Hallam Foe (2007)

Hallam ma nietypowy talent. Potrafi szpiegować ludzi. Pewnego dnia jego niezwykła umiejętność stanie się wyrazem najciemniejszych lęków i najdziwniejszych pragnień. Próbując rozwiązać tajemnicę śmierci swojej matki, Hallam zacznie chodzić po miejskich dachach w poszukiwaniu... miłości.

Hallam ma 17 lat i kilka dziwacznych przyzwyczajeń. Nie ogląda telewizji, za to całymi dniami wpatruje się w ludzkie okna i obserwuje fascynujące meandry zwykłej codzienności. Chłopca trapi tajemnica śmierci jego matki. Utopiła się sama, czy ktoś jej pomógł? Hallam jest przekonany, że wszystkie poszlaki wskazują na jego macochę - Verity. Piękna i chłodna Verity budzi zarazem strach i fascynację. Skomplikowane uczucia neurotycznego nastolatka skupiają się na jej osobie. Pewnego dnia dochodzi do konfrontacji. Skumulowana agresja i narastające napięcie erotyczne powodują, że między macochą i pasierbem dochodzi do niebezpiecznego zbliżenia...

Po tym zdarzeniu Hallam postanawia opuścić gniazdo rodzinne. Z pustymi kieszeniami wyrusza w podróż do Edynburga. Paradoksalnie okazuje się, że choć uciekł od źródła swoich obsesji, nie zdołał uwolnić się od dziwacznych przyzwyczajeń. Spotkał bowiem Kate - kobietę, dla której warto godzinami chodzić z lornetką po dachu … Dziewczyna jest łudząco podobna do matki Hallama. Chłopakowi udaje się zdobyć pracę, która pozwoli mu być blisko Kate. Życie nastolatka zaczyna nabierać kolorów. W dzień odkrywa przyjaciół wśród wyrzutków społeczeństwa. W nocy robi to, co kocha - obserwuje ludzi w całej ich niezwykłej dziwaczności. Miasto odkrywa przed nim swój powabny urok. Wkrótce Hallam znajduje doskonały punkt widokowy, z którego godzinami może obserwować mieszkanie Kate.

Pewnego dnia niezwykły świat słodko-gorzkich wizji Hallama rozpada się, gdy chłopak odkrywa, że Kate uwikłana jest w tajemniczy związek z Alasdairem, menedżerem hotelu. Co gorsza Alasdair orientuje się, że on i Kate są obserwowani. Kate zdaje się wyjątkowo rozumieć dziwaczne zwyczaje Hallama. Niestety niebawem powrócą demony przeszłości…

Hallam Foe to historia oparta na motywach powieści Petera Jinksa, wieloletniego przyjaciela reżysera - Davida Mackenzie i producenta - Gilliana Berrie. Mackenzie i Berrie - partnerzy z Sigma Films, śledzili narodziny powieści i byli zainteresowani jej ekranizacją, jeszcze zanim została napisana. Zaczęło się od jakiegoś nocnego wypadu w Edynburgu z tłumem znajomych, który zakończyliśmy w mieszkaniu Pete'a - opowiada Berrie.

Wtedy opowiedział nam o planach napisania powieści, której akcja rozgrywałaby się głównie na dachach Edynburga. Wyjrzeliśmy przez okno i w naszych umysłach natychmiast pojawił się obraz filmowy.

Kiedy przeczytałem książkę, byłem pod wielkim wrażeniem. To niezwykłe, jak bardzo powieść wciąga nas w umysł tego nastolatka, mówi Mackenzie. To było trochę jak wywrócony do góry nogami Buszujący w zbożu, który opowiada o głodnej sztucznego wizerunku kulturze 21. wieku, w której dziecko musi być wręcz odchylone od normy, by przetrwać w świecie masowej produkcji sztucznych idoli, którzy uczą nas gotowych wzorów zachowań.

To właśnie od początku polubiłem w Hallamie - że jest tak oryginalny. We wszystkim idzie o krok dalej. Nie musi obserwować ludzi w telewizji, zamiast tego poznaje świat ludzkich zachowań bezpośrednio. Tak bardzo wniknął w głąb samego siebie, że stał się wręcz dziki. […] Jest dziwakiem, ale myślę, że przyszłość należy właśnie do takich dziwaków. Niezwykła osobowość Hallama zachwyciła mnie, bo rzadko zdarzało mi się zobaczyć film, który tak prawdziwie oddaje skomplikowaną naturę nastolatka. Wielu reżyserów kręciło filmy o dzieciństwie. Inni wpadli w szablonowe i często poruszane tematy narkotyków, przemocy, kultury hipphopowej.

Wiek Hallama, był kolejnym elementem, który zainteresował Davida Mackenzie: Nigdy wcześniej nie miałem okazji pracować z nastolatkiem. Hallam Foe to dzieciak, który musi uporać się z wieloma trudnymi problemami. Bardzo trudny jest dla niego z jednej strony związek z macochą, z drugiej ze zmarłą matką. Z końcem historii Hallam jest już po drugiej stronie - może nie całkowicie, ale wiemy już, że da sobie radę. Cały proces dorastania jest dla mnie bardzo interesujący, ponieważ, pomimo mojego wieku, dorastanie jest dla mnie wciąż trudnym tematem. Z pewnością nie chciałem zrobić kolorowego filmu o nastolatkach, ponieważ myślę, że młodzi ludzie bywają raczej zajęci okaleczaniem samych siebie albo wąchaniem kleju. Dla mnie podróż do dzieciństwa jest pełna niepewności i ciemnych zakamarków.

Choć jest to nieco dziwaczny bohater, myślę, że wielu z nas może się z nim identyfikować. Wszyscy przeżywamy pewne zawirowania w wieku dorastania. Zrobiłem już kilka filmów o skomplikowanych emocjonalnie bohaterach. To chyba właśnie łączy wszystkie moje prace. Lubię, gdy bohater nie jest do końca przystosowany do świata, który go otacza. Ale ten film jest nieco lżejszy niż poprzednie. Ośmieliłbym się nawet powiedzieć, że jest romantyczny.

Znam zamiłowanie Davida do trudnych bohaterów, mówi Gillian Berrie. Młody Adam to film o outsiderze, który nie jest w stanie przystosować się do otaczającej go rzeczywistości, podobnie, choć w nieco inny sposób, skonstruowany jest Asylum. W Hallamie podobało mi się to, że chociaż jest również wyrzutkiem społeczeństwa, jest jeszcze w takim wieku, w którym wszystko może się zmienić. To powoduje, że w jego podróży jest trochę nadziei.

Kolejnym krokiem było znalezienie odpowiedniej osoby do roli Hallama. To było bardzo proste, mówi Gillian Berrie. Znaliśmy Jamiego Bella z projektu Dear Wendy. Gdzieś w połowie procesu pisania scenariusza, kiedy razem z Davidem lecieliśmy do Londynu, zobaczyłem jego zdjęcie w jakimś magazynie. Pokazałem zdjęcie Davidowi i oboje pomyśleliśmy to samo: "to jest nasz człowiek". Wiedzieliśmy jednak, że najpierw musimy mieć gotowy scenariusz, więc minęło kilka miesięcy, zanim skontaktowaliśmy się z Jamiem.

Hallam Foe byłby niczym bez Jamiego. Jest prawdziwą młodą gwiazdą ekranu i niezwykle urodziwym chłopcem. Ma w sobie entuzjazm, energię twórczą i wdzięk, które wykraczają daleko poza to, co napisane jest w scenariuszu. Nie mógłbym wyobrazić sobie filmu bez niego. On naprawdę stał się Hallamem. Powinniście zobaczyć pisane przez niego pamiętniki Hallama. Są niesamowite! (za jakiś czas powinny ukazać na specjalnym blogu) On po prostu włożył w tę rolę całego siebie. Jego intuicja była zawsze właściwa. To niezwykle utalentowany aktor o bogatym, jak na swój wiek, doświadczeniu zawodowym. Jestem dumny, że mogłem z nim pracować. Czy to nie wystarczająco dużo pochwał?

Dla Jamiego to doświadczenie okazało się równie cenne: David był twórcą, którego niezwykle podziwiałem, zwłaszcza za jego Młodego Adama, który jest naprawdę pięknym filmem z fantastyczną kreacją aktorską Ewana McGregora. Tak więc, byłem jego prawdziwym fanem. Oboje mieliśmy podobny pomysł na tę postać i podobnie rozumieliśmy ten film. David dawał mi dużo swobody twórczej, a ja pozwalałem sobie na najśmielsze pomysły i zupełnie swobodne zachowania na planie, on to uwielbiał. Niezwykle istotne było to, aby stworzyć prawdziwą postać i jednocześnie nie być zbyt sentymentalnym, bo widz musi naprawdę polubić tego dzieciaka.

Doskonała kreacja aktorska Jamiego Bella i konsekwentnie utrzymany ton, który oddaje charakter młodzieńczych rozterek tytułowego Hallama, sprawiają, że odbiór filmu staje się wpaniałym przeżyciem; (...) potwierdza wielki talent scenarzysty i reżysera Davida Mackenzie, jego niezwykłe wyczucie intymności emocjonalnej oraz umiejętność wyrażenia jej w języku filmowym.
Derek Elley, Variety

Hallam Foe - opowieść o dojrzewaniu neurotycznego nastolatka, który jest w każdym z nas.

Chciałem, żeby ten film był wdzięczną historią o radościach i smutkach długiej podróży w dorosłość. Hallam to bardzo skomplikowany i indywidualny bohater, dlatego jego podróż jest dalece niekonwencjonalna. Myślę jednak, że każdy, kto był kiedyś nastolatkiem, zrozumie doświadczenia Hallama. Mi osobiście Hallam jest bardzo bliski. Utożsamiam się z jego skomplikowaną duszą i ekscentryczną naturą. Mam nadzieję, że widzowie poczują podobną więź z Hallamem.

W moich filmach często pojawiały się postacie, które były w jakimś sensie outsiderami i zmagały się ze swoją samotnością. Hallam Foe również ma te cechy, ale ma dopiero 17 lat. Jest więc na tyle młody, by znaleźć nadzieję i odwrócić swój los. Możliwość zgłębienia energii i pasji, które tkwią w tak młodej postaci, była dla mnie niezwykle ekscytująca. Jestem bardzo zadowolony z tej mieszanki dramatu, humoru i pewnej cierpkości, którą udało nam się osiągnąć.

Wydaje mi się, że film jest pełen bardzo wzniosłych uczuć, ale nie jest przy tym ciężki dzięki niezwykłej witalności, którą ma w sobie Hallam. To historia o młodym człowieku, który stara się uporać z samobójstwem swojej matki. Istniało pewne ryzyko, że przez to obraz będzie wydawał się ponury, ale tak nie jest. To historia o miłości i nieudanej zemście, dorastaniu. Film, który ma bawić. Ma wiele smaków, nie wszystkie z nich są słodkie, ale mam nadzieję, że w sumie składają się one na smaczne danie.

Chciałem zrobić współczesny film, który byłby jednocześnie szczery i pełen życia. Chciałem unikać kina cynicznego, chciałem unikać schematów i klisz czy filmowych trików. Ośmielę się powiedzieć, że chciałem zrobić coś oryginalnego. To, czy mi się udało, ocenią inni.

Kluczowym elementem filmu jest podróż Hallama do Edynburga. Film jest częściowo celebracją samego miasta. Kiedy pokazywaliśmy jeszcze nieskończony film niewielkiej grupie brytyjskich bloggersów, jeden z nich opisał go jako "list miłosny do Edynburga". Ja sam po raz pierwszy przyjechałem do Edynburga, kiedy byłem w wieku Hallama, a hotel, w którym Hallam znajduje pracę, jest hotelem, w którym również ja zostałem zatrudniony po raz pierwszy na pełen etat. Jednak nic w tej historii nie jest autobiograficzne!

Muzyka była dla mnie niezwykle istotną częścią całego filmu. Zawsze chciałem zrobić film, w którym mógłbym swobodnie i efektywnie kształtować ścieżkę dźwiękową. Ale taki proces często wymaga budżetu dostosowanego do studia. Skontaktowałem się z Laurencem Bellem, który prowadzi moje ulubione studio nagraniowe - Domino i zaproponowałem mu stworzenie ekskluzywnego soundtracku, który zawierałby ścieżki dźwiękowe dostępne w ich katalogu. Zgodził się. Wyzwaniem było znalezienie wśród istniejącej muzyki odpowiedniego do danego nastroju utworu. Myślę i mam nadzieję, że nam się udało. A potem Franz Ferdinand stworzył już tylko wisienkę na torcie, czyli "osobistą balladę" Hallama do filmu.

Jestem bardzo szczęśliwy, że mogliśmy pracować z Davidem Shrigleyem przy tworzeniu animacji do czołówki filmu. Byłem jego fanem przez długi czas, kiedyś stworzył plakat do mojego krótkometrażowego filmu. Po zobaczeniu krótkiego fragmentu filmu, David stworzył wizję ptaka, który odlatuje z gniazda do ogromnego, złego świata na zewnątrz. Ciekawe, że ten sam temat pojawia się w interpretacji Franza.

Film oparty jest na motywach powieści pod tym samym tytułem, napisanej przez mojego przyjaciela - Petera Jinksa. Akcja książki rozgrywa się w dużo dłuższym czasie niż był potrzebny do uzyskania intensywności zdarzeń, o którą mi chodziło. Zachowaliśmy więc postacie i (mam nadzieję) ducha książki, ale odpowiednio zmodyfikowaliśmy historię. Peter towarzyszył wszystkim zmianom od samego początku i widział film jeszcze przed ostatecznym montażem. Był bardzo zadowolony z rezultatu - dzięki Bogu!

Tworzyłem ten film w bliskiej współpracy z moimi przyjaciółmi Gilesem Nuttgensem (DP) Coline Monie (montażysta), Gillianem Berriem (producent) i Tomem Sayerem (designer), z którymi już wcześniej miałem okazję pracować. Mieliśmy bardzo napięty grafik, ale to były jedne z najfajniejszych zdjęć filmowych, jakie przeżyłem.

David Mackenzie

David Mackenzie - reżyser

Hallam Foe to czwarty pełnometrażowy film Davida Mackenzie. Jego wcześniejszy film pt. Asylum po raz pierwszy pokazywany był na Berlinale w 2005 roku, gdzie został wyróżniony nagrodą Arthouse Guild. Film zdobył również Evening Standard Award za Najlepszą Rolę Kobiecą dla Natashy Richardson; Młody Adam z Ewanem McGregorem w roli głównej, pokazywany premierowo w Cannes w roku 2003 został uhonorowany wieloma nagrodami. Między innymi Szkocką Nagrodą BAFTA oraz Nagrodą za Najlepszy Film Brytyjski na Festiwalu Filmowym w Edynburgu. Jego pierwszy obraz to eksperymentalne kino drogi The Last Great Wilderness, prezentowany festiwalowej publiczności w Edynburgu w roku 2002.

Jamie Bell - aktor [Hallam Foe]

Jamie Bell to aktor, który bardzo spektakularnie wkroczył do świata filmu i od razu bardzo mocno zapisał się w świadomości widzów dzięki pierwszoplanowej roli w filmie Billy Elliot. W jego niezwykle eklektycznym katalogu kreacji aktorskich pojawiają się pozycje takie jak King Kong Petera Jacksona, Moja droga Wendy Thomasa Vinterberga, Mroczne dziedzictwo Davida Gordona Greena czy Nicholas Nickleby Douglasa McGratha. Niezwykła rola Jamiego Bella w filmie Billy Elliot została wyróżniona szeregiem nagród filmowych. Między innymi Nagrodą BAFTA za Najlepszą Pierwszoplanową Rolę Męską, Evening Standard Award za Najlepszy Debiut oraz Nagrodą Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Londynu. Ostatnio Bell pojawił się również w dwukrotnie nominowanym do Oscara Sztandarze chwały w reżyserii Clinta Eastwooda oraz filmie Jumper Douga Limana.

Sophia Myles - aktorka [Kate]

Sophia Myles znana jest szerokiej publiczności przede wszystkim dzięki roli Lady Penelope w przygodowym filmie Jonathana Frake'a pt. Thunderbirds. Ostatnio wystąpiła u boku Jamesa Franco w filmie Tristan i Izolda Kelvina Reynoldsa oraz w czarnej komedii Terry'ego Zwigoffa pt. Akademia tajemniczych sztuk pięknych. Pojawiła się również w kilu produkcjach telewizyjnych. Między innymi w ekranizacji Oliviera Twista oraz jako Lady Jane Grey w adaptacji prozy Marka Twaina pt. Książę i żebrak i jako Madame De Pompadour w Doctor Who.