Terry Leather ledwie wiąże koniec z końcem. W młodości był podrzędnym londyńskim opryszkiem. W 1971 roku ma żonę, dwójkę dzieci, warsztat samochodowy, w którym sprzedaje podrasowane auta oraz długi u lokalnych rzezimieszków. Kiedy do jego życia powraca kusząca Martine Love z gotowym planem napadu na bank, Terry nie namyśla się długo. Szybko montuje grupę niezbyt rozgarniętych włamywaczy. U celu przekonuje się, że rozpruwając sejf w banku przy Baker Street otworzył Puszkę Pandory, z której wyskakują agenci MI5 i MI6, król porno oraz czarnoskóry rewolucjonista.

Rzeczywistość przyniosła Rogerowi Donaldsonowi gotowy scenariusz. Reżyser zaprezentował historię w sposób elegancki, lecz bez większego polotu. Na odtwórcę postaci Leathera wybrał Jasona Stathama. Aktor ani przez moment nie próbował wyrwać się z zaklętego kręgu ról dobrych bandytów, w którym ugrzązł w chwili debiutu. Na szczęście potrafił wykrzesać z siebie odrobinę entuzjazmu w scenach z kociooką Saffron Burrows (Love w jej wykonaniu jest jednak równie piękna, co sztuczna). Na najwyższe wyrazy uznania zasługuje natomiast Odile Dicks-Mireaux, która zadbała o kostiumy dla całej obsady. Aktorzy noszą ubrania utrzymane w duchu lat 70., a równocześnie bardzo klasyczne i świetnie dopasowane.

Roger Donaldson podążył tropem twórców popularnych filmów o grupie włamywaczy dowodzonej przez bystrego przystojniaka. Konwencjonalność "Angielskiej roboty" przełamuje wyłącznie fakt, iż twórcy obrazu czerpali inspirację z autentycznych zdarzeń. Dla poszukiwaczy taniej sensacji podanej w gustownym opakowaniu.