Od razu zaznaczę, że nie jestem antyfanką sagi. Co prawda nie znajduję się w grupie targetowej, rozumiem jednak fenomen "Zmierzchu" i wiem, czym zachwycają się nastolatki. W dotychczasowych filmach zawsze potrafiłam znaleźć coś dobrego, i nie tylko znakomite soundtracki. Tym razem, pomimo usilnych starań i szczerych chęci, mogę napisać tylko jedno - gniot!

Zacznijmy od tego, co najbardziej oczywiste. Tak, rozbicie filmu na dwie części było wielkim błędem. Po seansie pierwszej połowy nie mam pojęcia, czemu Bill Condon potrzebował aż czterech godzin na opowiedzenie finału burzliwego związku Belli i wampira Edwarda. Dzieło, które wkracza właśnie na ekrany kin jest bezsensownie, na siłę wydłużane. A to widzimy z bliska zwyczajne męskie buty, a to twórcy każą nam podziwiać ślubną scenerię bądź inne krajobrazy, a najczęściej głęboko patrzących sobie w oczy zakochanych. Bella w zasadzie pozbyła się wewnętrznych rozterek (czasem tylko ma złe sny), więc i pod tym względem niewiele się dzieje. Krótko mówiąc, przez większość filmu jest nudno, strasznie nudno. Acz, trzeba przyznać twórcom, czasem udaje im się nas rozbawić... zarówno zamierzenie (toasty - Anna Kendrick rządzi, przygotowania do nocy poślubnej), jak i niezamierzenie (noc poślubna).

Nagle jednak obraz ze strasznie nudnego robi się... dziwaczny, pokręcony i groteskowy. Spożywane przez ciężarną żonę wampira drinki, poród godzien dzieł Roberta Rodrigueza, rozmowy wilkołaków. To wszystko sprawia, że tęsknimy za zbliżeniami butów, oczywiście, o ile nie wzdychamy z rozżaleniem, nie wywracamy oczami bądź nie parskamy śmiechem.

Fani na pewno będą zadowoleni. Robert Pattinson wciąż ma zmierzwione włosy, Kristen Stewart chwilami wygląda ślicznie, a Taylor Lautner jak zwykle jest dobry i waleczny. Przeciętny widz mocno jednak odchoruje dwie godziny spędzone w kinie i wydane na seans pieniądze.

P.S. Tym razem nawet soundtrack jest słaby.