Osobą, która zgubiła gdzieś instrukcję obsługi życia jest Albert Markovski. Zaniepokojony faktem, że na jego drodze ciągle staje wielki Murzyn w liberii postanawia udać się do specjalistów. Wbrew pierwszym wskazówkom nie są to psychoanalitycy, a... detektywi egzystencjalni. Ich zadaniem jest znalezienie sensu życia swoich petentów.

Punkt wyjścia - przedni i frapujący, a zarazem wielkie wyzwanie dla każdego artysty. Bo co można więcej powiedzieć w temacie szukania recepty na udane życie? Wydawać by się mogło, że ostatnimi w historii kinematografii, którzy podeszli z odpowiednią dawką humoru, a zarazem powagą i dystansem do kwestii, byli... komicy z grupy Monty Pythona. A teraz Russell wykorzystując postacie i schematy fabularne niczym z filmów według scenariusza Charlie'ego Kaufmana, próbuje im dorównać. I trzeba przyznać, że mu się ta sztuka udaje. Z pomocą przychodzą mu przecież największe gwiazdy Hollywood: Dustin Hoffman, Jude Law, Naomi Watts i zazwyczaj głupkowaty, ale w "Jak być sobą" niezwykle przekonujący, zabawny i groźny - Mark Wahlberg.

Wykorzystując komiczny talent swojej obsady, mnożąc absurdalne sytuacje i zmuszając widza do ciągłej uwagi, przez zarzucanie go dialogami o rodowodzie niczym z rozpraw Martina Heideggera, Russell nie tylko bawi, ale także przekazuje bardzo prostą prawdę. Każdy z nas, bez względu na majątek i zajmowaną na drabinie społecznej pozycję, czuje się czasami zagubiony, nie dostrzega w codziennie wykonywanych czynnościach sensu, a przede wszystkim zauważa, że tak naprawdę jedynie gra jakąś narzuconą przez otoczenie rolę. Dzięki temu mamy ze sobą jeszcze więcej wspólnego, a to bardzo pokrzepiająca konkluzja po niezwykle zabawnej, przenikliwej i świetnie zagranej - bądź, co bądź - amerykańskiej komedii z hollywoodzką obsadą.