednocześnie wnoszący to, co koreańska animacja ma najlepszego – swój szczególny styl i podejście do tematu”. Kiedy porozumiano się co do fabuły, Shah zlecił napisanie scenariusza Anuragowi Mehcie, zaś gotowy tekst trafił do rąk Scotta Clevengrera, który dokonał niezbędnych przeróbek.
Youngki Lee, który także współpracuje z Digiart i FXDigital, koreańskimi studiami animacji, podjął negocjacje z tą dwójką nad ich pierwszym wspólnym projektem: „Chodziło o to, aby SPOSÓB NA REKINA był nie tylko filmem rodzinnym, ale wykreował autentycznie ludzkie postacie, co było nie bez znaczenia ze względu na ograniczony budżet i napięte terminy”.
Mimo pewnych różnic językowo-kulturowych między Amerykanami i Koreańczykami, współpraca układała się niezwykle pomyślnie. „Udało się nam osiągnąć coś, co do tej pory było poza zasięgiem: trójwymiarowy film w stylu hollywoodzkim wyprodukowany w Korei – wyjaśnia Dippé. – Największym wyzwaniem było zorganizowanie w Korei nowego studia, a także taka organizacja procesu produkcyjnego, która umożliwiałaby nam stały kontakt z naszymi azjatyckimi współpracownikami”.
Kiedy produkcja już ruszyła, „należało koniecznie zebrać obsadę, która dałaby życie naszym bohaterom” – mówi Tim Peternal, współproducent filmu, który miał udział w pisaniu scenariusza. Zdaniem producenta Davida Hillary „wspaniały scenariusz i projekty plastyczne wraz z uznaniem dla naszych wcześniejszych dokonań pozwoliły” zebrać gwiazdorską obsadę.
Shannon Makhanian, reżyserka obsady SPOSOBU NA REKINA, przyznaje, że „kiedy dołączył do nas Rob Schneider, produkcja ruszyła pełną parą”. W oryginalnej wersji filmu wzięli udział Freddie Prinze Jr., Donal Logue, Fran Drescher, John Rhys-Davies, R. Lee Ermey i Andy Dick. W wersji polskiej zastępują ich: Maciej Zakościelny, Paweł Iwanicki, Przemysław Sadowski, Piotr Fronczewski, Sławomir Orzechowski, Agnieszka Matysiak i Agnieszka Warchulska. Zwłaszcza obsada ról kobiecych była trudna, ale udział Evan Rachel Wood sprawił, że wszystko udało się dopiąć na ostatni guzik.
Ostatecznie Hillary konkluduje: „W efekcie powstał film oparty na komputerowej animacji z wyjątkowymi postaciami, widowiskowymi sekwencjami akcji i garścią pożytecznych rad na całe życie”.