FILM

Les Misérables - Nędznicy (2012)

Misérables, Les
Inne tytuły: Les Miz

Pressbook

NĘDZNICY to filmowa adaptacja musicalu, który obejrzało ponad 60 milionów ludzi w 42 krajach, w 21 językach, i który od 28 lat nieustannie bije rekordy popularności.

W filmie wyreżyserowanym przez nagrodzonego Oskarem® autora Jak zostać królem (The King's Speech), TOMA HOOPERA, produkcji Working Title Films/CAMERON MACKINTOSH występują - HUGH JACKMAN (Prestiż, The Wolverine), zdobywca Oskara® RUSSELL CROWE (Gladiator, Piękny umysł), ANNE HATHAWAY (Diabeł ubiera się u Prady), AMANDA SEYFRIED (Mamma Mia!), EDDIE REDMAYNE (Marilyn), AARON TVEIT (telewizyjna Plotkara), debiutująca SAMANTHA BARKS oraz HELENA BONHAM CARTER (seria filmów o Harrym Potterze) i SACHA BARON COHEN (Borat).

NĘDZNICY, których akcja rozgrywa się w XIX-wiecznej Francji, opowiadają poruszającą historię niespełnionych marzeń i nieodwzajemnionej miłości, pasji, poświęcenia i odkupienia – ponadczasowego świadectwa wytrzymałości ludzkiego ducha. Jackman wciela się w postać byłego więźnia Jeana Valjeana, który łamie zasady zwolnienia warunkowego i od dziesięcioleci ścigany jest przez bezlitosnego policjanta Javerta (Crowe). Kiedy Valjean zgadza się zaopiekować Cosette, córką robotnicy Fantine (Hathaway), ich życie zmienia się na zawsze.

Opowiadająca historię wyrzuconych poza nawias społeczeństwa ludzi, którzy łączą siły, aby stawić czoła korupcji i żądać zmian, 150-letnia powieść Wiktora Hugo - inspiracja najdłużej wystawianego w historii musicalu - nie mogłaby być bardziej na czasie.

Teraz teatralni NĘDZNICY robią krok na duży ekran dzięki spektakularnej adaptacji dokonanej przez Toma Hoopera. Dzięki międzynarodowym gwiazdom i ukochanym przez widzów piosenkom - „Dreamed a Dream”, „Bring Him Home”, „One Day More” i „On My Own”- spektakl teatralny odradza się jako kinowy musical.

Będący adaptacją oryginalnego musicalu ALAINA BOUBLILA i CLAUDE-MICHELA SCHÖNBERGA, wyprodukowanego na potrzeby sceny przez Camerona Mackintosha, scenariusz NĘDZNIKÓW został napisany przez dwukrotnie nominowanego do Oskara® WILLIAMA NICHOLSONA (Gladiator, Cienista dolina), Boublila, Schönberga oraz HERBERTA KRETZMERA (Les Misérables in Concert: The 25th Anniversary). Muzyka – Claude-Michel Schönberg, słowa Herbert Kretzmer.

TIM BEVAN i ERIC FELLNER (Anna Karenina, Szpieg) – Working Title Films – wyprodukowali NĘDZNIKÓW wspólnie z DEBRĄ HAYWARD (Szpieg, Pokuta) i Cameronem Mackintoshem (Miss Saigon, Upiór w operze, Koty).

Po drugiej stronie kamery stanęła ekipa specjalistów na czele z nominowanym do Oskara® autorem zdjęć DANNYM COHENEM (Jak zostać królem, This Is England). Pozostali członkowie ekipy to nominowana do Oskara® EVE STEWART (Jak zostać królem) – scenografia, MELANIE ANN OLIVER (Anna Karenina, Jane Eyre) i laureat Oskara® CHRIS DICKENS (Slumdog: Milioner z ulicy) - montaż, PACO DELGADO (Biutiful, Bad Education) – kostiumy, ANNE DUDLEY (Goło i wesoło) – produkcja muzyczna i orkiestracje, STEPHEN METCALFE (Les Misérables in Concert: The 25th Anniversary) – orkiestracje, SIMON HAYES (Mamma Mia!, Prometeusz) – realizator nagrań muzycznych.

STRESZCZENIE I PIOSENKI MUSICALOWE

1815, Toulon/Digne: Po 19 latach życia w kajdanach („Look Down”), Jean Valjean (Jackman) – więzień nr 24601 – zostaje zwolniony przez Javerta (Crowe), strażnika nadzorującego pracę skazanych. W czasie podróży z Toulon do Digne („Freedom Is Mine”) i ciągłej walki o przetrwanie, Valjean odkrywa, że napotkani ludzi traktują go jak wyrzutka społeczeństwa. Jedynie biskup Digne, Myriel (COLM WILKINSON, który w Londynie i na Broadwayu wcielał się w rolę Valjeana) ma dla niego ludzkie uczucia. Jednak Valjean, zgorzkniały na skutek lat udręki, odpłaca mu za jego dobroć kradnąc z kościoła srebrne świeczniki. Kiedy zostaje złapany, okazuje się, że biskup nie oskarża go o kradzież i ratuje mu skórę. To właśnie wtedy Valjean podejmuje decyzję o rozpoczęciu nowego życia („What Have I Done?”).

1823, Montreuil-sur-Mer: Minęło osiem lat - Valjean wykorzystuje pieniądze pochodzące ze sprzedaży kościelnych sreber i rodzi się na nowo jako Monsieur Madeleine – szanowany burmistrz i właściciel fabryki. Jedna z jego robotnic, Fantine (Hathaway), jest matką nieślubnego dziecka o imieniu Cosette, którego opiekunom musi przesyłać każdy grosz, który zarobi. Kiedy pozostałe robotnice odkrywają jej tajemnicę, a ona odrzuca zaloty brygadzisty („At the End of the Day”), Fantine zostaje wyrzucona z pracy. Valjean nie robi nic, żeby jej pomóc.

Javert, teraz inspektor policji, pojawia się w fabryce, aby spotkać się z Madeleine. Ich rozmowa zostaje przerwana przez wypadek na ulicy i obaj wybiegają na zewnątrz. Zaskoczony Javert przygląda się jak Valjean podnosi wóz, który przygniótł woźnicę Faucheleventa (STEPHEN TATE – przez kilka lat grał na londyńskich scenach Thénardiera). Ten niezwykły pokaz siły przypomina Javertowi o skazanym Valjeanie, nie jest jednak pewny tego, co widział.

Desperacko szukając pieniędzy na lekarstwo dla córki, Fantine udaje się do dzielnicy czerwonych latarni („Lovely Ladies”), gdzie sprzedaje medalion, włosy i zęby, a następnie dołącza do prostytutek sprzedając samą siebie („I Dreamed a Dream”). Kiedy pewnego dnia wdaje się w bójkę z brutalnym klientem, o mały włos nie zostaje aresztowana przez Javerta. Wtedy pojawia się burmistrz i żąda, żeby zabrano ją do szpitala. Fantine przypomina Valjeanowi, że została wyrzucona przez jego brygadzistę, a on Valjean nie zrobił nic, żeby jej pomóc. Co więcej jej córka jest bliska śmierci. Zszokowany mężczyzna obiecuje udać się do gospody w Montfermeil, gdzie mieszka jej córka i przywieźć ją matce.

Nieco później, Javert dowiaduje się, że skazaniec Valjean – którego tropem podążał przez 8 lat – został złapany i udaje się do Madeleine'a, aby przeprosić go za swoje podejrzenia. Valjean skrywa swoje zdziwienie i jedzie do domu, aby przygotować się do ucieczki zanim pomyłka zostaje odkryta. Jednak nie mogąc pozwolić na to, aby skazano niewinnego człowieka, Valjean wpada do sali sądowej i wyznaje, że to właśnie on jest Valjeanem, więźniem nr 24601 („Who Am I?”). Wkrótce potem jedzie do szpitala, gdzie obiecuje umierającej Fantine, że odnajdzie Cosette i wychowa ją jak swoją córkę („Take My Hand”). Kiedy Fantine umiera, do szpitala przybywa Javert aby aresztować Valjeana (“The Confrontation”), któremu po krótkiej bójce udaje się uciec.

W Montfermeil, młoda Cosette (debiutująca ISABELLE ALLEN) mieszka („Castle on a Cloud”) z państwem Thénardier (Baron Cohen i Bonham Carter), którzy wykorzystują ją niemiłosiernie jednocześnie rozpuszczając własną córkę Éponine (debiutująca NATALYA WALLACE). Właściciele gospody prowadzą nieuczciwe interesy często okradając własnych klientów („Master of the House”). Kiedy Valjean znajduje Cosette, która nieomal zamarzła w lesie przy gospodzie, zabiera ją do opiekunów i płaci im, żeby móc zabrać dziewczynę do Paryża („The Bargain”).

W drodze do Paryża, okazuje się, że Valjeana odkrywa w sobie ojcowską miłość do Cosette („Suddenly” - piosenka napisana do filmu). Ponieważ Javert kroczy im po piętach, po przyjeździe do Paryża, Valjean i Cosette znajdują schronienie w klasztorze. Tej nocy, Javert składa obietnicę, że będzie ścigał Valjeana aż do chwili, kiedy ten znajdzie się ponownie za kratami („Stars”).

1832, Paryż: Dziewięć lat później, w mieście panuje niepokój spowodowany zbliżającą się śmiercią popularnego przywódcy generała Lamarque, jedynego człowieka w rządzie, który okazuje współczucie biedakom umierającym na ulicach. Podążamy śladami mieszkającego na ulicy chłopca Gawrosza (DANIEL HUTTLESTONE – Nędznicy wystawiani na londyńskim West Endzie), który przeskakując z powozu do powozu, dosłownie tańczy nad głowami paryskich elit („Look Down”) oraz grupy rozpolitykowanych studentów, na których czele stoją Marius (Redmayne) i Enjolras (Tveit). Kiedy Enjolras sprowadza tłumy mieszkańców jako wsparcie, śliczna dziewczyna – dorosła już Éponine (Barks) – z utęsknieniem spogląda na Mariusa, w którym jest zakochana.

Później, tego samego dnia, uliczny gang dowodzony przez Thénardierów stara się zarzucić sidła na Valjeana i piękną młodą kobietę Cosette (Seyfried), którzy rozdają jałmużnę żebrakom. Marius zauważa Cosette i nie jest w stanie oderwać od niej wzroku. Wygląda to na miłość od pierwszego wejrzenia. I wtedy pojawia się Javert, wywołuje awanturę, ale nie udaje mu się rozpoznać Valjeana, który ponownie znika. Éponine tymczasem niechętnie zgadza się pomóc Mariusowi w odszukaniu Cosette.

Wieści o śmierci Lamarque’a rozchodzą się po Paryżu, a studenci zbierają się ponownie, aby wesprzeć rewolucję („Red and Black”). Jednak Mariusa rozpraszają myśli o Cosette („In My Life”). Éponine prowadzi go do Cosette („In My Life”/”A Heart Full of Love”), podczas gdy jej grubiański ojciec usiłuje okraść dom Valjeana. Valjean, przekonany, że to Javert po niego przyszedł, mówi Cosette, że muszą uciekać z kraju. Cosette pisze list do Mariusa i prosi Éponine o przekazanie go mężczyźnie. Éponine bierze list i udaje się opustoszałymi ulicami Paryża („On My Own”) do mieszkania Mariusa. Załamana dziewczyna nie pokazuje mu listu, ale informuje go, że Cosette wyjechała do Anglii.

W trakcie trwania piosenki „One Day More” obserwujemy wiele różnych wątków historii: Valjean i Cosette uciekają z kraju, Marius tęskni za Cosette, a Éponine opłakuje miłość, jakiej nigdy nie pozna; Enjolras i studenci przygotowują amunicję na powstanie, a Javert zbiera siły i obiecuje stłumić wszelkie zamieszki. Marius prowadzi studentów na ulice, i wspierany przez tłum pojawia się na pogrzebie Lamarque’a („Do You Hear the People Sing?”) wzywając ludzi do powstania. Kiedy jeden z żołnierzy zaczyna strzelać, pogrzeb przemienia się w zamieszki. Studenci odrywają się od tłumu i biegną zbudować na ulicy barykadę. Przebrana za chłopca, Éponine decyduje się dołączyć do Mariusa na barykadzie. Pojawia się tam także Javert w przebraniu. Wkrótce jego tożsamość zostaje odkryta przez Gawrosza i szpieg zostaje wzięty przez studentów jako zakładnik.

Barykada rośnie, a rewolucjoniści nie zwracają uwagi na wezwania żołnierzy do poddania się. Éponine ginie starając się ochronić Mariusa („A Little Fall of Rain”), ale w ostatniej chwili udaje jej się przekazać mu list od Cosette. Marius prosi Gawrosza, aby przekazał list od niego Cosette. List przejmuje Valjean dowiadując się, że Marius i Cosette są w sobie zakochani. Zdając sobie sprawę, że studenci nie mają żadnych szans, jedzie odszukać Mariusa. Dostaje się na barykadą i widząc Javerta jako zakładnika prosi Enjolrasa, aby przekazał mu policjanta pod opiekę. Chociaż Valjean ma teraz szansę zabicia Javerta, okazuje mu miłosierdzie. Studenci przygotowują się do spędzenia nocy na barykadzie („Drink With Me”), a Valjean modli się o uratowanie Mariusa („Bring Him Home”).

Następnego dnia, kiedy Gawrosz na ochotnika udaje się po amunicję („Little People”), zostaje zabity przez jednego z żołnierzy. Rozpoczyna się atak na barykadę i Marius zostaje postrzelony. Valjean ucieka z nieprzytomnych Mariusem do kanałów. Enjolras i reszta rebeliantów zostają zabici. Javert szuka wśród ciał Valjeana. Wkrótce zauważa podniesioną pokrywę do kanału…

Valjean ciągnie Mariusa wzdłuż kanału, kiedy widzi Thénardiera okradającego ciała rebeliantów. Szybko stara się wydostać na powierzchnię, gdzie czeka na niego Javert. Valjean prosi go o czas na zawiezienie Mariusa do szpitala, ale policjant grozi, że go zabije. Kiedy jednak Valjean nie słucha, Javert nie jest w stanie nacisnąć spustu. Javert pozwala Valjeanowi odejść, ale nie będąc w stanie żyć ze świadomością, że złamał swoje zasady, skacze z mostu.

Marius, nieświadomy tożsamości swojego wybawcy, budzi się z koszmaru w domu swojego dziadka Gillenormanda (PATRICK GODFREY – Okruchy dnia). Ciągle bardzo słaby, Marius wraca do kawiarni, gdzie razem z innymi studentami opłakuje swoich przyjaciół („Empty Chairs at Empty Tables”). Kiedy ma zamiar wyjść, widzi, że czeka na niego Cosette. Już w domu dziadka, Marius dochodzi do siebie pod opieką Cosette, a Valjean wyjawia mu swoją przeszłość. Wiedząc, że musi uciekać, aby nie okryć hańbą Cosette, kiedy zostanie złapany („Who Am I?”), Valjean prosi Mariusa, aby nigdy nie zdradził Cosette jego prawdziwej historii.

Marius i Cosette pobierają się. Na przyjęciu weselnym, Thénardierowie usiłują szantażować Mariusa wyjawieniem prawdy o tożsamości Valjeana. Kiedy Marius widzi, że pierścionek, który Thénardier ukradł w kanale należy do niego, zaczyna rozumieć, że to Valjean go uratował. Thénardierowie zostają wyrzuceni z przyjęcia („Beggars at the Feast”), a Cosette z Mariusem w pośpiechu udają się do klasztoru, gdzie dziewczyna chce poznać swoją historię. Czuwają przy Valjeanie w chwili jego śmierci, a dołączają do nich duchy Fantine i biskupa („Take My Hand”).

Wiele lat później, mieszkańcy Paryża powstają i rodzi się nowa Republika. Na barykadzie stają tysiące ludzi („Do You Hear the People Sing?”). Widzimy wśród nich duchy Enjolrasa i studentów, Gavroche'a i Éponine, Fantine i Valjeana – wszyscy śpiewają triumfalnie.

Walka. Marzenia. Nadzieja. Miłość.

Od powieści na scenę i ekran

Historia musicalu NĘDZNICY (Les Misérables) rozpoczęła się w 1978 roku, kiedy francuscy kompozytorzy Alain Boublil i Claude-Michel Schönberg rozpoczęli pracę nad musicalową adaptacją powieści Wiktora Hugo. Inspiracja pojawiła się podczas wizyty Boublila w Londynie i obejrzenia produkcji teatralnej Camerona Mackintosha Oliver! To właśnie wtedy Boublil zdał sobie sprawę z tego, że postać Artfula Dodgera przypomina mu młodego Gawrosza, ulicznego łobuziaka, który w opowieści Hugo razem ze studentami chciał rozpocząć rewolucję. Ziarno zostało zasiane, a płytę z muzyką Boublila i Schönberga wydano w 1980 roku. Już wtedy sprzedała się w 260 000 egzemplarzy. To właśnie we wrześniu 1980 roku, francuski reżyser Robert Hossein wystawił ich pracę w formie spektaklu, który obejrzało w Pałacu Sportu w Paryżu ponad 500 000 osób.

Jakieś dwa lata później węgierski reżyser Peter Farago przedstawił pomysł Mackintoshowi i poprosił go o rozważenie wystawienia NĘDZNIKÓW jako angielskojęzycznego musicalu. Mackintosh bardzo szybko zdał sobie sprawę, że ma do czynienia z czymś wyjątkowym i szybko odnalazł Boublila i Schönberga. Od samego początku chciał, żeby kompozytorzy pozostali kluczową częścią procesu tworzenia. Wkrótce dołączyli do nich Trevor Nunn i John Caird jako reżyserzy oraz James Fenton jako autor słów. Fenton został później zastąpiony przez Herberta Kretzmera, ale ciągle jest uznawany za jednego z twórców spektaklu, gdyż to właśnie on nadał mu część z jego ostatecznego kształtu.

Reszta pozostaje historią teatru.

NĘDZNICY zostali po raz pierwszy wystawieni w Londynie w Barbican Theatre 8 października 1985 roku, a następnie, 4 grudnia 1985 roku, przeniesieni do Palace Theatre. Po 19 latach, w 2004 roku musical przeniósł się do swojego obecnego domu Queen’s Theatre. W 2006 roku, w 21. rocznicę istnienia, NĘDZNICY byli już najdłużej wystawianym musicalem na świecie, który pokonał musical Koty (Cats). W 2010 roku produkcja pobiła kolejny rekord – odbyło się dziesięciotysięczne przedstawienie. NĘDZNICY, których obejrzało ponad 60 milionów widzów są bez wątpienia jednym z najbardziej popularnych musicali na świecie.

W ciągu lat, wielu filmowców zgłaszało się do Mackintosha z propozycją filmowej adaptacji musicalu. Tak naprawdę prawa do filmu zostały sprzedane już 25 lat temu, kiedy musical wystawiono z sukcesem na Broadawayu, ale opcja wygasła i prawa wróciły do Mackintosha. Producent czekał na odpowiednich filmowców i ostatecznie wybrał pracę z jedną z najbardziej znanych firm w Wielkiej Brytanii, Working Title Films. Ze swojej strony, producenci Tim Bevan i Eric Fellner już od pewnego czasu interesowali się wyprodukowaniem musicalu, ale dopiero towarzyskie spotkanie Fellnera i NICHOLASA ALLOTTA, dyrektora zarządzającego Cameron Mackintosh Ltd., sprawiło, że decyzja o adaptacji filmowej NĘDZNIKÓW została ostatecznie podjęta. Wkrótce potem zadanie napisania scenariusza zostało powierzone Williamowi Nicholsonowi, dwukrotnie nominowanemu do Oskara® za Gladiatora i Cienistą dolinę (Shadowlands). Nicholson współpracował wcześniej z Working Title Films podczas realizacji filmu Elizabeth: Złoty wiek (Elizabeth: The Golden Age).

Kiedy reżyser Tom Hooper (autor nagrodzonego Oskarem® Jak zostać królem), który właśnie rozglądał się za kolejną produkcją usłyszał, że Nicholson pracuje nad adaptacją NĘDZNIKÓW, poczuł, że jest gotowy zmierzyć się z tym projektem. Po przeczytaniu scenariusza, który wzruszył go do łez, Hooper był już tego pewien.

Tym, co sprawiło, że Mackintosh nie miał wątpliwości, że Hopper jest odpowiednim reżyserem była m.in. decyzja, że aktorzy podczas zdjęć muszą śpiewać na żywo. „Jedynym sposobem na to, aby forma musicalowa filmu zadziałała jest utrwalanie emocji na żywo. To była jedna z pierwszych rzeczy, jakie Tom powiedział przedstawiając mi powody, dla których chce zrobić ten film. Poza tym kochał w tym wszystkim ideę NĘDZNIKÓW. A powieść Wiktora Hugo jest przecież o nas wszystkich, nie tylko o Jeanie Valjeanie i Javercie.”

Pochodzący z Australii HUGH JACKMAN (Jean Valjean) zadebiutował na rynku amerykańskim rolą Wolverine w pierwszej części serii X-Men. Rolę tę powtarzał w kolejnych cieszących się olbrzymim sukcesem częściach – X-Men 2 (X2), X-Men: Ostatni bastion (X-Men: The Last Stand), X-Men Geneza: Wolverine (X-Men Origins: Wolverine). Inne filmy z jego udziałem to m.in. Giganci ze Stali (Real Steel), Australia, Źródło (The Fountain), Scoop: Gorący temat (Scoop), Kod dostępu (Swordfish), Van Helsing, Kate & Leopold – nominacja do Złotego Globu, Paperback Hero i Erskineville Kings.

Urodzony w Nowej Zelandii, laureat Oskara® RUSSELL CROWE (Javert) jest uznawany za jednego najlepszych aktorów swojego pokolenia. Przełomowa rola w australijskim filmie Romper Stomper przyniosła mu uznanie na całym świecie. Aktor trzy lata z rzędu został nominowany do nagród Akademii® - Informator (The Insider, 1999), Gladiator (2000) – w tym przypadku zabrał statuetkę do domu oraz Piękny umysł (A Beautiful Mind, 2001). Kolejne produkcje, w których wystąpił to także Robin Hood, Dla niej wszystko (The Next Three Days), Stan gry (State of Play), American Gangster, Tajemnice Los Angeles (L.A. Confidential), Dowód życia (Proof of Life). Jego amerykański debiut filmowy to western Szybcy i martwi (The Quick and the Dead) z Gene Hackmanem i Sharon Stone.

ANNE HATHAWAY (Fantine) wystąpiła ostatnio u boku Christiana Bale, Marion Cotillard i Josepha Gordon-Levitta w filmi Mroczny rycerz powstaje (The Dark Knight Rises). W 2008 roku, aktorka zagrała w świetnie przyjętym Rachel wychodzi za mąż (Rachel Getting Married) – nominacja do nagrody Akademii® i Złotego Globu. Pozostałe filmy w jej dorobku to m.in. Jeden dzień (One Day), Miłość i inne używki (Love and Other Drugs), Alicja w krainie czarów (Alice in Wonderland), Walentynki (Valentine’s Day), Diabeł ubiera się u Prady (The Devil Wears Prada), Tajemnica Brokeback Mountain (Brokeback Mountain) oraz Pamiętnik księżniczki (The Princess Diaries) i Pamiętnik księżniczki 2: Królewskie zaręczyny (The Princess Diaries 2: Royal Engagement). Hathaway użycza także swojego głosu w serialu telewizyjnym Simpsonowie (The Simpsons), za co została uhonorowana nagrodą Emmy.

TOM HOOPER (reżyseria) jest laureatem nagrody Akademii® za reżyserię filmu Jak zostać królem (The King’s Speech). W 2010 roku, film ten został nominowany do 12 statuetek, a ponadto zdobył siedem nagród BAFTA, łącznie z tą dla najlepszego filmu. Hooper wyreżyserował także obraz Przeklęta liga (The Damned United), który miał swoją premierę na prestiżowym festiwalu filmowym w Toronto.

Hooper za swoją pracę dla HBO otrzymał bezprecedensową liczbę Złotych Globów i Emmy - John Adams zdobył 4 Złote Globy i 13 nagród Emmy, Longford – 3 Złote Globy. Sam reżyser został uhonorowany statuetką Emmy za realizację mini serialu Elizabeth I dla HBO / Channel 4. Inne filmy i seriale telewizyjne w jego dorobku to Prime Suspect 6, Red Dust, Daniel Deronda, Love in a Cold Climate, Cold Feet, specjalny odcinek EastEnders (BAFTA). W wieku 18 lat, Hooper napisał, wyreżyserował i wyprodukował film krótkometrażowy Painted Faces, który miał swoją premierę na Londyńskim Festiwalu Filmowym, trafił do brytyjskich kin, a następnie został wyemitowany przez kanał Channel 4.

DANNY COHEN, BSC (zdjęcia) współpracował wcześniej z reżyserem Tomem Hooperem podczas realizacji nagrodzonego Oskarem® filmu Jak zostać królem (The King’s Speech). Za zdjęcia do tego filmu został nominowany do nagrody Akademii ® i BAFTA. W swojej karierze, Cohen pracował z takim aktorami jak Paul Bettany, Paul Giamatti, Philip Seymour Hoffman, Bill Nighy, Laura Linney i Ray Winstone oraz reżyserami Richard Curtis, Shane Meadows czy Stephen Poliakoff. Filmy w jego dorobku to m.in. Dive, This Is England, Dead Man’s Shoes, Wspaniały rok 1939 (Glorious 39) czy Radio na fali (Pirate Radio).

https://vod.plus?cid=fAmDJkjC