Antonia Brico marzy o zostaniu dyrygentem, ale nie jest traktowana poważnie, bo jest kobietą.
USA, lata dwudzieste XX wieku. Dwudziestoczteroletnia Antonia Brico (Christanne de Bruijn) jako dziecko przybyła z rodzicami do Stanów z Holandii. Dziewczyna marzy o zostaniu dyrygentką, ale nikt nie traktuje jej poważnie. Nauczyciel fortepianu odradza jej przystąpienie do egzaminu wstępnego do konserwatorium. Zdesperowana postanawia wrócić do swojej ojczyzny, gdzie błaga słynnego dyrygenta Mengelberga o pomoc. Sceptyczny mężczyzna wysyła ją do Berlina. Po dwóch latach studiów w Państwowej Akademii Muzycznej, Antonia zostaje pierwszą kobietą w historii, która dyrygowała Orkiestrą Filharmonii Berlińskiej.
7.2 
