Poradnik pozytywnego myślenia (2012)

Ekscentryczna komedia romantyczna

Film Davida O. Russella odniósł już prestiżowy i kasowy sukces. Wśród licznych jego nagród jest Złoty Glob dla Jennifer Lawrence (Najlepsza aktorka w komedii lub musicalu) i aż osiem nominacji do Oscarów w kategoriach: Najlepszy film, Najlepsza aktorka pierwszoplanowa (Jennifer Lawrence w roli Tiffany), Najlepszy aktor pierwszoplanowy (Bradley Cooper jako Pat Solatano), Najlepszy aktor w roli drugoplanowej (Robert De Niro jako Patrick Solatano senior), Najlepsza aktorka drugoplanowa (Jacki Weaver w roli matki Pata), Najlepszy reżyser (David O. Russell), Najlepszy scenariusz adaptowany (David O. Russell) i Najlepszy montaż (Jay Cassidy, Crispin Struthers). Na MFF w Toronto, gdzie 8.09.2012 film miał światową premierę, przyjęto go wręcz entuzjastycznie: zdobył nagrodę publiczności. Otrzymał także nominacje w pięciu kategoriach do prestiżowej nagrody Independent Spirit Award. Początkowo legendarni producenci, bracia Weinsteinowie, planowali wprowadzić film jednocześnie na ekrany dwóch tysięcy amerykańskich kin, z czasem jednak przyjęli inną, i – jak się okazało, bardzo skuteczną – taktykę ograniczonej, stopniowo rozszerzanej dystrybucji filmu oraz powolnego budowania jego intrygującej reputacji. Stąd film, w ocenie ekspertów, ma wielkie szanse na oscarowe nominacje.

Krytyka podkreśla odwagę i smak w podjęciu tematu choroby psychicznej i docenia grę głównej pary aktorskiej. Wychwalano zwłaszcza Jennifer Lawrence. – Film jest tak dobry, że może uchodzić za wspaniałą, dawną klasykę – pisał słynny krytyk Roger Ebert na łamach „Chicago – Sun Times” i nie był w swym entuzjazmie odosobniony. Richard Corliss („The Time”) zwracał uwagę na kapitalne aktorstwo Lawrence, określając ją jako „wyjątkową aktorkę, która do każdej granej przez siebie roli potrafi wnieść dojrzałość i niezwykłą inteligencję”. Z kolei krytyk Chris Sawin („Examiner”) zachwycał się odtwórcą głównej roli męskiej: – To najlepsza rola Bradleya Coopera. Będąc wielbicielem jego zaskakująco zróżnicowanych ról w „Jestem Bogiem” i „Nocnym pociągu z mięsem”, jestem zdumiony, jak doskonale potrafi oddać wszelkie niuanse. Naprawdę wierzymy, że jego bohater mógł przebywać w szpitalu psychiatrycznym. Podkreślano, że film śmiało i inteligentnie łamie schematy komedii romantycznej, podążając w stronę wzruszenia, zrównoważonego cierpkim humorem. A rolę Roberta De Niro dość zgodnie okrzyknięto powrotem aktora do wielkiej artystycznej formy. „Poradnik pozytywnego myślenia” kosztował zaledwie 21 milionów dolarów i już przyniósł ponad 40 milionów wpływów.

Russell zdobył renomę jako scenarzysta i reżyser, kręcąc między innymi „Igraszki z losem”, „Złoto pustyni” z Georgem Clooneyem oraz „Fighter”, film nagrodzony dwoma Oscarami, dla Christiana Bale'a i Melissy Leo.

Prawa do sfilmowania książki Matthew Quicka niezależna producencka firma The Weinstein Company zakupiła jeszcze zanim utwór ukazał się na rynku. Quick (ur. 1973) jest autorem trzech cenionych powieści, po części autobiograficznych: „The Silver Linings Playbook” (2008), „Sorta Like a Rockstar” (2010) oraz „Boy 21” (2012). Planowano, że producentami filmu będą Anthony Minghella lub Sydney Pollack, niestety obaj zmarli. W ciągu pięciu lat Russell przerabiał scenariusz ponad 20 razy. Czuł osobisty związek z tym filmem, ponieważ jego syn cierpi na tę samą co bohater chorobę.

Dorwać Tiffany

Zdjęcia trwały 33 dni. Niektóre sceny, zwłaszcza z udziałem De Niro, nakręcono w kilku wersjach: bardziej mrocznej i bardziej pogodnej, humorystycznej. Ostatecznego wyboru dokonano podczas montażu. Film osiągnął oczekiwaną przez twórców zmienną, komediowo-dramatyczną tonację. Początkowo reżyser myślał o obsadzeniu w głównych rolach Vince'a Vaughna lub Marka Wahlberga i Zooey Deschanel, ale (z powodu innych zobowiązań tych aktorów) zdecydował się na Bradleya Coopera („Kac Vegas”, „Drużyna A”, „Jestem Bogiem”) i Jennifer Lawrence („Do szpiku kości”, „Igrzyska śmierci”). Odtwórczyni roli Tiffany szukano najdłużej: oprócz Deschanel brano pod uwagę takie aktorki, jak Anne Hathaway, Rachel McAdams, Olivia Wilde, Blake Lively, Rooney Mara, a nawet Angelina Jolie. Wybór aktorki uważanej za zbyt młodą do roli Tiffany wydawał się ryzykowny, ale Lawrence przekonała Russella swoją dojrzałością. Reżyser poprosił, by obniżyła głos i nieco przytyła. Tak też uczyniła i, zdaniem Russella, spisała się doskonale. Obsadę uzupełniła, w ważnej roli Dolores, matki Pata, bardzo ceniona australijska aktorka Jacki Weaver, pamiętna z klasycznych filmów Petera Weira („Piknik pod Wiszącą Skałą”, 1974) czy Donalda Crombiego („Caddie”, 1976), a ostatnio z brawurowego występu w gangsterskim „Królestwie zwierząt” („Animal Kingdom”, 2010) Davida Michoda.

Na ścieżce dźwiękowej wykorzystano między innymi utwory w wykonaniu Steviego Wondera („My Cherie Amour”, „Don't You Woory 'Bout a Thing”), The Dead Weather („Hustle & Fluss”), Elli Fitzgerald („Do I Love You”), Led Zeppelin („What Is and Never Should Be”), Boba Dylana („Girl from the North Country”), Bruno Marsa („Runaway Baby”), White Stripes („Hello Operator”, „Fell In Love with A Girl”), Franka Sinatry („We Wish You Merry Christmas”).

Głos ma reżyser David O. Russell:

Powieść polecił mi jeszcze przed realizacją „Fightera” Sydney Pollack, który wraz z Harveyem Weinsteinem nabył prawa do adaptacji. „Poradnik...” to oczywiście fikcja, ale w książce z wielką intensywnością odmalowano pełne autentyzmu postaci i specyficzne lokalne środowisko, które autor zna doskonale. Mamy tu intymne emocje, bohaterów pod wielką presją, zaskakujące dramaty i niespodziewane wątki komediowe. Wsiąkłem w ten świat, zafascynował mnie. Mamy tu określone miejsce akcji, niepowtarzalne społeczne rytuały i klimat. A jednocześnie – uniwersalne tematy, jak tęsknota za miłością, dążenie do utrzymania się na powierzchni życia, pragnienie zdobycia szacunku. Podczas wielu rozmów z Bradleyem Cooperem, któremu zamierzałem powierzyć główną rolę, wiele mówiliśmy o bezpośredniości, wrażliwości i zarazem gwałtowności naszego bohatera. Bradley bardzo chciał zagrać kogoś, czyje postępowanie trudno przewidzieć. Myślę, że jego zaangażowanie widać na ekranie. Jennifer Lawrence nie znałem wcześniej osobiście, ale jej prezentacja poprzez Skype'a zrobiła na mnie ogromne wrażenie. A reakcja Harveya była niezwykle emocjonalna: „O, mój Boże!” – wykrzyknął, obejrzawszy ten materiał. Jestem przekonany, że nasza para aktorów potrafiła wiarygodnie przedstawić związek bardzo szczególnych ludzi, związek wysokiego ryzyka, „łatwopalny”. A wszystko dzięki chemii, która między nimi bez wątpienia zapanowała. Jeśli chodzi o Roberta De Niro, to jego występ wynikał z głębokiej potrzeby ukazania dylematów ojcostwa. Na gruncie prywatnym od lat na te tematy rozmawialiśmy. Jacki Weaver, Chris Tucker, Anupam Kher, John Ortiz, Julia Stiles, Shea Whigham, Paulie Herman i Dash Mihok dali wzruszające i uderzające prawdą wizerunki zwykłych ludzi, którzy muszą podołać trudnym wyzwaniom.

Bradley Cooper (Pat Solatano)

Urodził się 5 stycznia 1975 roku w Filadelfii. Jego matka Gloria jest Amerykanką włoskiego pochodzenia, a ojciec Charlie, makler giełdowy, ma irlandzkie korzenie. Cooper dorastał niedaleko Jenkintown w Pensylwanii. Już jako młody chłopak postanowił, że zostanie aktorem. Wpływ na jego decyzję miała fascynacja kreacją Johna Hurta w filmie Davida Lyncha „Człowiek słoń”. Do roli, dla której podziw tak mocno odcisnął się na jego życiu, powrócił wiele lat później, grając ją podczas przedstawienia dyplomowego w Actors Studio Drama School w Nowym Jorku. Cooper ukończył Germantown Academy w 1993 roku, następnie rozpoczął naukę na Villanova University. Po roku przeniósł się na Georgetown University, który ukończył w 1997, uzyskując licencjat z języka angielskiego. Tam też nauczył się płynnie mówić po francusku, w czym niewątpliwie pomogło sześć miesięcy spędzonych na wymianie studenckiej w Aix-en-Provence. Następnie studiował aktorstwo w New School University. Karierę telewizyjną rozpoczął (jeszcze podczas studiów) od epizodu w serialu „Seks w wielkim mieście”. Darren Starr, producent serialu, zaangażował go do kolejnych swoich produkcji. Na dużym ekranie młody aktor zadebiutował w filmie „Wet Hot American Summer” w 2001 roku. Przełomem była rola w słynnym serialu „Agentka o stu twarzach”. Gwiazdorską pozycję zdobył Cooper po roli Phila w przebojowej komedii „Kac Vegas”. Cooper zagrał też główną rolę w sitcomie „Kill grill”, którego fabułę oparto na biografii znanego kucharza Anthony'ego Bourdaina. Jednak z powodu niskiej oglądalności serial zdjęto z anteny. W 2006 roku, razem z Julią Roberts i Paulem Ruddem, wystąpił w przedstawieniu „Trzy dni deszczu” wystawianym na Broadwayu. Był także prezenterem w programie podróżniczym „Globe Trekker”. Magazyn „People” obwołał go rok temu Najseksowniejszym Żyjącym Facetem (Sexiest Man Alive 2011).

Jennifer Lawrence (Tiffany)

Zasłynęła nominowaną do Oscara rolą w kameralnym thrillerze „Do szpiku kości” („Winter's Bone”, 2010, reż. Debra Granik). Urodziła się 15.08.1990 roku w Louisville, stan Kentucky. Karierę zaczynała jako modelka; w 2004 roku, podczas pobytu w Nowym Jorku, po kilku przesłuchaniach zdobyła role w reklamówkach. Wkrótce powierzono jej rolę w sitcomie „The Bill Engvall Show”. Potem pojawiła się m.in. w filmach „Company Town” (TV, 2006), „The Poker House” (2008), „The Burning Plain”(DVD: „Granice miłości” ,2008), „X-Men: Pierwsza klasa” („X-Men: First Class”, 2011), „The Beaver” (2011). Po wielkim sukcesie „Igrzysk śmierci” („The Hunger Games”, 2012) stała się jednym z najgorętszych nazwisk w Hollywood. Zagrała w thrillerze „House at the End of the Street” (2012), a obecnie ukończyła zdjęcia do filmu „Serena” w reżyserii Susanne Bier, gdzie jej partnerem był ponownie Bradley Cooper. Pracuje też nad drugą częścią „Igrzysk...”. Gra na gitarze, podziwia Jeffa Bridgesa, Meryl Streep, Laurę Linney i Cate Blanchett. W głosowaniu „Top 99 Women 2013” brytyjskiego portalu AskMen, w którym 2,4 mln mężczyzn odpowiedziało na pytanie, którą z celebrytek wybrałoby na swoją partnerkę, przeskoczyła na czoło listy z 47 miejsca w poprzednim roku (wyniki ogłoszono 11 grudnia 2012). Mimo oszałamiających sukcesów, pozostaje skromną dziewczyną. W wywiadzie dla „Vanity Fair” (luty 2013) powiedziała: – Wszyscy pytają mnie: jak to się dzieje, że popularność nie uderza ci do głowy? A ja pytam: Niby dlaczego miałabym stać się zarozumiała? Przecież nie ratuję niczyjego życia. Lekarze ratują ludziom życie, czy strażacy, którzy wchodzą do płonących budynków. Ja tylko gram w filmach. To głupie zajęcie.

Robert De Niro (Patrick Solatano senior)

Wybitny, wyjątkowo wszechstronny aktor amerykański, także reżyser i producent. Urodził się 17.08.1943 roku w Nowym Jorku. Jest dwukrotnym laureatem Oscara, za rolę drugoplanową w „Ojcu chrzestnym II” i rolę główną w „Raging Bull” (wideo: „Szalejący byk”, TVP: „Wściekły byk"). Wyróżniony został ponadto czterema nominacjami do tej nagrody. Wychowany w Nowym Jorku, brał lekcje aktorstwa m.in. u Lee Strasberga. Sławę przyniosły mu „Mean Streets” (wideo: „Nędzne ulice”, TVP: „Ulice nędzy”) Martina Scorsese, które zapoczątkowały trwającą wiele lat współpracę aktora i reżysera. Jej efektem był chociażby „Taksówkarz” (nominacja do Oscara), czy „Chłopcy z ferajny”. W roku 1986 aktor zadebiutował na Broadwayu w sztuce „Cuba and His Teddy Bear” i otrzymał Theater World Award. De Niro jest współwłaścicielem wytwórni Tribeca, w której powstały m.in. „Mroki miasta”, „Przylądek Strachu”, „Faithful” (wideo: „20 lat... i ani dnia dłużej"), czy „Thunderheart” (wideo: „Na rozkaz serca”). Pracuje także jako reżyser – nakręcił „Prawo Bronxu” i „Dobrego agenta”. Jest powszechnie znany z obsesyjnego zaangażowania w pracę i wielkiej zdolności do fizycznej transformacji.

David O. Russell (reżyseria i scenariusz)

Amerykański scenarzysta, producent i reżyser. Urodził się 30.08. 1958 roku w Nowym Jorku. Ukończył Amherst College w 1981 roku, gdzie studiował język angielski i nauki polityczne. Jego debiutanckim filmem był „Spanking the Monkey", który po raz pierwszy pokazano na Festiwalu Filmowym Sundance, gdzie został wyróżniony nagrodą publiczności. Russell otrzymał także nagrody Independent Spirit Award za najlepszy film i scenariusz. Drugi jego film, komedia „Igraszki z losem” („Flirting with Disaster”) znalazł się w ponad 30 zestawieniach najlepszych filmów 1996 roku. Przeważnie jest nie tylko reżyserem, ale i autorem scenariuszy do swoich filmów. Pracował m.in. z Benem Stillerem i Alanem Aldą („Igraszki z losem”), Georgem Clooneyem („Złoto pustyni”), Dustinem Hoffmanem i Naomi Watts („Jak być sobą”). W 2010 nakręcił „Fightera” z Markiem Wahlbergiem i Christianem Balem w rolach głównych. Ta oparta na faktach opowieść o dwóch braciach-bokserach to jego największy sukces. Film zdobył siedem nominacji do Oscara, w tym dla samego Russella w kategorii najlepszy reżyser. Zdobył dwa (najlepsza drugoplanowa rola męska – Christian Bale, najlepsza drugoplanowa rola żeńska – Melissa Leo). Krytyka zwraca uwagę, że filmy Russella mają wyraźne autorskie piętno i dotykają zwykle tematu dysfunkcyjnej rodziny, łącząc umiejętnie wątki komediowe i dramatyczne.