Gwiezdny pył (2007)

"Nie możesz przekroczyć muru. Nikt nie przekracza muru" - Victoria do Tristana Thorne'a

Inspiracją do powstania filmowej opowieści o pragnieniu zdobycia spadającej gwiazdy była powieść jednego z najbardziej oryginalnych i wizjonerskich autorów fantasy naszych czasów Neila Gaimana. Ten wybitny twórca jest nie tylko autorem licznych bestselerowych powieści i opowiadań fantasy, ale również scenarzystą, redaktorem, autorem komiksów fantasy, science-fiction i grozy. Za swoją twórczość, w której niezmiennie odwołuje się do niczym nieskrępowanej wyobraźni, wielokrotnie nagradzany był prestiżowymi nagrodami. W 1997 roku Gaiman opublikował “Gwiezdny pył” /Stardust/ bajkową opowieść przedstawioną w formie czterotomowej serii komiksów, ilustrowanych przez Charlesa Vessa. Rok później „Gwiezdny pył” wyszedł w wersji książkowej i jako powieść poszybował na szczyty list bestselerów.

Ta przepiękna poetycka powieść o miłości utrzymana w tradycji „Narzeczonej Księcia” /The Princess Bride/ i „Niekończącej się opowieści” /The Neverending Story/ podobnie jak poprzednie powieści autora łączy w sobie elementy humoru i magii.

Historia ta szybko zyskała sobie status dzieła niezwykle rzadkiego – postmodernistycznej klasycznej bajki. Jak mówi Gaiman: “Zaczynałem pisać tę powieść chcąc opowiedzieć historię młodego chłopaka, który podąża za pragnieniem swojego serca, a z czasem odkrywa, że to za czym gonił pragnieniem takim nie jest. Takie było przesłanie, które miałem w głowie od początku do końca pisania powieści. Byłem bardzo dumny z siebie, kiedy po skończeniu pracy okazało się, że osiągnąłem założony sobie cel i przesłanie opowieści było jasne.”

Powieść zdobyła sobie ogromną popularność wśród czytelników, co sprawiło, że zapaliło się zielone światło dla przeniesienia jej na wielki ekran. Właściwie od momentu publikacji “Gwiezdnego pyłu” mówiło się o kinematograficznym potencjale tego dzieła, które mogło nabrać zupełnie nowego wymiaru za sprawą zaawansowanej techniki filmowej i efektów specjalnych. Co ciekawe, o przeniesieniu powieści na ekran przesądziła nie technika, ale zaangażowanie i pasja niezależnego reżysera znanego z umiejętności pokazywania rzeczy ekspresyjnych i naturalistycznych - Matthew Vaughna. To dzięki niemu fantastyczny świat z powieści Gaimana trafił na ekran przekazując w jak najdoskonalszy sposób jego nieodparty urok i tajemniczość.

Vaughn wcześniej dał się poznać jako producent rozgrywających się w zawrotnym tempie, zabawnych brytyjskich komedii akcji w rodzaju “Porachunków” /Lock, Stock and Two Smoking Barrels/ czy “Przekrętu” /Snatch/. Sam zadebiutował jako reżyser inteligentnym gangsterskim thrillerem “Przekładaniec” /Layer Cake/ z udziałem Daniela Craiga, któremu rola w tym filmie pomogła później zdobyć rolę ikony filmów szpiegowskich Jamesa Bonda. Chociaż “Gwiezdny pył” - słodka, bajkowa opowieść daleka była od znanych Vaughnowi filmowych rewirów, to jednak po przeczytaniu powieści był pod jej wielkim wrażeniem. Podobnie jak wszystkie postaci zamieszkujące Stormhold, Vaughn nie mógł się oprzeć nieodpartemu urokowi meteorycznej piękności, którą wszyscy chcą się posłużyć do spełnienia swoich pragnień.

Jak wspomina Vaugh: “Nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że jest to jedna z najwspanialszych i najbardziej oryginalnych historii jakie w swoim życiu przeczytałem. Jako reżyser jestem zainteresowany właśnie opowiadaniem takich historii. W modernistycznych filmach wydaje się to co prawda zanikającą sztuką, ale ta opowieść idealnie nadaje się do przeniesienia na ekran.”

Zainspirowany magicznym światem wykreowanym przez Gaimana w jego powieści Vaughn szukał błogosławieństwa autora i możliwości zdobycia praw do jej ekranizacji. Gaiman, który wcześniej z rezerwą podchodził do takiego rozwiązania tym razem złamał się widząc ogromne zaangażowanie Vaughna i jego znakomite kreatywne pomysły. Jak mówi autor: „Sprawą, która ostatecznie przesądziła o tym, był fakt, że mogłem mu (Vaughnowi) absolutnie zaufać”

Mając poparcie Gaimana, Vaughn przystąpił do sporządzenia wstępnej wersji scenariusza, który nadałyby rzeczywistą formę opisanym w “Gwiezdnym pyle” postaciom. Za namową Gaimana, reżyser zwrócił się o pomoc przy tworzeniu scenariusza do powieściopisarki/scenarzystki Jane Goldman, której dużą popularność przyniosła powieść “Dreamland”. Goldman wystąpiła również jako prezenterka cieszącego się dużą popularnością brytyjskiego programu telewizyjnego “Jane Goldman Investigates,”, w którym zajmowała się badaniem zjawisk paranormalnych, poczynając od duchów po percepcję pozazmysłową.

Ze swojej strony Gaiman miał nadzieję, że Goldman wniesie do scenariusza swoje wyczucie romantyki, tajemniczości i głęboko ludzkich doznań, podczas gdy od Vaughna oczekiwał raczej spinającej wszystkie elementy kreatywnej wizji, która pomogłaby w dwóch godzinach czasu kinowego zmieścić wszystkie istotne dla opowieści wątki. Założony cel udało się osiągnąć w stu procentach.

Jak mówi Vaughn: “Naszym celem było możliwie wierne oddanie treści powieści, a jednocześnie nadanie jej kinowego charakteru, czasem korzystając z prawa licentia poetica, a wszystko to dla zapewnienie widzom wysokiej klasy rozrywki.”

Z gotowym scenariuszem realizacja filmu nabrała prawdziwego tempa w momencie zaangażowania w projekt producenta Lorenzo di Bonaventury, który, nieprzypadkowo, był również zaangażowany w realizację uwielbianej przez rzesze widzów filmowej serii o Harrym Potterze. Di Bonaventura od samego początku nie krył wrażenia jakie zrobił na nim projekt „Gwiezdnego pyłu”.

Jak wspomina producent: “Scenariusz, który trafił w moje ręce był materiałem absolutnie niezwykłym, łączącym wiele wątków i grającym na różnych emocjach. Była w nim historia miłosna, dramatyczne sytuacje, suspens i co ważne humor. Mnie jednak najbardziej ujęła historia chłopaka, który staje się mężczyzną i zaczyna prawdziwie kochać, stawiając jednocześnie czoła przeciwnościom losu – piratom, czarownicom, megalomańskim książętom i innym cudom.”

Di Bonaventura był przekonany, że ten zabawny, pełen zwrotów akcji film jest całkowicie odmienny od innych epickich opowieści fantasy ostatnich czasów. Jak mówi: „Gwiezdny pył” ma w sobie wiele z epickich obrazów przygodowych, ale dodatkowo wzbogacony jest elementami realizmu i charakterem komediowym, co jest raczej nietypowe dla tego rodzaju produkcji. Osobiście uwielbiam “Władcę pierścieni” i “Opowieści z Narnii”, ale nasz film traktuje podobne tematy z dużo mniejszą dozą powagi, a postaci w nim przedstawione nie traktują siebie aż tak poważnie. To film mówiący o rzeczach ważnych w sposób lekki i zabawny.”

Di Bonaventura podkreśla, że pomimo hollywoodzkiej obsady, “Gwiezdny pył” ma w sobie wiele z ducha niezależnych produkcji. “Matthew Vaughn i Jane Goldman obydwoje są twórcami w dużej mierze niezależnymi, zatem i film będący ich dziełem łączy w sobie wielkie techniki filmowe z duchem produkcji niezależnych. Kręcąc „Gwiezdny pył” Matthew miał możliwość przeniesienia swojej żywej, niezależnej estetyki na dużo większy obraz.”

Podsumowując di Bonaventura dodaje: “Ten film jest produktem magicznej alchemii, na którą złożyły się powieść Neila, scenariusz Matthew i Jane, a także wspaniałe kreacje grających w filmie aktorów wielkiego formatu.”

MICHELLE PFEIFFER (Lamia). Rola żony Tony’ego Montany (Al Pacino) w filmie “Człowiek z blizną” /Scarface/ przyniosła początkującej aktorce ogromną popularność, dzięki oryginalnej urodzie i urokliwemu stylowi. Pozycję aktorki w świecie hollywoodzkim ugruntowały obrazy “Pole miłości” /Love Field/, “Wspaniali Bracia Baker” /The Fabulous Baker Boys/ oraz znakomita rola Madame de Tourvel w “Niebezpiecznych związkach” /Dangerous Liaisons/. Wszystkie z tych obrazów przyniosły jej nominacje do Nagrody Akademii®. Dodatkowo uhonorowana została nagrodami Złotego Globu za rolę w filmach: “Wspaniali bracia Baker”, “Wiek niewinności” /The Age of Innocence/, “Pole miłości” /Love Field/, “Frankie i Johnny,” “Wydział Rosja” /The Russia House/ oraz „Poślubiona mafii” /Married to the Mob/.

W 2002 roku Pfeiffer nominowana była do nagrody Gildii Amerykańskich Aktorów Filmowych za rolę Ingrid Magnusson w produkcji Warner Bros.’ “Biały oleander” /White Oleander/. Rok wcześniej wystąpiła w znakomicie przyjętym przez krytykę obrazie „Sam” /I Am Sam/ z udziałem Seana Penna oraz przebojowym thrillerze „Co kryje prawda” /What Lies Beneath/ z Harrisonem Fordem.

Pfeiffer ma w swoim filmowym dorobku również takie tytuły jak: “Tylko miłość” /The Story of Us/, “Sen nocy letniej” /A Midsummer Night’s Dream/, “Szczęśliwy dzień” /One Fine Day/, “Miłość z marzeń” /To Gillian on Her 37th Birthday/, “Namiętności” /Up Close and Personal/, “Młodzi gniewni” /Dangerous Minds/, “Wilk”/Wolf/, „Powrót Batmana” /Batman Returns/, „Czarownice z Eastwick” /The Witches of Eastwick/, “Tequila Sunrise,” “Słodka wolność” /Sweet Liberty/ i “Zaklęta w sokoła” /Ladyhawke/.

ROBERT DE NIRO (Kapitan Szekspir) jest jednym z najbardziej utytułowanych aktorów naszych czasów. Dwukrotny laureat Nagrody Akademii® swojego pierwszego Oscara® otrzymał za drugoplanową rolę męską - młodego Vito Corleone w “Ojcu chrzestnym II” /The Godfather, Part II/ z 1974 roku. Sześć lat później odebrał drugą statuetkę, tym razem jako najlepszy aktor pierwszoplanowy za rolę boksera Jake’a La Motty w filmie Martina Scorsese “Wściekły byk” /Raging Bull/. Obraz ten przyniósł aktorowi również statuetkę Złotego Globu, nagrodę National Board of Review oraz Krytyków Filmowych Nowojorskich i Los Angeles. De Niro czterokrotnie jeszcze nominowany był do Oscara® za wielkie kreacje w filmie Martina Scorsese “Taksowkarz” /Taxi Driver/, Michaela Cimino “Łowca jeleni” /The Deer Hunter/, Penny Marshall “Przebudzenia” /Awakenings/, oraz remake’u Scorsese “Przylądek strachu” /Cape Fear/.

Urodzony w Nowym Yorku De Niro swoją karierę na wielkim ekranie rozpoczął w 1969 roku od roli w obrazie Briana De Palmy “Przyjęcie weselne” /The Wedding Party/. Do 1973 roku aktor miał na swoim koncie już dwie nagrody Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych za „Uderzaj powoli w bęben” /Bang the Drum Slowly/ oraz „Ulice nędzy” /Mean Streets/ Martina Scorsese. Liczne gremia branży filmowej doceniły także obrazy: Martina Scorsese’s “Chłopcy z ferajny” /Goodfellas/, Martina Bresta “Zdążyć przed północą” /Midnight Run/ oraz „New York, New York”.

Uznawany za znakomitego aktora dramatycznego De Niro udowodnił ostatnimi czasy, że nieobcy jest mu również talent komediowy. Zagrał między innymi u boku Billy’ego Crystala w przeboju komediowym “Depresja gangstera” /Analyze This/, za którą w 1999 roku otrzymał nominację do Złotego Globu. Kolejny rok przyniósł jeszcze jedną kreację komediową w filmie “Poznaj mojego tatę” /Meet the Parents/, z udziałem Bena Stillera. Z Billym Crystalem aktor spotkał się ponownie na planie filmowym w 2002 roku przy okazji kręcenia sequela “Powrót depresji gangstera” /Analyze That/, miał też okazję zagrać w drugiej części rodzicielskich perypetii “Poznaj moich rodziców” /Meet the Fockers/, z udziałem Stillera, Dustina Hoffmana i Barbry Streisand.

Najnowsze produkcje De Niro to thrillery “Siła strachu” /Hide and Seek/ oraz “Chaos”, a także rola ‘wokalna’ w animowanej produkcji „Rybki z ferajny” /Shark Tale/.

Długo trzeba by wymieniać listę filmowych osiągnięć aktora. W jego filmografii są bowiem dziesiątki tytułów. Wymieńmy zaledwie część z nich: “Ostatni z wielkich” /The Last Tycoon/ Elii Kazana; “1900” Bernardo Bertolucciego; „Prawdziwe wyznania” /True Confessions/ i “Zakochać się” /Falling in Love/ Ulu Grossbarda; “Dawno temu w Ameryce” /Once Upon a Time in America/ Sergio Leone; “Król komedii” /King of Comedy/ i “Casino” Martina Scorsese; „Brazil” Terry’ego Gilliama; “Misja” /The Mission/ Rollanda Joffe; Briana De Palmy “Nietykalni” /The Untouchables/; “Harry Angel” /Angel Heart/ Alana Parkera; “Stanley & Iris” Martina Ritta; “Nie jesteśmy aniołami” /We’re No Angels/ Neila Jordana; “Ognisty podmuch” /Backdraft/ Rona Howarda; “Mary Shelley’s Frankenstein” Kennetha Branagha; “Pokój Marvina” /Marvin’s Room/ Jerry’ego Zaksa; “Cop Land” Jamesa Mangolda; “Fakty i akty” /Wag the Dog/ Jamesa Mangolda; “Jackie Brown” Quentina Tarantino; “Ronin” Johna Frankenheimera oraz „Bez skazy” /Flawless/ Joela Schumachera.

De Niro wiele czasu poświęca swojej firmie producenckiej Tribeca Productions, jak również założonej przez siebie organizacji Tribeca Film Center, która w 2003 roku po raz pierwszy zorganizowała Tribeca Film Festival. Pod szyldem Tribeca De Niro wyprodukował, wyreżyserował i zagrał w wielu projektach filmowych i telewizyjnych, z których część wymieniona została wcześniej.

CLAIRE DANES (Yvaine) należy dziś do grona największych hollywoodzkich gwiazd młodszego pokolenia. Ostatnio zagrała w wyreżyserowanym przez Lajosa Koltaia “Wieczorze” /Evening/, adaptacji bestselerowej powieści Susan Minot. W ekranizacji zagrały również znakomite aktorki Toni Collette, Meryl Streep, Glenn Close, Natasha Richardson and Vanessa Redgrave.

Najnowsze produkcje aktorki to także: “Troje do pary” /Shopgirl/ ze Stevem Martinem i Jasonem Schwartzmanem, komedia romantyczna “Rodzinny dom wariatów” /The Family Stone/, “Królowa sceny” /Stage Beauty/, a także kasowy przebój kina akcji “Terminator 3: bunt maszyn” /Terminator 3: Rise of the Machines/ w reżyserii Jonathana Mostowa. Danes zagrała także u boku Susan Sarandon, Jeffa Goldbluma, Ryana Phillippe i Kierana Culkina w docenionej przez krytyków niezależnej produkcji “Igby Goes Down”, a wcześniej w wyróżnionym przez Amerykańską Akademię Filmową obrazie „Godziny” (Hours) w reżyserii Stephena Daldry, z gwiazdorską obsadą: Nicole Kidman, Julianne Moore i Meryl Streep.

Ogromną popularność przyniosła aktorce rola w uwspółcześnionej wersji tragedii Shakespeare’a „Romeo i Julia”, w reżyserii Baza Luhrmanna. W filmie tym jako Romeo partnerował jej Leonardo DiCaprio. Równie dobrze przyjęty okazał się obraz „Małe kobietki” Gillian Armstrong, w którym oprócz niej zagrały między innymi Winon Ryder i Susan Sarandon.

Wyrazem uznania dla jej pracy filmowej i telewizyjnej były nominacje do nagród Emmy i Złotego Globu (serial produkcji ABC „Moje tak zwane życie” /My So-Called Life/) oraz przyznanie w 1997 roku tytułu ShoWest Female Star of Tomorrow (obiecującej Gwiazdy Jutra). W 1999 roku na ekrany kin weszły dwa filmy z udziałem aktorki - „Ekipa wyrzutków” /Mod Squad/ oraz produkcja 20th Century Fox „W matni” /Brokedown Palace/ w reżyserii Jonathana Kaplana.

Filmografia Danes to również: „Polski ślub” /Polish Wedding/ Theresy Connelly, z udziałem Gabrriela Byrne i Leny Olin, „Nędznicy” („Les Miserables”), w którym zagrała u boku takich gwiazd jak Liam Neeson, Uma Thurman i Geoffrey Rush, „Zaklinacz deszczu” /The Rainmaker/ Francisa Forda Coppoli (na podstawie powieści Johna Grishama, z udziałem Matta Damona) oraz „Droga przez piekło” /U-Turn/ Olivera Stone’a.

Na koncie Danes są także takie tytuły jak: „Miłość z marzeń” /To Gillian On Her 37th Birthday/ Michaela Pressmana, „Skrawki życia” /How To Make An American Quilt/ Jocelyn Moorehouse i „Wakacje w domu” /Home For Holiday/ w reżyserii Judie Foster, z udziałem Holly Hunter. Urodzona i wychowana w Nowym Yorku Danes zawsze marzyła o karierze aktorskiej. Dlatego też już w wieku dziesięciu lat zapisała się do prestiżowego Lee Strasberg Theatre Institute. Dodatkowo uczęszczała do szkół Dalton i Professional Performing Arts School. Zdobytą w ten sposób wiedzę miała okazję wykorzystać występując na deskach teatralnych, między innymi w sztukach: „Happiness”, „Kids On Stage” i „Punk Ballet”.

CHARLIE COX (Tristan) jest jednym z najbardziej obiecujących brytyjskich młodych talentów. Debiutem fabularnym Coxa był obraz Matthew Parkhilla “Kropka nad i” /Dot the I/ z udziałem Gaela Garcíi Bernala, po którym wystąpił również w komedii “Things to Do Before You’re 30”, a następnie adaptacji szekspirowskiej sztuki „Kupiec wenecki” /The Merchant of Venice/ w reżyserii Michaela Radforda, z udziałem Ala Pacino, Jeremy’ego Ironsa i Josepha Fiennesa.

Cox otrzymał swoją pierwszą duża rolę hollywoodzką grając brata Sienny Miller w komedii romantycznej Lasse Hallströma “Casanova.”

Na małym ekranie wystąpił w brytyjskim dramacie kryminalnym “Inspector Lewis” oraz thrillerze science-fiction “A for Andromeda.”

SIENNA MILLER (Victoria) młoda, obiecująca aktorka ma już na swoim koncie wiele ciekawych ról filmowych, teatralnych i telewizyjnych. Sztuki dramatycznej uczyła się w Lee Strasberg Institute w Nowym Yorku. Widownia telewizyjna od razu zwróciła na nią uwagę kiedy pojawiła się w komedii BBC “Bedtime”. Znakomite recenzje przyniosła jej również rola Fiony w amerykańskim serialu telewizyjnym “Inspektor Eddie” /Keen Eddie/. Na dużym ekranie zagrała w filmie Mathew Vaughna “Przekładaniec” /Layer Cake/ z Danielem Craigem, “Alfie,” z udziałem Jude’a Law i Susan Sarandon; komedii romantycznej Lasse Hallströma “Casanova” z Heathem Ledgerem w roli tytułowej oraz “Factory Girl”. Na ekrany mają wejść wkrótce trzy filmy z jej udziałem: “Interview,” “Camille” i “The Mysteries of Pittsburgh”.

MATTHEW VAUGHN (Reżyser/Producent/Współautor scenariusza) rozpoczynał swoją karierę w 1996 roku jako producent filmu “Niewinni śpią” /The Innocent Sleep/, thrillera z udziałem Michaela Gambona i Ruperta Gravesa.

W 1997 roku razem z reżyserem Guy’em Ritchiem założył firmę producencką Ska Films, pod której szyldem rok później wyszedł film “Porachunki” /Lock, Stock and Two Smoking Barrels/, jeden z najbardziej popularnych filmów brytyjskich lat 90’tych.

Kolejna produkcja również nie rozczarowała widzów. Był to film „Przekręt” /Snatch/ z gwiazdorską obsadą Brad Pitt, Benicio Del Toro i Jason Statham.

W 2002 roku Vaughn wyprodukował film “Mean Machine,” remake klasycznego obrazu Burta Reynoldsa z 1974 roku “The Longest Yard”, a następnie „Rejs w nieznane” /Swept Away/ z udziałem Madonny i Adriano Giannini w reżyserii Guy’a Ritchie.

W reżyserskim krześle Vaughn po raz pierwszy usiadł przy okazji kręcenia docenionego przez krytykę thrillera “Przekładaniec” /Layer Cake/ z udziałem Daniela Craiga, Colma Meaney i Sienny Miller.

JANE GOLDMAN (Współautorka scenariusza) powieściopisarka, scenarzystka i prezenterka telewizyjna, znana szerokiej brytyjskiej publiczności jako prowadząca program “Jane Goldman Investigates,” w którym zgłębia tajniki zjawisk paranormalnych i ezoterycznych. Goldman jest autorką dobrze przyjętej przez krytykę powieści Dreamworld, trzymającego w napięciu thrillera, którego akcja rozgrywa się w skrywającym wiele tajemnic parku rozrywki na Florydzie. Goldman jest także autorką opartej na faktach pracy The X-Files Book of the Unexplained. Prywatnie jest dobrą znajomą Neila Gaimana, pojawiła się nawet w jednym z jego opowiadań - The Facts in the Case of the Disappearance of Miss Finch.

LORENZO di BONAVENTURA (Producent) urodził się w Nowym Yorku. Swoją karierę w przemyśle filmowym rozpoczynał od współpracy z Columbia Pictures, gdzie zajmował się między innymi dystrybucją i marketingiem.

W 1989 roku dołączył do zespołu Warner Bros, gdzie nadzorował prace nad ponad 130 produkcjami. Były wśród nich takie tytuły jak: “Upadek” /Falling Down/, “Matrix,” “Depresja gangstera” /Analyze This/, “Ocean’s Eleven,” “Harry Potter i kamień filozoficzny” /Harry Potter and the Sorcerer’s Stone/ oraz “Scooby Doo.”

W 2003 roku di Bonaventura założył swoją własną firmę producencką współpracująca z Paramount Pictures. Od tego czasu powstały sygnowane przez Di Bonaventura Pictures produkcje: “Czterej bracia” /Four Brother/, “Strzelec” /Shooter/, “Constantine”, „Wykolejony” /Derailed/ oraz “Doom”.

Najnowsza produkcja Di Bonaventury to wyreżyserowany przez Michaela Bay’a film akcji “TRANSFORMERS.”

NEIL GAIMAN (Producent) niezwykle płodny twórca, autor prozy, poezji, scenariuszy filmowych, materiałów prasowych, komiksów i sztuk teatralnych. Pierwszy raz stworzył świat “Gwiezdnego pyłu” /Stardust/ w znakomicie przyjętej serii komiksowej ilustrowanej przez Charlesa Vessa. Jego wydana w 2001 roku bestselerowa powieść Amerykańscy bogowie /American Gods/, uhonorowana była prestiżowymi nagrodami Hugo, Nebula, Bram Stoker, SFX, oraz Locus awards. Takich przebojowych powieści Neil Gaiman ma na swoim koncie dziesiątki. Należą do nich: Chłopaki Anansiego /Anansie Boys/,Dym i lustra /Smoke and Mirrors: Short Fictions and Illusions/, Koralina /Coraline/, Nigdziebądź /Neverwhere/, Wilki w ścianach /The Wolves in the Walls/, Ostatnie kuszenie /Alice Cooper's The Last Temptation/, wielokrotnie nagradzana seria Sandman i wiele innych.

Gaiman jest współautorem, z Terrym Pratchettem powieści “Dobry Omen” /Good Omens/. Na podstawie wspomnianej Nigdziebądź powstał w 1996 roku cieszący się ogromną popularnością serial telewizyjny BBC. Pod koniec 2002 roku Gaiman napisał scenariusz i wyreżyserował swój pierwszy film we współpracy z Ska Films: “A Short Film about John Bolton”. Jest także autorem scenariuszy do filmów: „Beowulf”, „Lustrzana maska” /Mirror Mask/, „Nigdziebądź” /Neverwhere/ i serialu „Balilon 5”

Twórczość Gaimana tłumaczona jest na dziesiątki języków na całym świecie. Jego teksty dziennikarskie publikowane były w Wired, Time Out London, The London Sunday Times, Punch oraz The Observer Colour Supplement.

Gaiman niezmiennie jest wymieniany jako jeden z najwybitniejszych żyjących pisarzy fantasy i science fiction.