7.2 
Zaloguj się, aby dodawać filmy do ulubionych lub polecać je innym użytkownikom.
(…) Trzecia matka, która uratowała życie 2500 dzieci. Irena Sendlerowa - Sprawiedliwa wśród Narodów Świata, nominowana do Pokojowej Nagrody Nobla.
Narażając życie, uratowała z getta warszawskiego 2500 dzieci. Ich nazwiska zapisała na bibułce i ukryła w butelce pod jabłonką. Świat dowiedział się o niej późno. Za późno, by docenić i rozpatrzyć wniosek o przyznanie Pokojowej Nagrody Nobla. Skromna, uśmiechnięta, zawsze podkreślała, że sama nie zdołałaby uratować nikogo. Robiła to z innymi. Nie lubiła, gdy porównywano ją do Oskara Schindlera. On nie ryzykował życia, dając zatrudnienie Żydom. Ocalił ich, ale zarabiał też na ich pracy. Ona i dziesięcioro łączników codziennie narażali się na śmierć. Była dla nas symbolem wszystkich osób, nieznanych nam z nazwiska, które uratowały nam życie – mówi Krystyna Budnicka ze Stowarzyszenia Dzieci Holokaustu (…).
Żyje może kilkanaście osób w kraju i za granicą, które wiedzą, że to właśnie Irena Sendlerowa uratowała im życie. Miały z nią bliski kontakt – mówi Krystyna Budnicka, która nie zna tożsamości tych, którzy jej pomogli. – Wiele osób nie wiedziało, że to jej zawdzięczały życie. Nie wiadomo też, ile z tych dzieci przeżyło wojnę. Przeżyła Elżbieta Ficowska, która Irenę Sendlerową nazywała trzecią matką. W odróżnieniu od pierwszej żydowskiej, która dała jej życie, drugiej polskiej, która dała miłość, trzecia – uratowała jej życie. Wśród ocalonych przez Sendlerową jest także literaturoznawca prof. Michał Głowiński.
„Rzeczpospolita” (12.05.2008r), autor: Ewa K. Czaczkowska
(…) Oskar Schindler, upamiętniony w filmie Spielberga, ocalił ponad 1100 osób.
W jaki sposób ta kobieta mogła przyczynić się do uratowania dwa razy większej liczby ludzi, i to dzieci?
Ta książka (ten film ) jest próbą odpowiedzi na to pytanie. Także na inne, które wypada zadać:
Kim była Irena Sendlerowa wcześniej, zanim w tragicznych dniach, miesiącach, latach drugiej wojny światowej została siostrą Jolantą?
Co ją ukształtowało w dzieciństwie i wczesnej młodości, że w wieku zaledwie 30 lat była tak zahartowana życiowo? Czy się nie bała? Gdyby nie to, że wszystko o czym pisze i mówi, zdarzyło się naprawdę, można by jej życie uznać za znakomicie napisany scenariusz filmu. A jej przeżycia za emocjonująca przygodę, w której ściga się z okrucieństwem okupanta i bezdusznością niektórych rodaków.
Anna Mieszkowska - „Matka Dzieci Holocaustu” – Historia Ireny Sendlerowej
Film oparty na książce Anny Mieszkowskiej „Matka dzieci Holocaustu” opowiada o działalności bohaterskiej Polki, Ireny Sendlerowej, która podczas II wojny światowej, wraz z grupą współpracowników zainicjowała szeroko zakrojoną akcję ratowania dzieci z warszawskiego getta. Film koncentruje się przede wszystkim na ukazaniu wkładu narodu polskiego w ratowanie Żydów. Pokazane są tam zarówno wątki współpracy Ireny z Radą Pomocy Żydom – Żegotą, jak i jej bliska relacja z Kościołem. Dzięki szeroko zakrojonym działaniom Sendlerowej możliwe stało się bezpieczne wyprowadzenie z getta około 2500 dzieci, które umieszczone zostały w polskich rodzinach, sierocińcach i klasztorach. Prawdziwa tożsamość uratowanych była przez Irenę systematycznie odnotowywana na maleńkich kartkach ukrytych w słoiku zakopywanym w ogrodzie. W 1943 r. bohaterka została aresztowana przez gestapo i skazana na śmierć, ale dzięki wysokiemu okupowi zapłaconemu przez Żegotę wyrok wykonano tylko na „papierze”. Film kończy się wyjazdem Ireny do gospodarstwa rolnego w górach, gdzie pod fałszywym nazwiskiem ukrywać się będzie wraz ze swoim narzeczonym Stefanem aż do wybuchu powstania warszawskiego.
John Kent Harrison, znany reżyser i scenarzysta, z pochodzenia Kanadyjczyk, na co dzień współpracujący z amerykańskimi wytwórniami filmowymi, już po raz drugi jest autorem filmu, który opowiada o najnowszej historii naszego kraju. W roku 2005 wyreżyserował on głośny film „Jan Paweł II” z Jonem Voightem w roli głównej, a tematem kolejnej ekranizacji i inspiracją do pracy, stała się historia Polki, Ireny Sendlerowej, która w czasie II wojny światowej, narażając życie własne i bliskich, uratowała od śmierci ponad 2500 dzieci z getta warszawskiego.
Waldemar Kalinowski – wybitny scenograf urodzony w Austrii, wychowywał się w Warszawie. Tytuł magistra sztuki uzyskał w California Institute of Arts. Jest autorem scenografii między innymi do takich filmów jak: "Golden Dreams", "Stygmatyczka", "Wrestling Ernest Hemingway", "Zostawić Las Vegas" ("Leaving Las Vegas") i "Mr. Jones". Kalinowski ma na swoim koncie również reżyserię wielu wideoklipów, filmów reklamowych, projektów telewizyjnych i instalacji scenicznych.
Jerzy Zieliński jest pracującym od dłuższego czasu w USA i Europie Zachodniej, wybitnym polskim operatorem filmowym. W 1974 r. ukończył studia na wydziale operatorskim PWSFTViT w Łodzi. W kraju zrobił wysoko ocenione zdjęcia m.in. do "Klucznika" (TV), "Zmór" i "Dreszczy" Wojciecha Marczewskiego; do "Arii dla atlety" (Brązowe Lwy za zdjęcia na VI Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku, 1979), "Wizji lokalnej 1901" i "Limuzyny Daimler-Benz" Filipa Bajona; do "Czułych miejsc" Piotra Andrejewa oraz do "Przeznaczenia" Jacka Koprowicza. Jerzy Zieliński jest również autorem zdjęć do kilkudziesięciu innych obrazów fabularnych i dokumentalnych. Wśród jego najważniejszych filmów z lat 80 znajdują się "Medium" (1985) Jacka Koprowicza o siłach parapsychologicznych oraz na poły fantastyczny obraz "Na srebrnym globie" (1987) Andrzeja Żuławskiego. W 1991 r. razem z Marczewskim pracował przy głośniej "Ucieczce z kina Wolność", za którą otrzymał Nagrodę Przewodniczącego Komitetu Kinematografii za zdjęcia do filmu fabularnego.
Film ten był jego drugim obrazem (po "Calu", 1984), który został zaprezentowany na festiwalu w Cannes. W latach 90 Zieliński zrealizował zdjęcia do zagranicznych dzieł Agnieszki Holland: "Tajemniczego ogrodu" (1993), "Placu Waszyngtona" (1997) oraz "Trzeciego cudu" (1999). W 1995 pracował razem z Victorem Salvą nad "Zagadką Powdera". Jego nazwisko stało się popularne po drugiej stronie oceanu. Poczesne miejsce wśród ostatnich projektów Zielińskiego zajmują: telewizyjny "A.T.F." (1999) oraz kinowe "Galaxy Quest" (1999), "Bubble Boy" (2001) i "Cletis Tout" (2001).
Małgorzata Braszka
Jan A. P. Kaczmarek - kompozytor, muzyk. Jest autorem muzyki do ponad trzydziestu filmów długometrażowych i dokumentalnych. Kaczmarek rozpoczął swoją karierę zakładając Orkiestrę Ósmego Dnia. Sukcesy grupy doprowadziły do nagrania pierwszej płyty długogrającej "Music for the End". Kaczmarek komponował również muzykę do spektakli teatralnych. W 1993 roku otrzymał nagrodę Drama Desk przyznawaną przez nowojorskich krytyków teatralnych za najlepszą muzykę teatralną roku. Nagroda została przyznana za muzykę do "Tis Pity She's a Whore" na New York Shakespeare Festival. W 2005 roku zdobył Oscara za muzykę do filmu "Marzyciel" ("Finding Neverland") wyreżyserowanego przez Marca Forstera. Kaczmarek jest reżyserem trzech produkcji multi-medialnych: "Waiting for Halley's Comet", "One Man Symphony" i "Tower of Babel".
Anna Helene Paquin ur. 24 lipca 1982 w Winnipeg w Kanadzie. W dzieciństwie razem z rodzicami przeniosła się do Nowej Zelandii, a obecnie mieszka w Stanach Zjednoczonych. Po Tatum O'Neal, Anna jest najmłodszą zdobywczynią Oscara w historii – otrzymała go w 1994 za drugoplanową rolę w "Fortepianie" Jane Campion. Miała wówczas 12 lat. W filmie zagrała córkę niemej kobiety (Holly Hunter) ze Szkocji, korespondencyjnie wydanej za mąż za nowozelandzkiego rolnika. Była to jej debiut kinowy. Paquin ma na swoim koncie role w "Amistad", "Buffalo Soldiers", "25. Godzinie", serii filmów "X-Men" oraz w serialu TV "Czysta krew". Zajmuje się także dubbingiem - jej głos można usłyszeć m.in. w angielskich ścieżkach dźwiękowych dwóch animacji: "Steamboya" (2004) i "Laputy" – zamku w chmurach (1986)
Marcia Gay Harden - amerykańska aktorka. Zdobywczyni Oscara za drugoplanową rolę Lee Krasner w filmie "Pollock" wyreżyserowanym przez Eda Harrisa.
Krzysztof Pieczyński w latach 1980-1986 grał w Teatrze Powszechnym w Warszawie. W 1986 wyjechał za granicę. Do kraju powrócił w 1995 i ponownie zaczął występować w polskich filmach.
