Cztery bohaterki, znane poniektórym z popularnego serialu o tym samym tytule, od lat spotykają się, by porozmawiać o mężczyznach, uczuciach i modzie. Samantha, mimo że postanowiła przenieść się do Kalifornii, często wpada do Nowego Jorku. Charlotte i Miranda opiekują się swoimi mężczyznami i dziećmi. Carrie wciąż pozostaje główną narratorką opowieści, nadal szczęśliwie zakochaną w panu Big. Aby realizacja filmu w ogóle miała sens, coś musiało się wydarzyć. Punktem zapalnym staje się decyzja Carrie i pana Big o wspólnym zamieszkaniu. Para znajduje cudowny apartament na najwyższym piętrze wymarzonej kamienicy. A potem już tylko poczwórny, kobiecy płacz i zgrzytanie zębami.

Miłośniczki serialu powinny być usatysfakcjonowane. Dostają oto dalszy ciąg przygód bohaterek, a zawsze dobrze jest wiedzieć, co słychać u ulubionego znajomego. Natomiast widz, który po raz pierwszy spotyka się z czwórką z Nowego Jorku, wpada w plątaninę problemów właściwych poślednim filmom obyczajowym. Pierwszoplanowe aktorki zachowują się, jakby występowały w reklamach realizowanych w Stanach Zjednoczonych w latach 50. Doskonale ubrane i pomalowane rozprawiają o plamach (na męskim sumieniu). Zabawnych dialogów jak na lekarstwo. Erotyka gdzieniegdzie przebłyskuje, choć pasuje do całości jak kwiatek do kożucha. Najbardziej wzruszającą sceną staje się moment, w którym Carrie dostaje sukienkę od Vivienne Westwood wraz z liścikiem od projektantki.

Osoba stojąca przed dylematem iść czy nie iść na "Seks w wielkim mieście" musi najpierw przypomnieć sobie czy miała przyjemność poznać Carrie, Charlottę, Mirandę i Samanthę, czy nie. W drugim przypadku zdecydowanie odradzam wizytę w kinie, gdyż można nabawić się awersji do tych interesujących (na małym ekranie) pań.