Alvin i Wiewiórki 3 (2011)

ROSS BAGDASARIAN (produkcja): „To najbardziej spektakularny pomysł, za jaki się zabraliśmy.”

JANICE KARMAN (produkcja): „Film robi wrażenie nie tylko wizualnie, ale i pod względem fabularny. To wzruszająca historia. Wiewiórki i ich opiekuj, Dave Seville, płyną statkiem na rozdanie międzynarodowych nagród muzycznych. Alvin nie byłby sobą, gdyby nie rozpętał małego piekiełka. Postanawia chwycić za ster, przejąć jacuzzi i zagrać w black jacka.”

ROSS BAGDASARIAN (produkcja): „Dave zabiera wiewióry i wiewiórki na wakacje. Alvin obiecuje, że będzie grzeczny (zapewnia nawet, że „grzeczny” to jego drugie imię), ale oczywiście sprawy szybko wymykają się spod kontroli. Bohaterowie lądują na bezludnej wyspie. W pierwszym filmie wiewióry mieszkały w lesie, w środowisku naturalnym. Dopiero Dave udomowił je i uczłowieczył. Kiedy trafiają na bezludną wyspę, nie wiedzą czy podążać za naturalnym instynktem, czy wezwać kogoś na pomoc.”

MIKE MITCHELL (reżyseria): „Przygoda, którą przeżywają, to tak naprawdę to, co dzieje się w ich sercach. Chociaż nie zabrakło też niezwykłych zdarzeń w stylu ugryzienie przez tropikalnego pająka.”

JANICE KARMAN (produkcja): „Poznajemy bohaterów z nieznanych stron. Doświadczenie trochę ich zmienia. Szymon zaczyna być spontaniczny, staje się podobny do Alvina, chociaż bardziej ogarnięty. Z kolei szalony Alvin dojrzewa i stara się wyplątać bliskich z trudnej sytuacji. Brittany uświadamia sobie, że jest nie tylko ładna, ale i mądra.”

ROSS BAGDASARIAN (produkcja): „Poznajemy bohaterów jeszcze bliżej, dzięki temu historia jest bardziej wzruszająca i głęboka. Wiewióry odkrywają, że wyspa nie jest tak do końca bezludna. Mieszka na niej Zoe, którą biorą początkowo za groźnego potwora. Okazuje się, że jest rozbitkiem. Jej jedynymi przyjaciółmi są… piłka do koszykówki, piłeczka golfowa, piłka baseballowa, piłka tenisowa i futbolowa. Dziewczyna lubi sobie z nimi gawędzić, ma bujną wyobraźnię. Kiedy poznaje wiewiórki, stwierdza że siedzi na wyspie tak długo, że wydaje jej się, że zwierzęta mówią.”

MIKE MITCHELL (reżyseria): „To film o dorastaniu. O tym, jak dzieci dojrzewają, ale i to tym, jak ciężko być rodzicem i patrzeć jak dzieci się usamodzielniają. Produkcja spodoba się zarówno najmłodszym, jak i starszym. To idealna propozycja dla całych rodzin – każdy znajdzie coś dla siebie.”

Ross Bagdasarian Sr. był kompozytorem i muzykiem. Jako artysta, lubił ryzyko. W 1958 roku podpisał kontrakt z Liberty Record i postanowił podjął ryzyko po raz kolejny – wydał rodzinne oszczędności na magnetofon, choć nie do końca wiedział co ma z nim zrobić. Pewnego dnia dostrzegł na biurku książkę „Duel with the Witch Doctor”, która zainspirowała go do napisania przebojowej piosenki „Witch Doctor” (wpadała w ucho, a zwłaszcza refren składający się z nic nie znaczących słów „OO EE OO AH AH ting tang wal-la wal-la bing Bang”).

Nagrywając tę piosenkę Bagdasarian posłużył się technicznym trickiem: zarejestrował słowa piosenki w zwolnionym tempie, posługując się niskim głosem, a następnie odtworzył zapis z normalną szybkością. Ta technika umożliwiła wkrótce stworzenie trzech głosów – Alvina, Szymona i Teodora.

Kiedy singiel „Witch Doctor” sprzedał się w trzech milionach egzemplarzy, szefowie Liberty Records odetchnęli z ulgą. Niestety wpływy okazały się zbyt niskie, by utrzymać się na rynku... Wytwórnia potrzebowała kolejnego przeboju, zadzwoniła więc do Bagdasariana. Eksperymentujący z taśmą kompozytor nagrał swojego czteroletniego syna pytającego o święta Bożego Narodzenia (latem 1958 roku). To był początek tworzenia piosenki, która stała się bardzo popularnym świątecznym przebojem – „The Chipmunk Song (Christmas Don’t Be Late)”. Wiewiórki jeszcze wtedy nie istniały, toteż Bagdasarian nie mógł tak zatytułować tego utworu.

Kompozytorowi podobał się głos jaki stworzył na potrzeby „Witch Doctor”, ale nadal szukał czegoś nowego, co miałoby charakter. Pewnego dnia, podróżując z rodziną przez Park Narodowy Yosemite, zobaczył wiewiórkę, która przebiegając przez drogę, stanęła na dwóch łapkach i skierowała pyszczek w stronę samochodu – Rossowi wydawało się, że obrzuciła go bezczelnym spojrzeniem (a może nawet rzuciła mu jakieś wyzwanie?) To była historyczna chwila, gdyż ta wiewiórka stała się pierwowzorem Alvina.

Bagdasarian stworzył jeszcze dwie wiewiórki: praktycznego i mądrego Szymona oraz żarłocznego i uroczego Teodora. Tak powstała grupa Alvin i Wiewiórki, zawdzięczająca swoje imiona szefom Liberty Records : Alowi Bennettowi, Si Waronkerowi i Theodore’owi Keepowi. Bagdasarian przyjął sceniczny pseudonim Dave Seville.

Początkowo radia nie były przekonane do piosenki „The Chipmunk Song (Christmas Don’t Be Late)”, bo jej premiera miała miejsce latem, a więc kilka miesięcy przed początkiem sezonu świątecznego. Pewna rozgłośnia z Minneapolis zgodziła się grać ten kawałek i dobrze na tym wyszła: popularność utworu przekroczyła wszelkie oczekiwania. Z dnia na dzień grało ją coraz więcej rozgłośni, a singiel był najszybciej sprzedającą się płytą (w siedem tygodni osiągnął nakład 4 milionów egzemplarzy; rekord ten pobili dopiero Beatlesi w 1964 roku piosenką „I Want to Hold Your Hand”). Utwór otrzymał cztery nominacje do nagrody Grammy i zgarnął trzy statuetki.

Wiewiórki zadebiutowały w telewizji występując z „Dave’em Seville’em” (Bagdasarianem) w programie „The Ed Sullivan Show”. Odniosły ogromny sukces; ludzie zakochali się w Wiewiórkach i chcieli je oglądać. Maskotki i zabawki o wyglądzie wiewiórek świetnie się sprzedawały, podobnie jak płyty z „wiewiórczymi” piosenkami. Słuchacze oszaleli. Kiedy w 1960 roku Bagdasarian wydał singla z piosenką „Alvin for President”, senator John F. Kennedy wysłał do kompozytora list z podziękowaniami. W ciągu trzech lat Wiewiórki sprzedały 16 milionów płyt, zdobyły kilka nagród Grammy i stały się częścią bezprecedensowej wówczas kampanii reklamowej. Nadeszła pora na włączenie wiewiórek do świata nowych mediów…

Serial „The Alvin Show” pojawił się na antenie jesienią 1961 roku, kreując nowy wizerunek Alvina, Szymona i Teodora (początkowo, jeszcze za czasów „The Ed Sullivan Show”, wyglądali bardzo realistycznie) na miarę ówczesnej animacji.

1958: premiera singla „Witch Doctor”; premiera singla „The Chipmunk Song (Christmas Don’t Be Late)”.

1959: trzy nagrody Grammy dla „The Chipmunk Song”; Wiewiórki wypuszczają swój pierwszy album „Let’s All Sing with the Chipmunks”; pierwszy publiczny występ (wiewiórki pojawiły się jako kukiełki w „The Ed Sullivan Show”.)

1960: piosenka „Alvin’s Harmonica” zdobywa nagrodę Grammy; premiera singla „Alvin for President”; Ross Bagdasarian senior dostaje od J.F Kennedy’ego list, w którym senator dziękuje wiewiórkom za poparcie.

1961: w CBS rusza serial animowany „The Alvin Show”; album „Let’s Sing with the Chipmunks” zdobywa Grammy, „Alvin for President” otrzymuje dwie nominacje do nagrody Grammy.

1962: album „The Alvin Show” zostaje nominowany do Grammy.

1963: album „The Chipmunk Songbook” otrzymuje dwie nominacje do nagrody Gramm.

1964 : album „The Chipmunks Sing the Beatles” zyskuje status multi-platynowej płyty.

1966: piosenka „Supercalifragilisticexpialidocious” w wykonaniu Wiewiórek otrzymuje nominację do nagrody Grammy

1969: premiera serialu „The Chipmunks Go to the Movies”.

1972: umiera Ross Bagdasarian senior.

1978: Ross Bagdasarian jr i Janice Karman wskrzeszają Wiewiórki.

1980: premiera albumu „Chipmunk Punk”, który zyskuje status platynowej płyty.

1981: premiera filmu telewizyjnego „A Chipmunk Christmas”; album z piosenkami z filmu zyskuje status platynowej płyty, podobnie jak album „Urban Chipmunk”.

1982: premiera albumów „Chipmunk Rock” oraz „Chipmunks Go Hollywood”.

1983: rusza serial animowany „Alvin and the Chipmunks”, powstaje animowany zespół The Chipettes.

1984: premiera albumu „Songs from Our TV Shows”.

1985: serial „Alvin and the Chipmunks” dostaje nominację do nagrody Emmy.

1987: premiera filmu kinowego „The Chipmunk Adventure”; serial „Alvin and the Chipmunks” otrzymuje kolejną nominację do nagrody Emmy

1988: serial „Alvin and the Chipmunks” otrzymuje trzecią nominację do Emmy; film „Alvin and the Chipmunks” otrzymuje nominację do Young Artist Award.

1990: premiera filmu telewizyjnego „Rockin’ with the Chipmunks” z udziałem Willa Smitha.

1992: premiera platynowego albumu „Chipmunks In Low Places” z udziałem Alana Jacksona, Charlie’ego Danielsa, Waylona Jenningsa, Tammy Wynette, Aarona Tippina i Billy’ego Raya Cyrusa.

1994: premiera albumu „A Very Merry Chipmunk” z udziałem Celine Dion, Alana Jacksona, Kenny’ego G, Gene’a Autry’ego i Patty Loveless.

1995: premiera albumu „When You Wish Upon A Chipmunk”

1996: premiera albumu „Club Chipmunk: The Dance Mixes”

1998: premiera albumu „The A-Files: Alien Songs”

1999: premiera albumu „Greatest Hits: Still Squeaky After All These Years”

1999: premiera filmu wideo „Alvin and the Chipmunks Meet Frankenstein”

2000: film „Alvin and the Chipmunks Meet Frankenstein” zdobywa Golden Reel Award

2007: premiera filmu kinowego „Alvin i wiewiórki”

2008: Wiewiórki kończą 50 lat

2009: premiera filmu kinowego „Alvin i wiewiórki 2”

GRZEGORZ DROJEWSKI (Alvin) jest między innymi aktorem filmowym i dubbingowym, współpracuje z Teatrem Polskiego Radia. Na swoim koncie ma także dialogi polskie do takich filmów jak „Sezon na misia 2” czy „George prosto z drzewa”.

ARTUR PONTEK (Szymon) to aktor związany obecnie z warszawskim Teatrem Polskim; wcześniej współpracował z katowickim Teatrem im. Stefana Żeromskiego.

TOMASZ STECIUK (Teodor) to aktor filmowy, dubbingowy i teatralny. Ukończył gdyńskie Studium Wokalno-Aktorskie im. Danuty Baduszkowej. Od 1990 roku współpracuje z Teatrem Muzycznym w Gdyni, a od 2000 roku występuje w warszawskim Teatrze Muzycznym Roma. Wystąpił w takich popularnych sztukach jak „Koty”, „Akademia Pana Kleksa”, „Upiór w operze” czy „Skrzypek na dachu”

TOMASZ BEDNAREK (Ian) jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Dawniej współpracował z Teatrem Miejskim w Gdyni, a także ze szczecińskim Teatrem Współczesnym. Największą popularność przyniosła mu rola Jacka w serialu „Klan”.

WOJCIECH PASZKOWSKI (Dave) jest aktorem i reżyserem teatralnym, dubbingowym i filmowym. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Stale współpracuje z warszawskim Teatrem Muzycznym Roma (gra między innymi w „Upiorze w operze” i „Akademii Pana Kleksa”, występował w „Tańcu wampirów”). Był reżyserem dubbingu takich filmów jak „Odlot”, „Załoga G” czy „Cziłała z Beverly Hills”.

AGNIESZKA FAJLHAUER (Brittany) jest aktorką teatralną i dubbingową. Ukończyła Studium Wokalno-Aktorskiego im. D.Baduszkowej przy Teatrze Muzycznym w Gdyni; debiutowała na deskach tego teatru w „Skrzypku na dachu”. Obecnie jest związana z warszawskim Teatrem Rampa.

JULIA KOŁAKOWSKA - BYTNER (Żaneta) to aktorka dubbingowa, absolwentka łódzkiego Studia Aktorskiego przy Teatrze imienia Stefana Jaracza. Współpracuje z Disney Chanel – użycza głosu bohaterom wielu produkcji emitowanych przez stację.

KATARZYNA OWCZARZ (Eleonora) – jej głos można usłyszeć w „Opowieści wigilijnej”, która weszła do kin 20go listopada 2009 roku.

MONIKA PIKUŁA (Zoe) to aktorka filmowa, teatralna i dubbingowa. Absolwentka warszawskiej Akademii Teatralnej imienia Aleksandra Zelwerowicza. Na co dzień gra w warszawskim Teatrze Współczesnym.

MIKE MITCHELL (reżyseria) współpracuje z wytwórnią Dreamworks od 1996 roku. Wyreżyserował film „Shrek Forever”, a także pracował przy storyboardach produkcji „Kung Fu Panda” czy „Potwory kontra Obcy”.

Stanął za kamerą „Sky High” – disnejowskiej produkcji, w której wystąpili Kurt Russel i Kelly Preston.

Jest zdobywcą wielu nagród – m.in. Slamdance Award za krótkometrażówkę „Herd” czy Besto f Fest Award za „Frannie’s Christmas” wyświetlane na festiwalu filmowym w Sundance.

JONATHAN AIBEL & GLENN BERGER (scenariusz) od dziesięciu lat piszą wspólnie scenariusze. Abel pochodzi z New Jersey, studiował psychologię na Uniwersytecie Harvarda. Jako student został dyrektorem muzycznym grupy The Din&Tonics. Berger wychowywał się w Smithstown w stanie Nowy Jork. Studiował japonistykę i ekonomię na Uniwersytecie Browna, jako student zajmował się stand-upem.

Poznali się zaraz po studiach i postanowili wyjechać do Los Angeles i spróbować sił w branży komediowej.

Należeli do oryginalnej ekipy pracującej przy serialu „Bobby i wapniaki”; ich scenariusze realizowały takie firmy produkcyjne jak Disney, Warner Bros., Universal czy New Line.

Obecnie pracują nad drugą częścią filmu „Kung Fu Panda” i czwartą częścią „Shreka”.

JANICE KARMAN (produkcja) jest żoną Rossa Bagdasariana i współ-szefową Bagdasarian Productions.

Janice poznała Rossa niedługo po śmierci Bagdasariana seniora. Wydali razem płyty, które sprzedały się w milionach egzemplarzy - “Chipmunk Punk” (1980), “Urban Chipmunk” (1981) i “A Chipmunk Christmas” (1981). W 1981 roku widzowie mogli obejrzeć w telewizji „A Chipmunk Christmas” – Karen była współ-producentką i współ-twórczynią scenariusza. Film okazał się hitem – w 1983 roku powstał serial animowany o przygodach Alvina i wiewiórek. Emitowano go osiem lat; ma na swoim koncie pięć nominacji do nagrody Emmy, gromadził przed telewizorami 10 milionów ludzi tygodniowo. W 1986 roku powstał pierwszy długometrażowy film o Wiewiórkach – „A Chipmunk Adventure” wyreżyserowany przez Janice.

Janice nie tylko jest jedną z producentek drugiej części filmu „Alvin i wiewiórki” – odpowiada za nowy wizerunek Brittany, Żanety i Eleonory.

ROSS BAGDASARIAN (produkcja) i jego żona Janice są twórcami obecnego sukcesu Alvina i wiewiórek. Pracowali na niego od lat siedemdziesiątych XX wieku. W 2007 roku małżeństwo postanowiło nakręcić film „Alvin i wiewiórki” – produkcja okazała się hitem i zarobiła na całym świecie ponad 350 milionów dolarów. Gdy zmarł Bagdasarian senior, jego syn nie chciał, by wiewiórki odeszły razem z nim. W 1977 roku przejął rodzinny interes i wraz z żoną postanowił zadbać o sukces Alvina i reszty wiewiórek. Wiewiórki świętowały w 2008 roku swoje pięćdziesięciolecie. Mogą się poszczycić tym, że sprzedały ponad 45 milionów płyt, zdobyły pięć nagród Grammy, a ich twórcy zarobili na tym wszystkim 750 milionów dolarów. Bagdasarian studiował na Uniwersytecie Stanforda i w Southwestern School of Law. Zanim postanowił zapewnić Wiewiórkom dalszy sukces, zarządzał winnicami należącymi do rodziny.

KAREN ROSENFELT (produkcja) od piętnastu lat pracuje w Paramount Pictures, ma też podpisane kontrakty z Fox 2000 Pictures i Twentieth Century Fox.

Wyprodukowała między innymi „Diabeł ubiera się u Prady” „Co zdarzyło się w Vegas” i „Alvina i wiewiórki”.

Specjalizuje się w filmach skierowanych do młodzieży i rodzin. Współpracowała przy takich produkcjach, jak „W rytmie hip hopu”, „Trener Carter”, „Wredne dziewczyny, czy „Lemony Snicket” Seria niefortunnych zdarzeń”.

Kierowała współpracą Paramountu z Nickelodeon Movies, w ramach której powstały adaptacje filmowe kreskówek Nickelodeona – „The Rugrats Movie: Gdzie jest bobas?” i „SpongeBob Kanciastoporty”. Powstały też „Jimmy Neutron,” „Dzień bałwana” i „Harriet szpieg”.

Zaczynała karierę od współpracy z Sue Mengers. Pracowała w Jerry Weintraub Productions i MGM. Ma na swoim koncie współpracę przy takich filmach, jak „Zmowa pierwszych żon”, „Niemoralna propozycja”, „Uciekająca panna młoda” i „Córka generała”.

ARNON MILCHAN (produkcja wykonawcza) to uznany producent kina wysoko-budżetowego i niezależnego. W ciągu ostatnich dwudziestu pięciu lat zrealizował ponad sto filmów. Urodził się w Izraelu, studiował na Uniwersytecie w Genewie. Jego pierwszym sukcesem było przekształcenie firmy ojca w największe przedsiębiorstwo agrochemiczne w kraju. Do tej pory Milchan ma zmysł do interesów. Niedługo potem zaczął pisać do filmu, telewizji i teatrów, co zawsze go interesowało. Jednym z jego pierwszych projektów był „Amadeusz” Romana Polańskiego, a także „Dizengoff 99”, „La Menace”, „The Medusa Touch” i mini-serial „Masada”. W latach osiemdziesiątych wyprodukował między innymi „Króla komedii” Martina Scorsese, „Dawno temu w Ameryce” Sergio Leone i „Brazil” Terry’ego Gilliama. Po sukcesach „Pretty Woman” i „Wojny państwa Rose” Milchan założył New Regency Productions, w ramach którego zrealizowano takie filmy, jak „J.F.K” , „Sommersby”, „Czas zabijania”, „Uwolnić orkę”, „Klient”, „Tin Cup”, „Liberator”, „Tajemnice Los Angeles” , „Adwokat Diabła”, „Negocjator”, „Miasto Aniołów”, „Osaczeni” , „Podziemny krąg”, „Daredevil”, „Człowiek w ogniu”, „Zgadnij kto”, „Strażacki pies” czy „Alvin i wiewiórki”.

Najnowszymi filmami, które wyprodukował są „Lustra” z Kieferem Sutherlandem, „Ślubne wojny” z Kate Hudson (która jest także producentką filmu) i Anne Hathaway, „Obcy na poddaszu”– komedię przygodową o grupie nastolatków, która broni swojego domu w Michigan przed atakiem kosmitów; „Marley i ja” na podstawie książki Johna Grogana z Owenem Wilsonem, Jennifer Aniston, Alanem Arkinem, Erichem Danem i Kathleen Turner.

Milchan nawiązał współpracę z dwoma, wpływowi partnerami – Nine Network i Twentieth Century Fox. Fox odpowiada za dystrybucję filmów Regency na całym świecie (z wyjątkiem Niemiec, z którymi Regency zawarło osobną umowę), łącznie z sieciami kablowymi w Stanach, a także telewizją płatną i publiczną w innych krajach. Firma Milchana prężnie działa na rynku telewizyjnym, za pośrednictwem Regency Television („Zwariowany świat Malcolma”, „The Bernie Mac Show”). Regency wykupiło także udziały Chanel 10, BabyFirstTV i Izraeli TV Network. Ma także wyłączność do transmisji wydarzeń związanych z Sony Ericsson Women’s Tennis Association.

STEVE WATERMAN (produkcja wykonawcza) jest prezesem Waterman Entertainment, Inc., które w 1989 roku wyprodukowało „Czarnego księcia”. Zaczynał swoją karierę od pracy w Sy Fischer Agency, potem był wice-prezesem International Creative Management. Od dwudziestu lat zajmuje się produkcją filmową i marketingiem. Współpracował między innymi z Hanna-Barbera, HIT Communications, Henson, DIC Enterprises, Inc. i Universal Pictures; był wice-prezesem Taft Entertainment. Wyprodukował takie filmy jak „Chwasty” z Meryl Streep i Jackiem Nicholsonem czy „Crime in America”. Na małym ekranie można było oglądać takie seriale jego produkcji jak „Czarny książę”, „African Skies”, „Catwalk” czy „Wysoka fala”.

NEIL MACHLIS (produkcja wykonawcza) jest jednym z najbardziej uznanych hollywoodzkich producentów. Pracuje w przemyśle filmowym od trzydziestu lat. Współpracował z takimi artystami jak Bob Fosse, Mike Nicholas, Ron Howard czy Joel Schumacher. Wyprodukował takie filmy jak „Garfield”, „Święty szmal”, „Barwy kampanii” czy „Pocztówki znad krawędzi”.

Pochodzi z Nowego Jorku, jest absolwentem American University.

THOMAS ACHERMAN (zdjęcia) pracuje w przemyśle filmowym od dwudziestu pięciu lat. Jest autorem zdjęć do takich filmów jak „Sok z żuka”, „George prosto z drzewa”, „Legenda telewizji” czy „Straszny film 4”.

RICHARD HOLLAND (scenografia) jest autorem scenografii do filmów, seriali, programów telewizyjnych i reklam. Pracował na całym świecie – m.in. w Rosji i na Antarktydzie. Tworzył scenografie do różnych gatunków filmowych – od science fiction przez fantasy aż po animacje. Jego scenografie można oglądać w takich produkcjach jak „Alvin i wiewiórki”, „Narzeczona dla księcia”, „Indiana Jones i świątynia zagłady”, „Superman III” czy „Kto wrobił Królika Rogera?”

PETER AMUNDSON (montaż) odpowiada za montaż takich filmów jak „Efekt motyla”, „Hellboy”, „Godzilla”, „Mortal Kombat”, „Drabina Jakuba”, „Trzynaście dni” czy „Gwiezdne wojny : Imperium kontratakuje”.

MARK MOTHERSBAUGH (muzyka) skomponował muzykę do ponad siedemdziesięciu filmów i produkcji telewizyjnych. Zaczynał w latach siedemdziesiątych XX wieku jako klawiszowiec zespołu DEVO. W połowie lat osiemdziesiątych zaczął pisać muzykę do reklam, a potem stworzył utwory do popularnego serialu animowanego dla dzieci „Pełzaki”. W 1996 roku stworzył ścieżkę dźwiękową do „Rushmore” i „Trzech facetów z Teksasu” Wesa Andersona. Zadbał także o muzykę do innych filmów tego reżysera – „Genialnego klanu” i „Podwodnego życia ze Steve’em Zissou”. Skomponował muzykę do takich filmów, jak „Słodkie i ostre”, „Trzynastka”, „Dobry piesek”, „Kamuflaż”, „Zdobyć puchar”, „Męska rzecz”, „Szaleństwa miłości”, „Farciarz Gilmore” czy „Drużbowie”. Nagrodzono go Richard Kirk Lifetime Achievement Award. Współpracuje z twórcami telewizyjnymi – m.in. przy serialach „Trzy na jednego” i „Eureka”. Dba również o oprawę muzyczną gier, na przykład „The Sims”. Jego największym idolem jest Andy Warhol. Podobnie jak on, Mark też maluje. Jego prace są wystawiane w galeriach sztuki na całym świecie. Grupa DEVO nadal koncertuje po Stanach Zjednoczonych.

ALI DEE THEODORE (produkcja muzyczna) współpracuje z czołowymi artystami : między innymi z Mary J. Blige, Natalie Imbruglią, Shakirą, M.O.P, Rev Runem, Fabolous, Jadakiss, Kool G Rap, Silkk The Shocker, Busta Rhymes, Keke Palmer i Baby Cham. Napisał piosenki do filmów: „Alvin i wiewiórki”, „Transformers”, „Noc w muzeum”, „Wielkie kino”, „Pan i pani Smith”, „Komedia romantyczna”, „Ghost Rider”, „Fantastyczna Czwórka” 1-2.