Ojciec chrzestny II (1974)

Martin Scorsese miał wyreżyserować film "Ojciec chrzestny II". Jednak sukces pierwszej części spowodował, że Paramount pozostał przy Coppoli.

Marlon Brando miał zagrać w sequelu niewielki epizod, ale pamiętając, jak był traktowany przez Paramount przy realizacji pierwszej części, stwierdził, że nie weźmie udziału nawet w jednym dniu zdjęciowym.

Robert De Niro starał się o drugoplanową rolę w pierwszym "Ojcu chrzestnym" i prawie ją dostał. Gdy Coppola obsadzał sequel po obejrzeniu "Ulic nędzy" z De Niro, wiedział, że to właśnie ten aktor powinien objąć rolę Vito Corleone.

Francis Ford Coppola miał nie najmilsze wspomnienia z kręcenia pierwszej części "Ojca Chrzestnego" i zaproponował reżyserowanie sequela Martinowi Scorsese. Został on jednak odrzucony przez producentów, więc Coppola zgodził się wyreżyserować tą część, jednak pod pewnymi warunkami.

Początkowo Statua Wolności miała kolor brązowy (ponieważ jest wykonana z miedzi). Dzisiejszy kolor zieleni przybrała znacznie później. Dlatego Vito Andolini przybywający do Ameryki nie powinien widzieć jej w tym kolorze.

Kiedy Vito prowadzi samochód i Fanucci wyskakuje z samochodu, inny samochód przejeżdża obok nich. W tym samochodzie znajdował się Coppola z kamerą, a ich odbicie widoczne jest w szybie samochodu.

Prostytutka, która powinna być martwa, płytko oddycha - widać to choćby po ruchu leżącego na niej prześcieradła.

Kiedy Vito strzela Fanucciemu w klatkę piersiową, możemy zauważyć dym wydobywający się z zapalnika pistoletu.

Kiedy Michael po świętach wraca z Las Vegas, w jednej ręce trzyma walizkę, zaś druga jest wolna. Jednak gdy przekracza on próg domu, w pustej dotąd ręce pojawia się niedopałek papierosa.

Michael spotyka się z Tomem Hagenem i siadają przy pustym stole. Po kilku minutach rozmowy pada pytanie, czy Tom nie napił by się Courvoisiera. Butelka pojawia się nagle na stole.

Urodziny Vita Corleone w pierwszej części Ojca chrzestnego były 29 kwietnia. W tej obchodzi on swoje święto 7 grudnia.

Kiedy senior Roberto spotyka się z Vito w pracy, zaczyna liczyć pieniądze na biurku. Ich ułożenie zmienia się w zależności od ujęcia.

Podczas sceny pogrzebu mowa jest o tym, że Vito miał 9 lat w 1901 roku. Jednak w pierwszej części "Ojca chrzestnego" na nagrobku napisane było, że urodził się w 1887 roku, czyli w 1901 roku miał 14 lat.

W czerwono-czarnym samochodzie, którym Michael Corleone jedzie do domu Hymana Rotha w Miami, na przedniej szybie po stronie kierowcy znajduje się naklejka kontroli pojazdów z Florydy z 1970 roku. Akcja filmu rozgrywa się w latach pięćdziesiątych.

Rolę miasteczka Corleone na Sycylii pełniło Savoca, leżące w pobliżu Taorminy. Zabieg ten wymuszony był faktem, iż Corleone w momencie kręcenia filmu było zbyt rozwinięte i zagospodarowane by zagrać swoją rolę,

Marlon Brando i Robert De Niro jako jedyni w historii kina otrzymali Oskara za zagranie tej samej postaci.

Film zajął 1 miejsce na liście najlepszych sequeli w historii kina, zorganizowanej przez stronę Movies.com.

Początkowo aktorzy w scenach retrospektywnych nosili spodnie zapinane na zamki błyskawiczne. Jeden z muzyków zwrócił jednak uwagę, że w czasach, kiedy sceny te miały się rozgrywać, zamków takich jeszcze nie wynaleziono - w rezultacie cześć scen musiała być nakręcona powtórnie, z aktorami w spodniach zapinanych na guziki.

Francis Ford Coppola i Mario Puzo otrzymali Oscara za najlepszy scenariusz adaptowany pomimo, iż połowa skryptu była wymyślona. Historia Michael Corleone jest wytworem wyobraźni, natomiast ta, należąca do młodego Vito Corleone jest oparta na powieści.